«Η έκταση του εκβαρβαρισμού της γλώσσας μας είναι τραγική και αναρωτιέμαι αν είναι τυχαία»
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική… Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…» έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον Εστί». Ευτυχώς που δεν ζει για να θαυμάσει τον εκβαρβαρισμό της.
Ο λανθασμένος τρόπος που αντιμετωπίζουν οι γονείς τα προβλήματα που συνήθως εμφανίζουν τα παιδιά τους, ήδη από την παιδική ηλικία, φαίνεται να είναι μία από τις βασικές αιτίες, που δημιουργεί, συντηρεί και αυξάνει την αντικοινωνική, βίαιη και επιθετική τους συμπεριφορά.
Το κίνημα υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» σε συνεργασία με την «Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων», προχωρήσανε στην παρούσα έκδοση με τίτλο «Αδέξιες Δεξιότητες – Συμπεριληπτική Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση – Τι μαθαίνουν τα παιδιά…» γενόμενοι αποδέκτες των διαστρεβλωμένων απόψεων σχετικά με την ανθρώπινη σεξουαλικότητα που κατακλύζουν προοδευτικά τα σχολεία μας. Ψεύδη και αθλιότητες διδάσκονται στα παιδιά μας ως να είναι οι πλέον έγκυρες επιστημονικές θέσεις, στα πλαίσια των «σεξουαλικών δεξιοτήτων», διαβρώνοντας μέρα με τη μέρα τις ψυχές και τα σώματά τους.
Πρώτον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν έχει όριο ηλικίας όπως σε παλαιότερους καιρούς. Τα 13χρονα έχουν αναβαθμισθεί σε 17χρονα. Δεύτερον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν περιορίζεται στον χώρο του σχολείου. Μπορεί να εκδηλωθεί στον δρόμο ή ακόμη και στο σπίτι του θύματος. Τρίτον: Η λεγόμενη εφηβική βία έχει κοινωνική υπεραξία. Αν σε άλλες εποχές περιοριζόταν στη μικρή κοινότητα των αυτοπτών, τώρα αναπαράγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν φτάνει να κακοποιήσεις κάποιον συμμαθητή σου ή κάποιον αδύναμο συνομήλικό σου. Για να επιτύχει το εγχείρημα πρέπει να το κοινοποιήσεις στο Διαδίκτυο, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται τον εντοπισμό σου και την ενδεχόμενη τιμωρία σου. Προχθές ανακοινώθηκαν διάφορες ποινές, που έχουν στόχο να περιορίσουν τη βία των ανηλίκων στο σχολικό περιβάλλον. Η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής – με κίνδυνο να αποκαλύψω την ηλικία μου, ομολογώ ότι δεν ήξερα πως έχει καταργηθεί. Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος όχι μόνο για τα θύματα, αλλά και για τους θύτες. Είναι μια μέθοδος που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στην αστυνομία, όπου μάθαμε ότι οι ανίκανοι του τμήματος των Αγίων Αναργύρων μετατέθηκαν σε άλλα τμήματα. Ας δεχθώ ότι όλ’ αυτά είναι όχι μόνον απαραίτητα αλλά και αποτελεσματικά. «Ο γιος ή η κόρη σας έσπασε στο ξύλο τον συμμαθητή του ή τη συμμαθήτριά του και ως εκ τούτου του επιβάλλεται πενθήμερη αποβολή και αλλαγή περιβάλλοντος». Να πάει αλλού να σπάει στο ξύλο, όχι όμως σ’ εμάς.
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-3-1993)
Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας άγει την τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών. Σε αυτήν την Κυριακή προβάλλει το πρόσωπον του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του βιβλίου «Κλίμαξ», για να μας θυμίσει ότι σκαλί- σκαλί πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών. Αλήθεια, μια Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας; Τίθεται το ερώτημα. Ή μένουμε μόνο σε μια τυπική νηστεία, που πολλές φορές μας καλλιεργεί μια κρυφή υπερηφάνεια; Μάλιστα είναι μια ευκαιρία, μια που έγινε λόγος αν δεν έχουμε γνωρίσει αυτό το θαυμάσιον βιβλίον της «Κλίμακος» μέχρι τώρα, ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το προσεγγίσουμε. Είναι θαυμάσιο βιβλίο.
Ακόμη η Εκκλησία μας προβάλλει και την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που έγινε ευθύς μετά την κάθοδο του Κυρίου μας από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωση. Και εκείνος ο ταλαίπωρος πατέρας αυτού του δαιμονιζόμενου παιδιού, λέγει στον Κύριον: «Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε(:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται(:γίνεται αναίσθητος)». Πρόκειται για μια φρικτή περιγραφή δαιμονιζόμενου ανθρώπου και μάλιστα νέου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται και η ιστορία ενός γονιού που πάσχει ένεκα του δαιμονιζομένου παιδιού του. Το παιδί δαιμονισμένο. Ο γονιός σε απόγνωση. Αλλά ας προσεγγίσουμε να δούμε αυτά τα δύο τραγικά πρόσωπα. Το παιδί, ο νέος, είχε δαιμόνιο· που η συμπεριφορά του τον καθιστούσε άλαλον και κωφόν. Ούτε άκουγε το παιδί, ούτε λαλούσε. Όχι ότι δεν άκουγε και δεν λαλούσε αλλά όταν δαιμονίστηκε, ούτε άκουγε ούτε λαλούσε. Είχε λοιπόν πνεύμα άλαλον και κωφόν. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε το δαιμόνιον πώς ενεργεί. Και το αποκαλούμε έτσι.
Στο παρόν ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
φιλοδοξούμε να καταχωρήσουμε
και να διαθέσουμε χιλιάδες τίτλους
της Ορθόδοξης βιβλιογραφίας
όπως αυτή καταγράφεται καθημερινά
από τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάθε τίτλος βιβλίου
που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας
έχει επιλεγεί προσεκτικά
για την ορθότητα και την ακρίβειά του
σε θέματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων,
θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και
Φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
