«Βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόχευτος» ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, γιατί γνώριζαν ὅτι οἱ γιορτές ἔρχονται νά ἀπαντήσουν σέ μιά μεγάλη ψυχολογική ἀνάγκη. Κάθε ψυχικά ὑγιής ἄνθρωπος θέλει νά βρεῖ τρόπο νά ἑορτάσει, γιά νά ἐξωτερικεύσει ὅ,τι πιστεύει καί ζῆ μέσα του. Αὐτά τά συναισθήματα ἐξέφραζε ὁ Γεώργιος Θεοτοκᾶς, ὅταν ἔγραφε: «Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅπως παρουσιάζεται στά μάτια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, εἶναι θρησκεία ἐθνική, συνυφασμένη ἀξεδιάλυτα μέ τά ἤθη του καί τόν ὁμαδικό χαρακτῆρα… Οἱ μεγάλες ἑορτές της, ὁ Εὐαγγελισμός, τό Πάσχα, ὁ Δεκαπενταύγουστος, τά Χριστούγεννα, τά Δωδεκάμερα καί ἄλλες εἶναι κάθε χρόνο οἱ μεγάλες μέρες τῆς Ἑλλάδας, οἱ μέρες ὅπου τό ἐθνικό σύνολο αἰσθάνεται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ὥρα τήν ἑνότητά του, τήν ἀλληλεγγύη του, τήν ἀμοιβαία ἀγάπη τῶν μελῶν του. Αὐτή ἡ θαλπωρή, αὐτά τά ζεστά κύματα πού μεταδίδονται ἀκατάπαυστα σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἀπό τούς ὀρθόδοξους ναούς καί τίς βυζαντινές τους ἀκολουθίες ἀποτελοῦν στοιχεῖο συστατικό, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ τῆς ἑλληνικῆς ζωῆς».
Τά τελευταῖα, ὅμως, χρόνια καθιερώθηκαν ἀπό τόν Ὀργανισμό Ἡνωμένων Ἐθνῶν (Ο.Η.Ε.) καί ἄλλους παγκόσμιους ὀργανισμούς οἱ λεγόμενες Παγκόσμιες Ἡμέρες, οἱ ὁποῖες τείνουν νά διεισδύσουν σέ κάθε χώρα καί τόπο. Κάποιες ἔχουν καθιερωθεῖ, γιά νά θυμᾶται ὁ κόσμος σέ ὅλο τόν πλανήτη σημαντικά γεγονότα, νά ἐνημερώνεται ἤ καί νά εὐαισθητοποιεῖται γιά ζητήματα μείζονος σημασίας (π.χ. ἡμέρα περιβάλλοντος ἤ κατά τοῦ Aids). Ὡστόσο, ὑπάρχουν καί ἄλλες πού δημιουργοῦν ἐρωτήματα· Διαβάστε περισσότερα »
