– Ἐὰν ὁ Θεὸς σὲ ἐκείνους ποὺ θέλει δίνει τὸ Ἔλεός Του (ὅπως στὴ Σαμαρείτιδα) καὶ ἐτοιμάζει αὐτοὺς γιὰ τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ αὐτούς, ποὺ θέλει τοὺς καθιστᾶ ἄξιους ἀπωλείας, τὶ νόημα ἔχει νὰ ἀντισταθεῖ κανεὶς σὲ αὐτὸ τὸ θέλημά Του;
– Ἐὰν ὁ Θεὸς δίδει τὴν ἀγαθὴν θέλησιν καὶ τὰ καλὰ ἔργα, γιατὶ μετὰ ρωτάει ἄν θέλει ὁ ἄνθρωπος; Πῶς αὐτὰ συμφωνοῦν;
– Μὰ ἄν ἡ σωτηρία μου ἤ ἡ ἀπώλειά μου εἶναι προορισμένη ἀπὸ τὸν Θεόν, τότε γιατὶ νὰ μεριμνῶ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μου;
– Πῶς γίνεται ὁ Θεὸς νὰ προγνωρίζει ἐὰν κάποιος σωθεῖ ἤ ὄχι καὶ συγχρόνως ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι ἐλεύθερος;
– Ἀρκεῖ ἡ θέλησις τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος;
– Μπορεῖ ἀπὸ μόνος του ὁ ἄνθρωπος νὰ σωθεῖ ἀκόμα κι ἄν τὸ ἐπιθυμεῖ;
