Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ βάση πάνω στὴν ὁποία στηρίζεται τὸ σταυροαναστάσιμο ὁδοιπορικὸ ποὺ διανύει τὴν περίοδο αὐτὴ ὁ κάθε χριστιανός. Ἐνῷ ἦταν τὸ σύμβολο τῆς αἰσχύνης καὶ τοῦ θανάτου μετατράπηκε στὴν πιὸ ἀσφαλῆ ἐγγύηση τῆς ζωῆς, τῆς ἀληθινῆς καὶ τῆς αἰώνιας. Καὶ αὐτὸ γιατί ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στὴν ἀγάπη νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ ξεπροβάλει ἀπὸ τὰ βάθη καὶ τὰ ὕψη της ἡ ἀθάνατη ζωή.
Γιὰ νὰ ἐγκολπωθεῖ ὁ χριστιανὸς αὐτὴ την πραγματικότητα, δὲν ἔχει παρὰ νὰ ἀποτολμήσει τὴν ὑπέρβαση ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα τῆς καθημερινότητας, ὁ κλοιὸς τῶν ὁποίων τόσο πολὺ τὸν περισφίγγει. Καὶ νὰ ἀνοίξει βέβαια τὴν ὕπαρξή του στὴ χάρη ποὺ ἐκπέμπει ὁ ζωηφόρος Σταυρός. Νὰ ἀποσείσει τὰ φορτία ἐκεῖνα ποὺ τὸν καθηλώνουν στὸ ἐγὼ καὶ ν’ ἀφήσει κατάλυμα στὴν καρδιά του γιὰ νὰ ἐνοικήσει ὁ Χριστός. Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν προοπτική, ἡ κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ ἀποκαλύπτεται καὶ ὡς συνάντηση μὲ τὸν πλησίον στὶς πιὸ εὐγενεῖς κορυφογραμμὲς τῆς ἀγάπης, στὴν σταυρόσχημή της διάσταση.
