Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί ∙
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί.
Σε χαιρετούμε γιατί χάρη σε σένα φαίνονται μωροί οι ικανοί συζητητές φιλόσοφοι και ακόμη επειδή μπροστά στην αλήθεια σου μαράθηκαν και αποξεχάστηκαν οι μυθογράφοι ποιητές της αρχαιότητας.
Λίγο πριν, το χαίρε που της απευθύνεται αφορά στους φιλοσόφους που αποδείχνονται χάρη στην Παναγία άσοφοι και οι τεχνίτες του λόγου άμυαλοι.
Να λοιπόν που εδώ ο ύμνος στην Παναγία τα βάζει με τους ποιητές και τους φιλοσόφους και βέβαια ο πρώτος που μας έρχεται στο νου ως εκείνος που αναφέρεται ρητά σε αυτούς είναι ο Απόστολος και η ρήση του «εβραίοις μεν σκάνδαλον έλλησι δε μωρίαν». Αναφέρεται στο σταυρό του Χριστού στη σταύρωσή του και λέει ότι για τους εβραίους υπήρξε σκάνδαλο ενώ για τους έλληνες τρέλα. Και συμπληρώνοντας τονίζει ότι εμείς όμως οι απόστολοι προπαντός κηρύττουμε Χριστόν εσταυρωμένον και ας είναι σκάνδαλο και τρέλα.
Αλλά γιατί τονίζεται αυτή η ειδική αναφορά στους φιλοσόφους και στους ποιητές;