Οι καλοκαιρινές διακοπές μοιάζουν να έχουν υποκαταστήσει τη σιωπηλή ανάγκη του ανθρώπου για ύπαρξη από μια εξωτερική ανάγκη για απόδραση. Ο σύγχρονος άνθρωπος, εξαντλημένος από το άγχος του να είναι αποδοτικός, στρέφεται στις διακοπές όπως ο διψασμένος στην όαση. Αλλά συχνά δεν αναζητά ξεκούραση. Αναζητά νόημα, και το αναζητά με τους όρους της απόσπασης: αλλάζοντας το οπτικό πεδίο, τις παρέες, τα τοπία. Δεν τολμά να σταθεί απέναντι στο ερώτημα που τον ακολουθεί σιωπηλά: ποιος είμαι όταν όλα παύουν; Ο Κίρκεγκορ έλεγε ότι το άγχος είναι η ζάλη της ελευθερίας. Αυτό το άγχος εμφανίζεται συχνά μέσα στις διακοπές όχι επειδή δεν έχουμε τι να κάνουμε, αλλά επειδή, για πρώτη φορά μετά από καιρό, δεν μας επιβάλλεται τι να κάνουμε. Εκεί, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ρόλους, χωρίς παραγωγική λειτουργία, εμφανίζεται η ελευθερία ως βάρος. Και μαζί της, η αμηχανία. Ο εαυτός μας, στερημένος από τις καθημερινές του αποδράσεις, εμφανίζεται γυμνός και σιωπηλός. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να τον δουν.
Διαβάστε περισσότερα »