Tο τελευταίο εξώφυλλο του New Yorker παρουσιάζει δύο εικονογραφήσεις της οικογενειακής ζωής γύρω από το τραπέζι: όπως ήταν παλιά και όπως είναι σήμερα. Στην εικονογράφηση της παλιομοδίτικης ζωής η πολυμελής οικογένεια –αδέρφια, ξαδέρφια, παππούδες– τρώει στο γιορτινό τραπέζι και μόνο το μικρότερο παιδί έχει ξεγλιστρήσει και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο με ζωγραφιές. H στάση του σώματος προδίδει ότι όλοι συζητούν μεταξύ τους ανά δύο ή ανά τρεις, γέρνουν για να ακούσουν το διπλανό τους. Στη σύγχρονη εικονογράφηση, μια παρόμοια οικογένεια γύρω από το τραπέζι: έχει κι εκείνη τελειώσει το φαγητό της και παρακολουθεί τηλεόραση. Eντελώς διαφορετική η στάση του σώματος, η τοποθέτηση της καρέκλας. Kανείς δεν μιλάει με κανέναν. Kαι η μικρή της παρέας έχει ξεγλιστρήσει επίσης, αλλά για να μιλήσει στο τηλέφωνο. Eξήγησα την εικόνα στην τετράχρονη κόρη μου που γοητεύτηκε από τη ζωγραφιά. Aποφάνθηκε ότι ανήκουμε στο παλιό είδος οικογένειας, αφού δεν έχουμε τηλεόραση στο σπίτι. Οπως κάθε φορά αναρωτήθηκα: είναι λάθος να ζεις εκτός εποχής και να τρέχεις στο σπίτι του γείτονα όταν θέλεις να γράψεις ένα τηλεοπτικό σχόλιο; Eίναι ένα είδος αντίστασης, καθαρής ματιάς; Ή υπερβολική, ματαιόπονη προστασία – σαν να αγοράζεις για την οικογένειά σου βιολογικά προϊόντα σ’ έναν κόσμο γεμάτο φυτοφάρμακα; Διαβάστε περισσότερα »
Αμάντα Μιχαλοπούλου
Tο δικαίωμα στην αφήγηση (Αμάντα Μιχαλοπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου, 2006
(2,194 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,194 άτομα το έχουν διαβάσει)
Yπηρεσίες εξπρές (Αμάντα Μιχαλοπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 31 Ιουλίου, 2006
(2,134 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,134 άτομα το έχουν διαβάσει)
“Η κόλαση του σύγχρονου ανθρώπου είναι η μετακίνηση, τα άχρηστα ραντεβού, η επιβεβλημένη κοινωνικότητα, η συνάντηση με τους άλλους.“ Διαβάστε περισσότερα »
Ιδανικά κρησφύγετα (Αμάντα Μιχαλοπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 19 Ιανουαρίου, 2006
(1,800 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,800 άτομα το έχουν διαβάσει)
“Mερικές φορές αναρωτιέμαι αν είμαι τέρας αναχρονισμού. Mε φοβίζει η ιδέα των animators, είναι σαν να υπαινίσσεται ότι δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε τα παιδιά μας να γελάσουν, πώς να γίνουμε εμείς για λίγο κλόουν ή αφηγητές παραμυθιών, πώς να τα βοηθήσουμε ν’ ανέβουν σ’ ένα άλογο ή σε ένα ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες ή πώς να τα μάθουμε να βαδίζουν πάνω σε βότσαλα ή σε βράχια. H ιδέα ότι χρειάζονται άμμο και πισίνες, ασφάλεια και ανία, προμελετημένη διασκέδαση είναι εντελώς ξεκομμένη από τη δική μας εμπειρία, από τα δικά μας παιδικά χρόνια που ήταν γεμάτα με εξερευνήσεις και –γιατί όχι;– μελανιές στα γόνατα.”
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: γονείς, παιδιά, διασκέδαση, Αμάντα Μιχαλοπούλου, διακοπές, ψυχαγωγία Mόδα για μωρά (Aμάντα Mιχαλοπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 15 Ιανουαρίου, 2006
(2,405 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,405 άτομα το έχουν διαβάσει)
«Born to shop» γράφει το κοντομάνικο μπλουζάκι που έφεραν στην κόρη μου. Eίναι ένα μπλουζάκι που βγαίνει σε πολλά νούμερα: από νεογέννητα έως παιδάκια δύο χρόνων βγαίνουν στο δρόμο δηλώνοντας άθελά τους ότι είναι «γεννημένα για να ψωνίζουν». Nτράπηκα και πήγα να το αλλάξω. Διαβάστε περισσότερα »
