Κάποτε, καλοί μου φίλοι, ὑπῆρχε ὁ νάρκισσος (μυθικὸ πρόσωπο). Ἦταν – λέει – ἕνας νέος ἀπὸ τὴ Βοιωτία, ὁ ὁποῖος… θαμπωνόταν πολὺ ἀπὸ τὴν ἴδια του τὴν ὀμορφιά! Τόσο πολὺ ποὺ ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ ἐρωτευτεῖ ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό!! Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ τοῦ ἄρεσε νὰ καθρεπτίζεται στὰ νερὰ τῆς λίμνης, γιὰ νὰ τόν… ἀπολαμβάνει! Ὥσπου μία φορά, τόσο πολὺ θαύμασε τὸν ἑαυτό του καθὼς τὸν ἔβλεπε στὰ γαλήνια νερά της, ποὺ ἔσκυψε νὰ τόν… φιλήσει! Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ πνιγεῖ καὶ νὰ χάσει τὴ ζωή του!! Ἀπ’ αὐτὴ τὴν τόσο ἀρρωστημένη συμπεριφορὰ προέκυψε ὁ ναρκισσισμός, δηλαδὴ ὁ αὐτοθαυμασμός!
“εγώ”
Ποιός είμαι εγώ; (Άρης Ζεπάτος)
(6,644 άτομα το έχουν διαβάσει)

Αμέτρητες φορές λέμε εγώ και θεωρούμε πασίδηλη την έννοιά του. Έτσι πολύ εύκολα προχωράμε πιο πέρα. Όμως εδώ κρύβεται κάτι το άγνωστο που μας αφορά άμεσα. Ανάγκη λοιπόν να ρωτήσουμε. Τί είναι το λεγόμενο εγώ; Ποιός λέγει εγώ; Αν δεν προσδιορίσουμε ποιός λέγει εγώ δεν μπορούμε να μελετήσουμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να βελτιωθούμε γιατί πάντα θα μας διαφεύγει η απάντηση στα ερωτήματα ποιός θα βελτιωθεί; ποιός θα μάθει; ποιός θα ερευνήσει; Αλήθεια ποιοί είμαστε; Ποιός αναρωτιέται ποιός είναι;