Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ομιλία του για τον Σταυρό θα αναφέρει: «Ο σταυρός είναι το τρόπαιο του Χριστού, που έγινε βέβαια μία φορά, αλλά τρέπει πάντοτε σε φυγή τους δαίμονες. Πράγματι που είναι τα είδωλα και οι μάταιοι φόνοι των ζώων; Πού είναι οι ναοί και η φωτιά της δυσεβείας; Σβήστηκαν όλα από ένα άγιο αίμα και γκρεμίστηκαν, και μένει ο σταυρός η πολυδύναμη δύναμη, αόρατο βέλος, άυλο φάρμακο, παυσίπονο πλήγμα, δόξα γεμάτη όνειδος· ώστε, κι αν μύρια άλλα διηγηθώ για τον Χριστό, κι αν καταπλήξω τον ακροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δεν καυχιέμαι τόσο για εκείνα, όσο για τον σταυρό». Διαβάστε περισσότερα »
Πρώην στέλεχος κραταιών εταιρειών τεχνολογίας προειδοποιεί… (Μανίνα Ντάνου)
Ξεχάσατε το smartphone σας στο σπίτι και τώρα νιώθετε νευρικότητα, αισθάνεστε ότι κάτι χάνετε; Μπαίνετε να χαζέψετε στο Facebook, στο Instagram ή στο YouTube και καταλήγετε να χαραμίζετε όλη τη μέρα εκεί; Η ημερήσια διάταξη θεμάτων που απασχολούν το μυαλό σας ορίζεται από τα θέματα που θέτουν τα σόσιαλ μίντια; Δεν είστε εξαίρεση, ούτε και ευθύνεστε αποκλειστικά για αυτόν τον καθ’ όλα σύγχρονο εθισμό. Η τεχνολογία έχει βρει τον τρόπο να κάνει κατάληψη στο μυαλό μας, υποστηρίζει ο Τρίσταν Χάρις, πρώην product manager της Google και νυν επικριτής των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, που, όπως λέει, έχουν βρει τρόπους να ελέγχουν και να χειρίζονται τη σκέψη και τον χρόνο μας. Διαβάστε περισσότερα »
Στον αστερισμό του www… (Κατερίνα Μπαλαφούτη, Καθηγήτρια Φιλόλογος)
Γεννήθηκα στον αστερισμό του www… Ναι, για μένα μιλάω, για μένα που κλείνω τώρα τα δέκα μου χρόνια. Για μένα που πηγαίνω στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού, για μένα που ξέρω το ξυλίκι και την αμπάριζα μόνο από τις ιστορίες του μπαμπά, όπως σήμερα που είναι εδώ οι φίλοι του και θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια στις γειτονιές που μεγάλωσαν. Διαβάστε περισσότερα »
Η κρίση του σχολείου – Κρίση ανθρωπιάς (Σαράντος Καργάκος, συγγραφέας – ιστορικός)
Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους…
Οι πολλὲς θεωρίες περί παιδείας ἔφαγαν τὴν ἔρμη τὴν παιδεία. Ποτέ ἄλλοτε στὴν ἱστορία δὲν εἴχαμε τόση συσσώρευση παιδαγωγικῶν θεωριῶν, τόσο μεγάλο ὄγκο συγγραφῶν, ἀλλὰ ποτὲ τὸ σχολεῖο δὲν ἦταν τόσο ἀναιμικὸ ὡς θεσμός. Σήμερα –καὶ τοῦτο τὸ σήμερα ἔχει διάρκεια πολλῶν δεκαετιῶν– θὰ ἦταν πιὸ σωστὸ νὰ μιλᾶμε ὄχι γιὰ σχολεῖο ἀλλὰ γιὰ μὴ σχολεῖο. Γιὰ πολλὰ παιδιὰ –καὶ μάλιστα προικισμένα παιδιὰ– τὸ σχολεῖο εἶναι ἕνα περιττὸ φορτίο, καὶ σ’ αὐτὸ συμφωνοῦν καὶ πολλοί γονεῖς. Τὰ σύγχρονα σχολεῖα στὸ βαθμὸ ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ τὴν πολιτεία δὲν ἔχουν προσωπικότητα, ἄρα δὲν βοηθοῦν σὲ τίποτα τὰ παιδιὰ νὰ διαμορφώσουν ὑγιῆ προσωπικότητα. Ἀπεναντίας, λόγῳ τῆς ἀτελοῦς λειτουργίας καὶ θολῶν κατευθύνσεων, δημιουργοῦν σὲ πολλὰ παιδιὰ μιὰ στρεβλὴ ἤ ἀχαμνὴ προσωπικότητα. Σὲ κάποια μάλιστα οὔτε κὰν προσωπικότητα ἀλλὰ προσωπεῖο. Τώρα μάλιστα μὲ τὴν ἐπέκταση τῶν ἠλεκτρονικῶν μαθησιακῶν ἐργαλειῶν, ποὺ ὑποκαθιστοῦν καὶ τὸ δάσκαλο καὶ τὸ βιβλίο, δὲν θὰ ἔχουμε νέες γενιὲς μὲ πρόσωπο, θὰ ἔχουμε ἀπρόσωπες ἐκφράσεις προσωπικότητας. Πλάσματα ποὺ θὰ λειτουργοῦν μὲ… βύσμα! Διαβάστε περισσότερα »





