Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.
Γρηγόριος Παλαμάς
Πρώτη η Θεοτόκος είδε τον Αναστάντα (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)
(499 άτομα το έχουν διαβάσει)

Κυριακή Β’ Νηστειών: Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ο άριστος των πιστών οδηγός († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)
(612 άτομα το έχουν διαβάσει)

Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη ενός ηρωικού τέκνου της, ενός μεγάλου πατρός, του Αγιορείτου ασκητού, του φωστήρα της Θεσσαλονίκης, του υπέρμαχου της Ορθοδοξίας, του κήρυκα της χάριτος και του φωτός, του σοφωτάτου και γλυκητάτου διδασκάλου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά του θαυματουργού.
Από το Συναξάρι – Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο θαυματουργός, ο Κήρυξ της Χάριτος και του Φωτός
(552 άτομα το έχουν διαβάσει)

Ο άγιος πατήρ ημών Γρηγόριος, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Παλαμάς και θαυματουργός [1], γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 1296. Οι γονείς του, αριστοκράτες που είχαν μετοικήσει από τη Μικρά Ασία μπροστά στον κίνδυνο της εισβολής των Τούρκων, ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου (1282-1328). Παρά το υψηλό του αξίωμα, ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή, και του συνέβη κάποτε, την ώρα που βρισκόταν στη Σύγκλητο, να μην ακούσει τον αυτοκράτορα που του απηύθυνε τον λόγο· τόσο πολύ βυθισμένος ήταν στην προσευχή! Εκοιμήθη όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα. Η γυναίκα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε το μεγαλύτερο, τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσοφικής σκέψεως· σε βαθμό, μάλιστα, που ο δάσκαλός του νόμιζε ότι άκουγε τον ίδιο τον Αριστοτέλη! Παρά τις διανοητικές του επιτυχίες, ο νέος αυτός δεν είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του παρά στα πράγματα του Θεού. Σύχναζε στους ονομαστούς μοναχούς της Βασιλεύουσας και έκαμε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας [2], ο οποίος τον εισήγαγε στην ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή.
Κυριακή Β’ Νηστειών: Η Κυριακή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)
(1,265 άτομα το έχουν διαβάσει)

Το Ευαγγέλιο της πρώτης Κυριακής των Νηστειών τελείωνε με μια αναφορά στο λειτούργημα των αγγέλων. Και πάλι σήμερα τους αγγέλους φέρνει μπροστά μας το αποστολικό ανάγνωσμα (Εβρ. 1:10. 2:3). Το ιερό κείμενο συγκρίνει το έργο των αγγέλων με το πολύ ανώτερο έργο του Σωτήρος. Εάν η ανυπακοή στα μηνύματα που μας μεταφέρουν οι άγιοι άγγελοι λαμβάνει «ἔνδικον μισθαποδοσίαν», πόσο περισσότερο θα τιμωρηθεί ο άνθρωπος που θα παραμελήσει τη σωτηρία που κήρυξε και υλοποίησε ο Χριστός: «Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκε ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἄν θῷ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;»
Το Ευαγγέλιο της ημέρας (Μάρκ. 2:1-12) διηγείται τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Διαβάστε περισσότερα »
Πρόλογος εις τα συγγράμματα του εν αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)
(742 άτομα το έχουν διαβάσει)

Νέα Έκδοση

ἐπιμελείᾳ τῶν πατέρων τῆς Ἱ. Μ. Χρυσοποδαριτίσσης – Νεζερῶν Α΄ ἔκδοσις: Ὀκτώβριος 2021, Ἐκδόσεις “ΤΗΝΟΣ“, Σειρά «Κολλυβαδικὴ Γραμματεία»
…Λέγοντες «πνευματικὴ ζωὴ» δὲν ἐννοοῦμεν κάποιαν ἀφηρημένην καὶ ἀπροσδιόριστον μορφὴν ζωῆς, ἀλλ’ αὐτὴν ὁποὺ ἐκφράζει τὸν «καινὸν ἄνθρωπον», τὸν γεννηθέντα διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς ἐναργῶς διατυπώνεται εἰς τὰ νηπτικὰ συγγράμματα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἐθαύμαζε τὴν διδασκαλίαν αὐτὴν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου περὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τὴν ἐνεκολπώθη πλήρως καὶ τὴν ἐξέφρασε θαυμαστῶς ἤδη εἰς τὸ περίφημον Προοίμιόν του εἰς τὴν Φιλοκαλίαν. Διὰ τοῦτο, ὅταν παρεκινήθη ὑπὸ τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου νὰ ἐπιμεληθῇ τὴν ἔκδοσιν τῶν παλαμικῶν συγγραμμάτων, ὄχι μόνον ἔσπευσε μετὰ προθυμίας νὰ συλλέξῃ, προετοιμάσῃ καὶ σχολιάσῃ τὰ κείμενα, ἀλλ’ ἐπὶ πλέον συνέταξε καὶ θαυμάσιον Πρόλογον αὐτῶν. Ὁ Πρόλογος αὐτὸς εἶναι τὸ μοναδικὸν κείμενον τῆς προγραμματισμένης ἐκείνης ἐκδόσεως τὸ ὁποῖον διεσώθη. Εἶναι ἕνα σπουδαιότατον κείμενον μεγίστης σημασίας, διότι, δίχως νὰ ἐμπλέκεται εἰς τὴν ἀνιαρὰν σχολαστικότητα τῶν παραπομπῶν, ἐνίοτε μάλιστα καὶ παραπλανητικῶν, παρουσιάζει συνοπτικῶς ὁλόκληρον τὴν ἡσυχαστικὴν θεολογίαν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀναδυομένην ἀπὸ τὴν κάμινον τῆς ψυχῆς τοῦ ἡσυχαστοῦ τῆς Καψάλας ἁγίου Νικοδήμου…