“Δεν φτάνει μόνο η πίστη”

Για την αθέτηση του λόγου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή προς το αφεντικό Ν. Ν.

Μ΄ εσένα συνέβη κάτι τελείως όμοιο με ένα γεγονός από τους καιρούς των αποστόλων.

Το παιδί σου ήταν άρρωστο. Πάνω στη δυστυχία σου έκανες ένα τάμα στον Θεό, ότι θα χαρίσεις στην εκκλησία έναν μικρό αγρό, ώστε να γίνει καλά το παιδί σου. Αυτόν τον αγρό τον ήθελαν οι εκκλησιαστικοί επίτροποι και ζήτησαν να τον αγοράσουν από εσένα μερικές φορές γιατί συνόρευε με την αυλή του ναού. Όμως εσύ ζητούσες υψηλή τιμή. Στην απελπισία σου υποσχέθηκες να χαρίσεις αυτό το κομμάτι γης στην εκκλησία. Και το παιδί, πράγματι, θεραπεύθηκε. Τότε αθέτησες την υπόσχεσή σου. Διαβάστε περισσότερα »

Η σωστική παρέμβαση της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή σ’ έναν από τη Μάτσβα που ρωτά κάτι που δεν επιδέχεται ερωτήσεις.

Ρωτάς για ποιό λόγο ολόκληρη η ορθόδοξη και η καθολική Εκκλησία αποκαλούν τη Θεοτόκο «σωτήρα» λέγοντας Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς, ενώ είναι ο Σωτήρας, ο Ιησούς Χριστός, ο Βασιλεύς και Κύριος. Διαβάστε περισσότερα »

Στον αρχάριο της πίστης: Για την επιστροφή στην πίστη (Άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όπως κάποιος που επιστρέφει σπίτι του από πολύ μακριά, έτσι αισθάνεστε εσείς τώρα επιστρέφοντας από τους παγωμένους τόπους της απιστίας στη ζεστή εστία της πίστης των πατέρων σας. Οι δυσκολίες που έχετε, δεν είναι άγνωστες στην Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία έχει γενικά εμπειρία όσων συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν απομακρύνονται από την πίστη, και όταν επιστρέφουν σ’ αυτή. Διαβάστε περισσότερα »

«Ξέρετε, τι δηλητήριο έχουν τα νομίσματα των ξένων τουριστών;» (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Ένα κείμενο με πολλές ομοιότητες με την νοοτροπία και τις προσδοκίες στην Ελλάδα». Επιστολή σ’ έναν νέο ουτοπιστή για τους ξένους επισκέπτες

Θρηνείτε, επειδή δεν φτιάχνονται δρόμοι στο Ντούρμιτορ, για τους ξένους τουρίστες.

Εάν λέγατε για τα δάση ή για να βελτιωθούν οι μετακινήσεις του λαού, θα το καταλάβαινα. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα σας απαντούσα τίποτα, αφού η μέριμνα για τους δρόμους ανήκει σ’ εκείνους που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Όμως, όταν διαβάζω τον λόγο σας, γιατί πρέπει να φτιαχτούν δρόμοι στο Ντούρμιτορ, κοκκινίζω από ντροπή. Και πώς να σιωπήσω; Εσείς θέλετε να τραβήξετε τους ξένους, ώστε να έρχονται στο Μαυροβούνιο και να αφήνουν λεφτά! Γιατί; Επειδή μερικές μέρες θα βόσκουν τα μάτια τους στα λιβάδια, όπου ο τίμιος λαός από πάντα έβοσκε τα λευκά κοπάδια του, με τα οποία συντηρείται. Ακούγοντας αυτό, πιστέψτε με, προτιμώ πιο ευχάριστα να συζητώ με τους νεκρούς παρά με τους ζωντανούς. Ω, άγιε Πέτρο του Τσετίνιε, που πρώτος έσπασες τον στρατό του Βοναπάρτη, τί θα έλεγες σ’ αυτό; Κρύψου, σπαθί του Ιώλα Πίλετιτς, να μην πετούν επάνω σου δίφραγκα οι ξένοι, σαν φιλοδώρημα που θα σε δούν!

Διαβάστε περισσότερα »

Επιστολή στον κατατρεγμένο άνθρωπο για τα ανθρώπινα δικαστήρια (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σας δικάζουν και σας καταδικάζουν και εσείς θλίβεστε γι’ αυτό. Δίκασαν και καταδίκασαν και Εκείνον και θλιβόταν. «Νύν η ψυχή μου τετάρακται», είπε στον κήπο της Γεθσημανής (Ιωάν. 12, 27). Αλλά ο άνθρωπος παραμένει αυτό που είναι και όχι αυτό που οι άλλοι λένε γι΄ αυτόν. Με τους λόγους του για τους άλλους ανθρώπους, ο άνθρωπος δίνει μαρτυρία για το ποιος είναι ο ίδιος. Εμείς στη γη καθημερινά δίνουμε μαρτυρία για το ποιοι είμαστε, ακόμα και αν πικραίνουμε τον πλησίον μας. Γνωρίζοντας αυτό, λέει ο μεγάλος απόστολος Παύλος: «Εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας… ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν» (Α΄Κορ. 4, 3-4). Ο Παύλος γνώριζε την αβεβαιότητα των ανθρώπινων κρίσεων, γι’ αυτό και δεν τις έπαιρνε στα σοβαρά. Αυτός συγκλονίζεται μόνο – και προτρέπει και εμάς να συγκλονιστούμε – από Εκείνον που γνωρίζει την πάσα αλήθεια για κάθε άνθρωπο, και που θα κρίνει δίκαια. Όταν ο αληθινός Κριτής εμφανιστεί, θα κρίνει στο δικό του δικαστήριο, και όλες οι κρίσεις και οι δίκες των ανθρώπων θα είναι ως μη γενόμενες.

Διαβάστε περισσότερα »