Tέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος αἰ­σθά­νε­ται τήν ἀ­δή­ρι­το ἀ­νάγ­κη νά ἐ­πι­κοι­νω­νή­σει μα­ζί σας γιά νά ἐκ­φρά­σει, καί μέ αὐ­τόν τόν τρό­πο, τήν πα­τρι­κή στορ­γή καί ἀ­γά­πη, τήν συμ­πα­ρά­στα­ση καί ἀλ­λη­λεγ­γύ­η τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὅ­λως ἰ­δι­αι­τέ­ρως πρός τούς πλη­γέν­τες ἀ­πό τίς κα­τα­στρε­πτι­κές πυρ­κα­ϊ­ές, οἱ ὁ­ποῖ­ες, δυ­στυ­χῶς καί ἐ­φέ­τος, κατακαίουν πολ­λά μέ­ρη τῆς πα­τρί­δος μας. Κύ­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό τῶν προ­σφά­των πυρ­κα­ϊ­ῶν ἡ σφο­δρό­τη­τα, ἡ ἔν­τα­ση καί ἡ εἰ­σβο­λή τους μέ­σα σέ κα­τοι­κη­μέ­νες πε­ρι­ο­χές.

Μέ ψυ­χι­κή ὀ­δύ­νη, με­γά­λη λύ­πη, ἀ­γω­νί­α καί προ­σευ­χή καρ­δια­κή θρη­νοῦ­με γιά τήν ἀ­πώ­λεια μιᾶς ἀν­θρώ­πι­νης ζω­ῆς, γιά τούς ἐγ­καυ­μα­τί­ες καί γιά τά ψυ­χι­κά τραύ­μα­τα τῶν ἀν­θρώ­πων, τά ὁ­ποῖ­α προ­κλή­θη­καν ἀ­πό τήν ἀ­προσ­δό­κη­τη αὐ­τή συμ­φο­ρά. Θλι­βό­μα­στε γιά τήν ἀ­παν­θρά­κω­ση κα­τοι­κι­ῶν, πε­ρι­ου­σι­ῶν, δα­σῶν, γιά τόν ἀ­φα­νι­σμό τῆς πα­νί­δος καί τῆς χλω­ρί­δος καί, κυ­ρί­ως, γιά τήν κα­τα­στρο­φή αὐ­τῆς τῆς ἴ­διας τῆς ζω­ῆς, δε­δο­μέ­νου ὅ­τι ὁ ὄ­λε­θρος τοῦ φυ­σι­κοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος συμ­βάλ­λει κα­τα­λυ­τι­κά στήν ἐκ­μη­δέ­νι­ση τῶν προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων γιά τήν συ­νέ­χεια τῆς ζω­ῆς.

Οἱ πυρ­κα­ϊ­ές δι­α­τα­ράσ­σουν τό οἰ­κο­σύ­στη­μα τοῦ πλα­νή­τη καί τίς κλι­μα­τι­κές συν­θῆ­κες. Τά νε­κρά δέν­δρα δέν μπο­ροῦν νά δώ­σουν ζω­ή, ὀ­μορ­φιά, ὀ­ξυ­γό­νο, δέν μπο­ροῦν νά ἀ­να­χαι­τί­σουν τίς πλημ­μύ­ρες καί νά συγ­κρα­τή­σουν τά ἐ­δά­φη ἀ­πό τήν δι­ά­βρω­ση, κα­θώς καί νά συμ­βάλουν στόν ἐμ­πλου­τι­σμό τοῦ ὑ­δρο­φό­ρου ὁ­ρί­ζον­τα. Ἡ πύ­ρι­νη λαί­λα­πα ἐ­πι­φέ­ρει με­γά­λες φθο­ρές στήν ἰσορ­ρο­πί­α καί τήν ψυ­χο­σω­μα­τι­κή ὑ­γεί­α τοῦ ἀν­θρώ­που, σω­ρεύ­ει πλῆ­θος κοι­νω­νι­κῶν, οἰ­κο­νο­μι­κῶν, βι­ο­πορι­στι­κῶν καί ἄλ­λων δυ­σε­πι­λύ­των προ­βλη­μά­των καί, μέ μί­α φρά­ση, γί­νε­ται βα­σι­κή αἰ­τί­α κα­τα­θλί­ψε­ως, ὀρ­γῆς καί μα­ρα­σμοῦ τοῦ ἀν­θρώ­που.

Ὡς ἐκ τού­του, ἀ­γα­πη­τοί ἀ­δελ­φοί, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δέν παύ­ει νά κη­ρύσ­σει, μέ ἔρ­γα καί λό­για, ὅ­τι ἐ­άν δέν ἀ­γα­πή­σου­με καί δέν προ­στα­τεύ­σου­με τόν φυ­σι­κό κό­σμο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­πο­τε­λεῖ ἕ­να μυ­στι­κό Εὐ­αγ­γέ­λιο πού δι­αγ­γέ­λλει μέ τόν δι­κό του τρό­πο τά με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ, τό­τε θά εἴ­με­θα ἀ­γνώ­μο­νες ἔ­ναν­τι τοῦ Θε­οῦ καί ὑ­πό­λο­γοι ἔ­ναν­τι τοῦ ἀν­θρώ­που, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­πο­τε­λεῖ ἀ­να­πό­σπα­στο μέ­ρος τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος. Ἔ­τσι, ὀ­φεί­λου­με οἱ πάν­τες εὐ­χα­ρι­στια­κά νά σε­βό­μα­στε τόν φυ­σι­κό κό­σμο ὡς δη­μι­ούρ­γη­μα τοῦ Θε­οῦ καί νά τόν φυ­λάτ­του­με, νά τόν φρον­τί­ζου­με, ὥστε νά τόν πα­ρα­δώ­σου­με ἀ­κέ­ραι­ο στίς ἐ­περ­χό­με­νες γε­νε­ές.

Οἱ Ἅ­γιοι τοῦ Θε­οῦ σέ­βον­ταν καί προ­στά­τευ­αν τά δη­μι­ουρ­γή­μα­τα τοῦ Θε­οῦ, μέ τά ὁ­ποῖ­α ἐκ­φρά­ζε­ται τό με­γα­λεῖ­ο τῆς δυ­νά­με­ώς Του καί ἡ ἄ­πει­ρη σο­φί­α Του. Λό­γου χά­ριν, ὁ Ὅ­σιος Ἀμ­φι­λό­χιος τῆς Πά­τμου, μα­θη­τής τοῦ Ἁ­γί­ου Νε­κτα­ρί­ου Αἰ­γί­νης, ἀ­γα­ποῦ­σε καί φρόν­τι­ζε τό πε­ρι­βάλ­λον καί ἰ­δι­αι­τέ­ρως τά δέν­δρα. Γι’ αὐ­τό ἔ­λε­γε: «Ὅ­ποι­ος φυ­τεύ­ει δέν­δρα φυ­τεύ­ει ἐλ­πί­δα, εἰ­ρή­νη, ἀ­γά­πη καί ἔ­χει τίς εὐ­λο­γί­ες τοῦ Θε­οῦ». Ἀ­πό δέ τούς ἐ­ξο­μο­λο­γου­μέ­νους ἀ­παι­τοῦ­σε, σέ ἔν­δει­ξη με­τα­νοί­ας, νά φυ­τεύ­ουν ἕ­να δέν­δρο.

Ἐν κα­τα­κλεῖ­δι, καί χω­ρίς νά κιν­δυ­νο­λο­γοῦ­με, ὀ­φεί­λου­με νά ἐ­πι­ση­μά­νου­με ὅ­τι ἔ­χου­με φθά­σει στό ἔ­σχα­το ὅ­ριο κα­τα­χρή­σε­ως, ἐκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως καί κα­τα­στρο­φῆς τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος. Οἱ πρό­σφα­τες πυρ­κα­ϊ­ές πρέ­πει νά συν­τε­λέ­σουν στήν ἀ­φύ­πνι­ση ὅ­λων μας. Ἡ Πο­λι­τεί­α νά λά­βει πο­λύ σο­βα­ρά ὑ­πό­ψιν τήν τρα­γι­κό­τη­τα τῆς κα­τα­στά­σε­ως καί νά υἱοθετήσει ἐγ­καί­ρως τά ἐν­δε­δειγ­μέ­να προληπτικά καί κατασταλτικά μέ­τρα γιά τήν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση αὐ­τῆς τῆς παγ­κό­σμιας συμ­φο­ρᾶς. Οἱ πο­λί­τες νά κα­τα­βάλ­λουν δια­ρκῶς κά­θε δυ­να­τή προ­σπά­θεια γιά τήν προ­στα­σί­α τῶν δα­σῶν καί ἐν γένει τῆς φύσεως. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νά συ­νι­στᾶ ἐν­θέρ­μως τόν σε­βα­σμό καί τήν ἀ­γά­πη στήν δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ Θε­οῦ καί, σέ συ­νερ­γα­σί­α μέ τούς ἁρ­μο­δί­ους φο­ρεῖς τῆς Πο­λι­τεί­ας, νά ἐκ­παι­δεύ­ει πρός τοῦ­το τούς ἀν­θρώ­πους. Οἱ πάν­τες νά καλ­λι­ερ­γοῦ­με τήν αἴ­σθη­ση ὅ­τι εἴ­μα­στε φύ­λα­κες τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος καί ὑ­πεύ­θυ­νοι γιά τήν δι­ά­σω­σή του.

Κα­τό­πιν τῶν ἀ­νω­τέ­ρω, συγ­χαί­ρον­τας καί ἐπαι­νῶν­τας ἀπό καρ­δί­ας τό Πυ­ρο­σβε­στι­κό Σῶ­μα καί ὅ­λους τούς συ­νερ­γά­τες καί ἐ­θε­λον­τές, γιά τό θυσιαστικό τους φρόνημα καί τίς τι­τά­νι­ες μά­χες πού δί­νουν στήν κα­τά­σβε­ση τῶν πυρ­κα­ϊ­ῶν, εὐ­χό­με­θα ἡ Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κος, τῆς ὁ­ποί­ας προ­σφά­τως ἑ­ορ­τά­σα­με τήν Κοί­μη­ση, νά μᾶς δι­α­φυ­λάτ­τει πάν­το­τε, νά σκέ­πει τό Ἔ­θνος μας καί τόν κό­σμο ἅ­παν­τα καί νά δι­α­τη­ρεῖ ἐν­τός μας ζων­τα­νή τήν πί­στη, τήν ἐλ­πί­δα, τήν προ­σευ­χή, τήν με­τά­νοι­α.

          Με­τά πολ­λῶν πα­τρι­κῶν εὐ­χῶν καί ἀ­γά­πης ἐν Κυ­ρί­ῳ,

    † Ὁ Ἀθηνῶν  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

    † Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

    † Ὁ Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ Ἰγνάτιος

    † Ὁ Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

    † Ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ

    † Ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ

    † Ὁ Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας, Μήλου, Δήλου καί Μυκόνου Δωρόθεος

    † Ὁ Γρεβενῶν Δαβίδ

    † Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος

    † Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος

    † Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος

    † Ὁ Λήμνου καί Ἁγίου Εὐστρατίου Ἱερόθεος

    † Ὁ Θεσσαλονίκης Φιλόθεος

    Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

    Ἀρχιμ. Ἰωάννης Καραμούζης

(Πηγή: immaroniaskomotinis.gr)