Το βασικό θέμα που ταλανίζει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η τρεπτότητά του, η ροπή προς το μη ον. Μετά την πτώση του, ο άνθρωπος στέκεται μετέωρος μπροστά στο «αυτεξούσιό» του και την δυνατότητα επιλογής, ή επι­λέγει την οντολογική του αναφορά και μέθεξη στη ζωή του Ακτίστου ή αφήνε­ται στην πορεία του προς το «μη ον».

Η πτώση, το αυτεξούσιο, η επιλογή συγκροτούν τον πυρήνα της «βασικής ψυχικής συγκρούσεως» του ανθρώπου.

Η επιλογή ως ελκυστή του Λόγου-Χριστού ως αρχέτυπο του ανθρώπου τον οδηγεί στην πορεία του «καθ’ ομοίωση», η επιλογή του «εγώ» τον οδηγεί στην πορεία της φθοράς. Έτσι η «εντροπία» της ζωής μας μετουσιώνεται σε πιθανό­τητες ή υπερβάσεως του παρόντος κόσμου και «ζωής» στον μη αισθητό, αλλά συνάμα πραγματικό κόσμο, η εγκλωβισμού στον κόσμο των αισθήσεων και της φθοράς.

Καμία εντελέχεια και καμία ψυχολογική υποστήριξη δεν έχουν θέση στην ζωή του ανθρώπου. Οι ψυχολογικές ερμηνείες συνολικά είναι αναντίστοιχες και αδύναμες για την πορεία προς το «καθ’ ομοίωση».

Στόχος της εργασίας μας ως Κέντρο Πρόληψης Κατά των Ναρκωτικών «Ιπποκράτης» είναι να δουλέψουμε με τους ανθρώπους για τη νοημοδότηση της ζωής και τον λόγο της υπάρξεως στην ζωή. Η κατανόηση επομένως του οντολογικού υποβάθρου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μας.

Με αυτόν τον σκοπό, το τμήμα Κοινωνικών Μελετών της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης» εκδίδει την παρούσα μονογραφία.

Δρ. Δημήτριος Κ. Γερούκαλης

Διαβάστε περισσότερα »

«Βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀ­πανδόχευτος» ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, γιατί γνώριζαν ὅτι οἱ γιορτές ἔρχονται νά ἀπαντήσουν σέ μιά μεγά­λη ψυχολογική ἀνάγκη. Κάθε ψυχικά ὑ­γιής ἄνθρωπος θέλει νά βρεῖ τρόπο νά ἑορ­τάσει, γιά νά ἐξωτε­ρικεύσει ὅ,τι πι­στεύει καί ζῆ μέσα του. Αὐτά τά συν­αι­σθήματα ἐξέφραζε ὁ Γεώργιος Θε­ο­το­κᾶς, ὅταν ἔγραφε: «Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅ­πως παρου­σι­ά­ζεται στά μάτια τοῦ ἑλ­ληνικοῦ λαοῦ, εἶναι θρησκεία ἐθνική, συνυφα­σμένη ἀ­ξεδιά­λυτα μέ τά ἤθη του καί τόν ὁμα­δι­κό χαρακτῆ­ρα… Οἱ μεγάλες ἑορ­τές της, ὁ Εὐαγγελισμός, τό Πάσχα, ὁ Δεκαπενταύγουστος, τά Χριστού­γεννα, τά Δω­δεκάμερα καί ἄλ­λες εἶναι κάθε χρόνο οἱ μεγάλες μέρες τῆς Ἑλλάδας, οἱ μέ­ρες ὅπου τό ἐθνικό σύνολο αἰσθά­νεται πε­ρισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ὥρα τήν ἑνό­τητά του, τήν ἀλληλεγγύη του, τήν ἀμοιβαία ἀγάπη τῶν μελῶν του. Αὐτή ἡ θαλπωρή, αὐτά τά ζεστά κύματα πού με­ταδίδονται ἀ­κατάπαυ­στα σέ ὅλη τήν Ἑλ­λάδα ἀπό τούς ὀρθόδοξους ναούς καί τίς βυ­ζαν­τινές τους ἀκολου­θίες ἀ­πο­τε­λοῦν στοιχεῖο συστατικό, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ τῆς ἑλληνικῆς ζωῆς».

Τά τελευταῖα, ὅμως, χρόνια κα­θιε­ρώθηκαν ἀπό τόν Ὀργανισμό Ἡνω­μέ­νων Ἐθνῶν (Ο.Η.Ε.) καί ἄλλους παγ­κόσμιους ὀργανισμούς οἱ λεγόμε­νες Παγκόσμιες Ἡμέρες, οἱ ὁποῖες τείνουν νά διεισδύσουν σέ κάθε χώρα καί τόπο. Κά­ποιες ἔχουν καθιερωθεῖ, γιά νά θυμᾶται ὁ κόσμος σέ ὅλο τόν πλανήτη σημαν­τι­κά γεγονότα, νά ἐνημε­ρώνεται ἤ καί νά εὐαισθητοποιεῖται γιά ζητή­μα­τα μεί­ζο­νος σημασίας (π.χ. ἡ­μέ­ρα πε­ρι­βάλ­λον­τος ἤ κατά τοῦ Aids). Ὡστόσο, ὑπάρ­χουν καί ἄλλες πού δη­μιουργοῦν ἐρω­τήματα· Διαβάστε περισσότερα »

31 Οκτωβρίου

Ο άγιος Νικόλαος ήταν γόνος ευλαβούς οικογενείας της νήσου Χίου και από μικρό παιδί είχε επιδείξει διαγωγή υποδειγματική και πλήρη όλων των ευαγγελικών αρετών. Έμεινε ορφανός και σε ηλικία είκοσι ετών έφυγε μαζί μ’ έναν σύντροφό του για να κερδίσει το ψωμί του ως κτίστης στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Εκεί όμως, μετά από ένα δυστύχημα έχασε τελείως τα λογικά του· η απλότητα και η εκ φύσεως πραότητά του μετετράπησαν σε ευήθεια, καθιστώντας τον ανίκανο να καταλάβει τι έκανε. Διαβάστε περισσότερα »

[Λουκά 16, 19-31]

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς (: Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16, 19].
Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;». Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »