Τα στοιχεία της νέας έκθεσης της Επιτροπής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την κοινωνική σύνδεση που δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες είναι αποκαλυπτικά και άκρως ανησυχητικά: ένας στους έξι ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη υποφέρει από μοναξιά· και δεν μιλάμε για μοναχικότητα από επιλογή, αλλά για το βαθύ, επώδυνο συναίσθημα που δημιουργείται όταν οι σχέσεις που έχουμε δεν είναι εκείνες που χρειαζόμαστε.

Οι επιπτώσεις στην υγεία και την ψυχική υγεία είναι δραματικές: αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιαγγειακών παθήσεων, διαβήτη, γνωστικής εξασθένησης, κατάθλιψης, αυτοκτονικών τάσεων. Περίπου 100 θάνατοι κάθε ώρα, σχεδόν 871.000 ετησίως, σχετίζονται με τη μοναξιά. Επιπλέον, πάντα σύμφωνα με την έκθεση, ένας στους τρεις ηλικιωμένους και ένας στους τέσσερις εφήβους διαβιούν σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης, ενώ ιδιαίτερα ευάλωτοι είναι όσοι κουβαλούν ήδη ένα βαρύ κοινωνικό φορτίο: ΑμεΑ, πρόσφυγες, μετανάστες, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, εθνοτικές μειονότητες. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που η τεχνολογία υπόσχεται σύνδεση και επικοινωνία χωρίς όρια…

Κάντε το εικόνα. Είναι οι ηλικιωμένοι που έχουν χάσει τους συντρόφους τους και ζουν κλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα περνώντας τις περισσότερες ώρες τους μπροστά στην τηλεόραση· τα παιδιά που, αν και διαρκώς συνδεδεμένα διαδικτυακά, είναι αποκομμένα από ουσιαστικές σχέσεις, παγιδευμένα σε έναν επίπλαστο ψηφιακό κόσμο, με εκατοντάδες «φίλους», αλλά χωρίς κανέναν στον οποίο θα μπορούν να πουν «σε χρειάζομαι»· οι νέοι που βρίσκονται στο εξωτερικό, μακριά από τις οικογένειές τους, παλεύοντας με την πίεση της επαγγελματικής ανέλιξης χωρίς «δίχτυ ασφαλείας»· οι συνάνθρωποί μας με αναπηρία, που δεν έχουν πια το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και την αδιαφορία που συναντούν στις μετακινήσεις τους και τις περιορίζουν ολοένα και πιο πολύ.

Πέρα από το δυσβάσταχτο ψυχολογικό κόστος για τα ίδια τα άτομα, όσο η Ευρώπη θα συνεχίσει να γερνάει και οι οθόνες θα πολλαπλασιάζονται, το τίμημα θα είναι τεράστιο σε τομείς όπως η υγεία, η απασχόληση, η εκπαίδευση. Γιατί η μοναξιά δεν είναι απλώς ατομικό βίωμα, είναι κοινωνικό φαινόμενο ριζωμένο στις ανισότητες και στην έλλειψη πολιτικών και υποδομών· είναι συλλογική αποτυχία, όχι προσωπική. Η κοινωνική σύνδεση δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη και θεμελιώδες δικαίωμα. Χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας –ίσως ο ηλικιωμένος γείτονας που μιλάει μόνος του, η φίλη που δεν «ανοίγεται» πολύ, κάποιος συγγενής που «φαίνεται καλά»– ζουν σαν αόρατοι. Θα τους δούμε, επιτέλους;

(Πηγή: kathimerini.gr)