Ἄλλωστε μόνο μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἀναστημένου Θεανθρώπου, Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μποροῦσε νὰ δοθεῖ καὶ δίδεται καὶ πάντοτε θὰ προσφέρεται ἡ δύναμη σὲ κάθε Χριστιανό, ἀπὸ τὸν πρῶτο ἕως τὸν τελευταῖο, ὥστε νὰ ξεπεράσει ὅλη τὴ θνητότητα – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν θάνατο, ὅλη τὴν ἁμαρτία – ἀκόμη καὶ τὴν ἴδια τὴν ἁμαρτία, ὅλους τοὺς διαβόλους – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Ἐξάλλου, μόνο μέσῳ τῆς Ἀνάστασής Του ὁ Κύριος ἔδειξε καὶ ἀπέδειξε, ὅτι ἡ ζωὴ Του εἶναι Αἰώνια ζωή, ἡ ἀλήθειά Του εἶναι Αἰώνια Ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη Του εἶναι αἰώνια Ἀγάπη, τὸ καλὸ Του εἶναι Αἰώνιο Καλό, ἡ χαρὰ Του εἶναι Αἰώνια Χαρὰ καὶ ὅτι Αὐτὸς δίνει τὰ πάντα σὲ κάθε Χριστιανὸ ἀπὸ ἀπαράμιλλη φιλανθρωπία. Δὲν ὑπάρχει κανένα γεγονός, ὄχι μόνο στὸ Εὐαγγέλιο ἀλλὰ καὶ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ ὁποῖο νὰ εἶναι τόσο τεράστιο, τόσο συντριπτικό, τόσο ἀναμφισβήτητο, ὅπως εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι νίκη επί του θανάτου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Η μεγάλη αγάπη και η άκρα ταπείνωση του Υιού του Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο Κύριος κατά το διάλειμμα της τριημέρου Ταφής Του, την οποία σήμερα εορτάζουμε, έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο Του. Έπρεπε να ευαγγελισθεί την σωτηρία και να ελευθερώσει από τα δεσμά του διαβόλου και αυτούς που είναι στον Άδη. Και γι’ αυτό κατήλθε η παναγία Του ψυχή στον Άδη και «τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν», κατά τον άγιο Απόστολο Πέτρο (Α’ Πετρ. 3:19).
Βλέπουμε λοιπόν πάλι την μεγάλη αγάπη του Υιού του Θεού και Θεού μας, ο οποίος κανένα δεν άφησε που να μην ευεργετήσει με τον σταυρικό Του Θάνατο και με την αγία Του Ανάσταση. Αλλά βλέπουμε και την άκρα ταπείνωσή Του, διότι καταδέχθηκε, ενώ ήταν Θεός προαιώνιος, όχι μόνο να γίνει άνθρωπος, όχι μόνο να πάθει τα φρικτά Πάθη, τα οποία ζήσαμε αυτές τις άγιες ημέρες, και να υπομείνει τον σταυρικό Θάνατο σαν να ήταν ο τελευταίος κακούργος, αλλά και αυτή την ταπείνωση δέχθηκε, να μπει νεκρός στον Τάφο.
Η θεολογία τού σκότους τής έκτης ώρας μέχρι της ενάτης (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)
Η Σταύρωση νικά τον θάνατο († Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)
Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ Σταυρὸ δὲν εἶναι μία ἀποτυχία ποὺ ἀποκαταστάθηκε κάπως μετὰ τὴν Ἀνάστασή του. Ὁ ἴδιος ὁ θάνατος πάνω στὸ Σταυρὸ εἶναι μία νίκη. Νίκη τίνος πράγματος; Μόνο μία ἀπάντηση μπορεῖ νὰ ὑπάρξει: Ἡ νίκη τῆς ὀδυνώμενης ἀγάπης. «Κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη… ὕδωρ πολὺ οὐ δυνήσεται σβέσαι τὴν ἀγάπην» (Ἆσμα Ἀσμ. 8, 6-7).
Ὁ Σταυρὸς μᾶς δείχνει μίαν ἀγάπη ποὺ εἶναι δυνατὴ σὰν τὸ θάνατο, μίαν ἀγάπη ἀκόμη πιὸ δυνατή.
Συμμετοχή στον Μυστικό Δείπνο (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)
Ο τρόπος με τον οποίο ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται στη Λειτουργία σε Σώμα και Αίμα του Χριστού είναι ένα μυστήριο που κανένας θνητός δεν μπορεί να το κατανοήσει. Στον Μυστικό Δείπνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήρε τον άρτο, τον έκοψε κομμάτια και τον έδωσε στους μαθητές Του, λέγοντας: «Πάρετε και φάτε· αυτό είναι το Σώμα μου» (Ματθ. 26:26). Ύστερα πήρε το ποτήρι με τον οίνο και τους το έδωσε, λέγοντας: «Πιείτε απ’ αυτό όλοι· αυτό είναι το Αίμα μου» (Ματθ. 26:27-28). Και τους πρόσταξε: «Αυτό που κάνω τώρα, να το κάνετε σε ανάμνησή μου» (Λουκ. 22:19).
Έτσι, σε κάθε λειτουργία, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος από τον λειτουργό ιερέα, η παντοδύναμη θεία χάρη μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Εμείς, λοιπόν, κοινωνώντας, πιστεύουμε ότι δεχόμαστε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ολόκληρη τη θεανθρώπινη φύση του Κυρίου, δεν μπορούμε όμως να εισχωρήσουμε με το νου μας στο φοβερό και ακατάληπτο αυτό μυστήριο.
