Κάθε φορά που ένας κληρικός απογυμνώνεται από την Χάρη της ιεροσύνης, μεγάλο πένθος κατακλύζει τον ουρανό και την γη. Ο καθηρημένος κληρικός προδίδει την εμπιστοσύνη του Χριστού και έτσι καταγράφεται στην τάξη του Ιούδα. Είναι φρικτή η καταδίκη που περιμένει τον καθηρημένο κληρικό την ώρα της Κρίσεως. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Θεός αποστρέφεται το παιδί Του και δεν περιμένει την επιστροφή του! Η δύναμη της μετάνοιας είναι τέτοια που μπορεί να μετατρέψει τον προδότη και ταπεινωμένο άνθρωπο σε Άγιο και δοξασμένο τέκνο του Θεού!
Οι κληρικοί, είναι και αυτοί άνθρωποι… (Αρχιμ. Νικόλαος Γιαννουσάς, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας)
Δημοσιεύθηκε στις 29 Αυγούστου, 2020
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Για τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Δημοσιεύθηκε στις 28 Αυγούστου, 2020
(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 19, χωρία 16 έως 26)
«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; (: Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε: ‘’Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;’’)»
Διαβάστε περισσότερα »
“Μητέρα μου σε συγχωρώ γι’ αυτό που μου έκανες” (Ανδρέας Χριστοφόρου, συνεργάτης του Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος Ζωγράφου)
Δημοσιεύθηκε στις 27 Αυγούστου, 2020
Μια συγκλονιστική ιστορία μετανοίας και συγχωρήσεως.
Ρεφλεξολογία: Μάλαξη για διάγνωση & θεραπεία; (Ιωάννης Μηλιώνης, εκπαιδευτικός, μέλος της Π.Ε.Γ.)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Αυγούστου, 2020
Μὲ τὸ ὄνομα «ρεφλεξολογία» ἔχει πολιτογραφηθεῖ μία ὑποτιθέμενη θεραπευτικὴ τεχνική, κατὰ τὴν ὁποία ἐφαρμόζεται ἀπό τόν «θεραπευτή» μὲ τὰ χέρια, πίεση στὰ πέλματα ἢ στὶς παλάμες τοῦ πελάτη καὶ κατὰ τὴν ὁποία ὑποτίθεται ὅτι ἀντιμετωπίζονται ἢ ἀκόμη καὶ προλαμβάνονται διάφορες ἀσθένειες. Διαβάστε περισσότερα »
Άνθρωπος και κόσμος: η ανθρωπική αρχή, το τεχνικόν πνεύμα και η εσχατολογία (Δημήτριος Κ. Γερούκαλης, Ψυχίατρος, Διδάκτωρ ΕΚΠΑ)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Αυγούστου, 2020
Α΄. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ: Ἡ Ἀνθρωπική ἀρχή
Ἡ θεολογία τῶν Πατέρων περιγράφει τόν ἄνθρωπον ὡς μικρόκοσμον, ὁ ὁποῖος ἐμπεριέχει τόν μακρόκοσμον καί συνδέει διά τοῦ σώματός του τά ὑλικά μέ τά νοητά, καταδεικνύοντας οὕτως τήν ὀργανικήν σύνδεσιν τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κτίσεως. Ἡ ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου συνδέεται ἀρρήκτως μέ τήν ὑλικήν κτίσιν. Ἡ ἀλήθεια αὐτή θεμελιώνεται ἐπί τοῦ γεγονότος τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς τό τέλος τῆς Δημιουργίας, ἀφοῦ εἶχε προηγηθεί ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου. Εἶναι ἐνδιαφέρον ὅτι εἰς τά γνωστικά συστήματα ὁ ἄνθρωπος ἐμφανίζεται πρό τῆς δημιουργίας τῆς κτίσεως, ἐν ἀντιθέσει δηλαδή πρός τό βιβλίον τῆς Γενέσεως, ὅπου, ὅπως ἔχει ἤδη ἀναφερθεῖ, ὁ Θεός δημιουργεῖ τον ἄνθρωπον μετά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς κτίσεως. Διά τῆς περιγραφῆς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὑποδηλώνεται ἡ σχέσις ἀνθρώπου καί κτίσεως, οὐχί μόνον αὐτή τῆς ἐξαρτήσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κτίσιν, ἀλλά καί αὐτή τῆς ἀνάγκης τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου διά τήν ὕπαρξιν τῆς κτίσεως. Διαβάστε περισσότερα »
