Η ​​απάντηση στο ερώτημα αν είναι ή δεν είναι χριστιανική η Ευρώπη παίρνει ως δεδομένο ότι εννοούμε όλοι το ίδιο όταν κάνουμε λόγο για χριστιανισμό. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, εξ ου και οι αντικρουόμενες απαντήσεις στο ερώτημα. Αν ως χριστιανισμό εννοούμε πολιτιστική κληρονομιά και ταυτότητα, τότε, ναι, η Ευρώπη, με τόσα χριστιανικά μνημεία και μια απέραντη χριστιανική γραμματεία, είναι πράγματι χριστιανική. Αν όμως εννοούμε την προσωπική πίστη στον Χριστό ως Θεό και Λυτρωτή του κόσμου –μια πίστη που ενεργείται διά της αγάπης προς τον πλησίον– και στην Ανάστασή του ως εγγύηση και απαρχή της κοινής ανάστασης, τότε ποιος θα μπορούσε να απαντήσει καταφατικά στο ερώτημα; Διαβάστε περισσότερα »

Πού οφείλεται το ότι η ψυχή του ανθρώπου λέει πολλές φορές μέσα της κάποιους λογισμούς και λόγους αισχρούς και ακάθαρτους και βρωμερούς, χωρίς να το θέλει και χωρίς να έχει πρόθεση; Συχνά μάλιστα λέει και κάποια λόγια άθεα και βλάσφημα εναντίον του Θεού του ίδιου, αλλά και των αγίων μυστηρίων, στη διάρκεια των ακολουθιών και των προσευχών και της θείας κοινωνίας, σε σημείο που πολλές φορές μερικοί, από την αθυμία και την απόγνωση που τους προξενούν αυτά τα άθεα και βλάσφημα λόγια, δεν θεωρούν πλέον τον εαυτό τους χριστιανό. Άλλοι πάλι σκέφτηκαν ακόμη και να σκοτωθούν, πιστεύοντας ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει ότι, όποιος βλασφημεί το άγιο Πνεύμα, δεν θα συγχωρηθεί ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε στη μέλλουσα (Ματθ. 12:31-32). Διαβάστε περισσότερα »

(Ρωμ. ε’ 1-10)

– Ποια είναι η ανάγκη των καλών έργων, όταν μάλιστα αυτά γίνονται με κόπο και ταλαιπωρίες;

– Αφού η πίστις σώζει, μήπως τα αγαθά έργα είναι περιττά;

– Ποιο είναι της πίστεως το θεμέλιο;

– Πώς επηρεάζει η αρετή την πίστιν προς το Θεό;

Διαβάστε περισσότερα »

Μέσα στην Αγία Γραφή συναντάμε γραμμένες απειλές του Θεού· απειλεί με προσωρινές και αιώνιες τιμωρίες τον αμετανόητο αμαρτωλό.

Κάθε επίγειος βασιλιάς, που φροντίζει για την ομαλή ζωή του κράτους του, εκδίδει ωφέλιμα διατάγματα, που καθορίζουν τα καθήκοντα των υπηκόων του, καθώς επίσης και τις τιμωρίες για όσους τα παραβαίνουν. Έτσι ακριβώς και ο ουράνιος Βασιλιάς, ο Κύριος και Θεός, γνωστοποιεί τον άγιο και δίκαιο νόμο Του σε όλους. Οι άνθρωποι οφείλουν να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτόν, αποφεύγοντας ό,τι απαγορεύει και εκτελώντας ό,τι προστάζει. Όσοι τον καταπατούν, απειλούνται με προσωρινές και αιώνιες τιμωρίες: Διαβάστε περισσότερα »

Τόν 3ο καί 4ο αἰώνα ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε ἕνα μεγάλο πρόβλημα μέ τήν συνάντηση τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τόν Ἑλληνισμό, δηλαδή τῆς ἀποκαλυπτικῆς θεολογίας μέ τίς θεωρίες τῶν Φιλοσόφων, τῶν Προσωκρατικῶν, τῆς Κλασσικῆς μεταφυσικῆς (Πλάτωνας, Ἀριστοτέλης) καί τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ.

Οἱ θεολόγοι πού ζοῦσαν στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς συζητοῦσαν μέ τούς φιλοσόφους γιά θεολογικά-ὀντολογικά καί κοσμολογικά προβλήματα καί προσπαθοῦσαν νά ἀπαντήσουν σέ αὐτά μέσα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική θεολογία. Ἐπειδή δέν εἶχαν ἐμπειρική γνώση τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό κατέληξαν σέ διάφορες αἱρέσεις, ὅπως εἶναι οἱ Ἀρειανοί καί οἱ μετέπειτα αἱρετικοί. Διαβάστε περισσότερα »