Υπομνηματισμός των εδαφίων Β΄ Κορ. 6, 14 – 7, 1

«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (: Μη συνάπτετε στενό σύνδεσμο προς τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπαίνετε στον ίδιο ζυγό μαζί τους· διότι ποια συνάφεια και ανάμειξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Και ποια επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Και ποια συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποιο μερίδιο δύναται να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;)» [Β΄Κορ. 16, 14-15].

Διαβάστε περισσότερα »

Ἂν ἡ καρδιά σου εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ πνεύματος, καλύτερα νὰ μὴ μιλᾶς στοὺς ἄλλους.

Πρὸ πάντος, γιὰ νὰ τοὺς διορθώσῃς. Θὰ προκαλέσης πιθανώτατα θυμὸ καὶ ὄχι διόρθωσι. Μιὰ τέτοια ἐσωτερικὴ κατάστασις σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἀνάξιοι νὰ διδάξουμε τοὺς ἄλλους. Πρῶτα διῶξε τὸν ἐχθρό, εἰρήνευσε τὴν καρδιά σου καὶ κατόπιν μίλα.

Διαβάστε περισσότερα »

Δεν εἶναι εὔκολο νά γράψῃ κανείς γιά ἕναν Ἅγιο, διότι ἄν δέν μοιάζῃ ἔστω καί λίγο μαζί του, ὑπάρχει φόβος νά τόν ἀδικήσῃ καί, χωρὶς νά τό θέλῃ, νά βλάψῃ τοὺς ἀναγνώστες. Βλέπουμε ὅτι οἱ καλύτερες βιογραφίες Ἁγίων εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχουν γραφῇ ἀπό Ἁγίους.

Γιά τόν λόγο αὐτό, πάντοτε ἀπέφευγα νά γράψω ἤ νά μιλήσω γιά τόν Ἅγιο, διότι δέν αἰσθάνομαι πῶς εἶμαι ὁ κατάλληλος νά μιλήσω γι’ αὐτόν.

Ἐν τέλει ὅμως, ὑπεχώρησα στήν παράκλησιν ἀγαπητῶν ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν, νά καταθέσω κάτι ἀπό ὅσα μέ ἠξίωσε ὁ Θεός νά ζήσω ἤ νά ἀκούσω ἐπὶ τρεῖς δεκαετίες περίπου κοντά στόν Ἅγιο.

Ἀνεπαύθηκα στήν σκέψιν ὅτι τά φτωχά μου λόγια γιά τόν Ἅγιο Παΐσιο μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὡς ταπεινὴ ἐκδήλωσις εὐγνωμοσύνης γιά ὅσα μοῦ προσέφερε ἡ ἀγάπη του.

Διαβάστε περισσότερα »

«Αυτό το πρόβλημα που σε απασχολεί, παιδί μου, άφησέ το σε μένα. Θα το φορτωθώ εγώ. Εσύ προσευχήσου, μείνε ήρεμος, έχε ειρήνη μέσα σου και πρόσεχε τη ζωή σου. Όλα θα γίνουν κατά το θέλημα του Χριστού».

Αυτά είναι λόγια του μακαριστού Γέροντα Συμεών Κραγιόπουλου, τα οποία άκουσαν πολλά πνευματικά παιδιά του.  Καθώς σε κοίταζαν τα γαλανά, καλοσυνάτα και γεμάτα αγάπη μάτια του, μαζί με τη συγχωρητική ευχή που σου διάβαζε σε γέμιζαν εσωτερική γαλήνη. Έβγαινες από το εξομολογητήριο και αισθανόσουν άλλος άνθρωπος. Ανάλαφρος, πράος, συγκινημένος, σαν να σου έδινε κάτι από μέσα του, από την προσωπική του ζωή, από τα προσωπικά του βιώματα, από την ψυχή του, από την προσωπική του σχέση με τον Χριστό.  Αυτό που δεν μπορούσες να νιώσεις ο ίδιος, εξαιτίας της άτακτης ζωής που έκαμνες, επέτρεπε με την προσευχή του να το αισθανθείς και μήπως, αν υπήρχε λίγο φιλότιμο μέσα σου, ερχόσουν σε συναίσθηση και άλλαζες τρόπο ζωής.

Διαβάστε περισσότερα »