Ἂν κάθε ἀρετή μᾶς βοηθάει νὰ δοῦμε τὸ Θεό, μία ἀπὸ αὐτές μᾶς βοηθάει κατὰ τρόπο ἐξαιρετικό, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ προσευχή. Ὅπως μεταξὺ δυὸ προσώπων, ὁ διάλογος δημιουργεῖ τὸ πιὸ μεγάλο πλησίασμα, ἔτσι καὶ ἡ προσευχή, ἡ συνομιλία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, μᾶς τοποθετεῖ σὲ ἄμεσο καὶ μεγαλύτερο πλησίασμα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία πλημμύρισε μὲ προσευχὲς ἕνα τόσο μεγάλο μέρος τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, γι’ αὐτό μᾶς προτρέπει νὰ προσευχόμαστε ἀκατάπαυστα, ὥστε κάθε ἄνθρωπος νὰ γίνει ἕνας ἄνθρωπος προσευχῆς, δηλαδὴ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν προσεύχεται μόνον ὅταν προσεύχεται, κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ζωὴ του εἶναι προσευχή.

Να τα… φτιάξουμε; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Αὐτὴ ἡ φράση, καλοί μου φίλοι, βρίσκεται – ὡς γνωστὸ – σὲ πολλὰ χείλη ἐφήβων καὶ πιὸ πολὺ στὶς σκέψεις τους. Μὲ τὸ ποὺ θὰ μποῦν στὴν ἐφηβεία, ἐκεῖ στὰ 15 τους, τότε ποὺ βλέπουν μὲ ἄλλο μάτι τὸ ἄλλο φῦλο, μία σκέψη τοὺς διακατέχει. Τὸ πῶς «θὰ τὰ φτιάξουν» μ’ ἕνα κορίτσι (ἂν εἶναι ἀγόρι) ἢ μ’ ἕνα ἀγόρι (ἂν εἶναι κορίτσι).
Δυο αγόρια, παρακαλώ! (Κώστας Χατζηαντωνίου, συγγραφέας)

Εντυπωσιακή αφωνία του φεμινιστικού κινήματος μπροστά στην προωθούμενη τελευταίως κανονικοποίηση της χρήσης της γυναίκας ως αναπαραγωγικής μηχανής.
Παρεμβαίνω ως…υπερπολύτεκνη γιαγιά (Ευαγγελία Μορφοπούλου-Γεωργουλέα)

Κύριε διευθυντά,
κρίνω πολύ χρήσιµη την παράθεση των δύο απόψεων για τον γάµο και την οικογένεια στο φύλλο σας της 17ης Σεπτεµβρίου. Μπορέσαµε έτσι να έχουµε τη δυνατότητα να δούµε σφαιρικά το θέµα. Οι ώµοι µας είναι πολύ αδύναµοι για να σηκώσουν το βάρος µιας απάντησης ή συµµετοχής. Ως απλός άνθρωπος, όµως, και χρησιµοποιώντας την πείρα της µακράς µου ζωής, επιτρέψτε µου να διατυπώσω τις σκέψεις µου.
Κυριακή Γ’ Λουκά: Οι επισκέψεις του Θεού (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 7, 11-16]