Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ο άνθρωπος κατά Παπαδιαμάντη, Ντοστογιέφσκυ († Αθανασίου Γιέφτιτς, Πρώην Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)

[Τὸ παρὸν κείμενο ἀποτελεῖ ἕνα ἀπάνθισμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ἐρζεγοβίνης (τῆς Σερβίας) Ἀθανασίου Γέφτιτς, μὲ θέμα: «Παπαδιαμάντης – Ντοστογιέφκσυ», εἰς τὴν Ἀθήνα τὴν 26η Μαΐου τοῦ 2001]

Διαβάστε περισσότερα »

Το Μακράκειον επεισόδιον εν Σκιάθω (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Φίλε κ. Γαβριηλίδη,

Οφείλων να γράψω τι εις απάντησιν του «Λόγου» – επειδή ο έτερος των καταγγελθέντων ιερέων είναι ο εμός γεννήτωρ – επερίμενα να λάβω λεπτομερεστέρας πληροφορίας εκ Σκιάθου, περί του τι ακριβώς συνέβη. Αντί όμως πληροφοριών, μου ήλθεν η επομένη διατριβή, η οποία είναι ως να την έγραψα εγώ, και δια τούτο προθύμως αναλαμβάνω την επ’ αυτώ ευθύνην, παρακαλών σε να την δημοσιεύσης.

Εν Αθήναις, 22 Ιουλίου 1891.

Όλος σος

Αλέξ. Παπαδιαμάντης Διαβάστε περισσότερα »

Ο Παπαδιαμάντης και οι γραικύλοι – η άρνηση της ταυτότητας (Φώτιος Δημητρακόπουλος, καθηγ. Βυζαντινής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)

Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ο αναγνώστης του κειμένου θα αντιληφθεί εύκολα την απόσταση μεταξύ του πνεύματος του Παπαδιαμάντη και του πνεύματος που επικρατεί πια στα σχολεία μας. (Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Αμερικάνος (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

της Χριστίνας Καρανικόλα, Φιλολόγου

Διαβάζοντας κανείς κάποιο από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη δεν το ξεχνά ποτέ. Χαράσσεται στην ψυχή του, όπως χαράσσεται το αυθεντικό βίωμα, ο μεγάλος πόνος, το συναξάρι του αγίου, το δημοτικό μοιρολόι. Γιατί αυτός είναι ο κόσμος του. Η πραγματικότητα της ζωής με τις καλές και τις δύσκολες στιγμές της, τη φτώχεια και τη μιζέρια της, τις πίκρες και τους καημούς που βιώνουν καρτερικά οι ήρωές του. Άνθρωποι απλοί, αφτιασίδωτοι, με τις αδυναμίες και τις αμαρτίες τους, που πάσχουν και σιωπούν μαρτυρικά, αγωνιούν και ελπίζουν πως πίσω από το σκληρό παρόν υπάρχει μια μακρινή υπόσχεση καλύτερης μοίρας. Ο πόνος κι ο καημός είναι άρρηκτα συνυφασμένα με τη ζωή τους και η οδύνη της βιοπάλης δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε αισθήματα «πολυτελείας», όπως η πλήξη και η ανία. Διαβάστε περισσότερα »

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης απέναντι στον Απόστολο Μακράκη (Μάριος Μπέγζος, Αναπλ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών)

Εφέτος (2001) συμπληρώνονται 150 χρόνια από τήν γέννηση τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (4.3.1851) καί 90 έτη από τήν κοίμησή του (1911). Οι επέτειοι χρησιμεύουν στήν ανάμνηση όχι μόνο τού παρελθόντος αλλά καί τού μέλλοντος όλων μας, αφού τά ερωτήματα παραμένουν, μολονότι οι απαντήσεις αλλάζουν. Ο Σκιαθίτης διηγηματογράφος ενσαρκώνει μιά στάση ζωής πού συνεχίζει νά είναι επίκαιρη καί ζωτική. Τήν σημασία τής προσφοράς του μπορούμε νά τήν αντιληφθούμε καλύτερα, αν τόν συγκρίνουμε μέ έναν άλλο ρηξικέλευθο χριστιανό διανοούμενο τής εποχής του, τόν Σίφνιο λόγιο Απόστολο Μακράκη (1831-1905), πού αντιπροσωπεύει μιάν εντελώς αλλιώτικη αντίληψη γιά τήν εκκλησία καί τόν νεοελληνισμό. Ανάμεσα στόν Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί στόν Απόστολο Μακράκη υφίστανται πάρα πολλές διαφορές.

Διαβάστε περισσότερα »