Γιατί ο «σκεπτόμενος άνθρωπος» είναι πια «καλωδιωμένος»

Συνομιλώ με μια αγαπημένη παιδική φίλη. Δεν τα λέμε συχνά, αλλά είναι μία από αυτές τις λυτρωτικά αβίαστες σχέσεις· έχουν τόσο γερά θεμέλια, ακόμη και αν δεν τους κάνεις συχνό «update». Την ώρα που μιλάμε στο σταθερό τηλέφωνο, την αισθάνομαι να «χάνεται». «Λουκία;». Περνούν κάποια δευτερόλεπτα ώσπου να μου απαντήσει. Η φωνή της κάπως αργόσυρτη, η προσοχή της πρόδηλα εστιασμένη αλλού. Δεν μου παίρνει πολύ να αντιληφθώ ότι μόλις έχει λάβει e-mail από τον φίλο της στις ΗΠΑ. Υποτασσόμενη στο άγραφο savoir vivre του ψηφιακού κόσμου – ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι ιεραρχικά πολύ ανώτερο από μια τηλεφωνική συνδιάλεξη, ήτοι ένα άθλιο κουφάρι της αναλογικής εποχής – της λέω ηττοπαθώς: «Σε αφήνω τώρα». Διαβάστε περισσότερα »

Είµαι της γαλλικής σχολής, αποφεύγω να ανοίγω και να στέλνω επαγγελματικά e-mail μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Είναι όπως εκείνος ο «αστικός» κανών: «Δεν τηλεφωνείς σε ξένο σπίτι τις ώρες κοινής ησυχίας» (κάτι που ίσχυε παλαιά αλλά πλέον έχει καταπατηθεί, πρωτίστως από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας). Ο κανόνας μου ισχύει περισσότερο για τα Σαββατοκύριακα, οπότε – εκτός εκτάκτων φυσικά περιπτώσεων – είμαι συνειδητά offline. Δεν ξέρεις βέβαια από πού θα σε βρει το κακό. Την περασμένη Κυριακή το βράδυ και ενώ έχω ξαπλώσει μακαρίως με το βιβλίο μου, κάνω το λάθος να ρίξω μια ματιά στο Facebook. Είναι ήδη 12.30 π.μ. «Καλημέρα» κουδουνίζει πάραυτα το μήνυμα στο messenger. Δεν απαντώ. Ακολουθεί «πάσα» για επαγγελματική συζήτηση. Οι stalkers του Διαδικτύου βρίσκονται παντού και συνήθως δεν ανήκουν στο στενό επαγγελματικό ή φιλικό περιβάλλον σου. Το δευτερόλεπτο που εμφανίζεσαι online, ό,τι ώρα και να ‘ναι, ό,τι βαθμό οικειότητας και να έχεις μαζί τους, εκείνοι θεωρούν ότι είσαι απολύτως διαθέσιμος, προσπελάσιμος, διάφανος. Πλήρης διατάραξη της ατομικής ησυχίας. Πάτησα την «απενεργοποίηση» και γύρισα πλευρό. Διαβάστε περισσότερα »

Ακούμε πολύ συχνά γονείς να αγωνιούν για την υπερβολική ενασχόληση των παιδιών τους με τον υπολογιστή και το διαδίκτυο.

Το θέμα της εμμονής των παιδιών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι περίπλοκο. Οφείλουμε πρώτα να διερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους ένα παιδί ή ένας έφηβος κάνει υπερβολική χρήση-άρα στην ουσία καταφεύγει στο διαδίκτυο- για να βρει διέξοδο από κάτι που τον ή την ταλαιπωρεί. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βοήθήσουμε πραγματικά. Η δαιμονοποίηση του μέσου δεν βοηθά σε τίποτα.

Διαβάστε περισσότερα »