Οι ιατροί της British Medical Association, BMA δεν επιθυμούν να εμπλακούν στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι Αδέσποτα Μυαλά….

Μέσα στη παρανοϊκή αθλιότητα των τελευταίων ειδήσεων που απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή (1,2), μέσα στη λυσσαλέα διεκδίκηση για ακόμη περισσότερο θάνατο και χώμα(3), έρχεται μία είδηση γεμάτη υπευθυνότητα και προοπτική ζωής, να δώσει δύναμη και ελπίδα στον πονεμένο κόσμο (4).

Η είδηση αφορά την απόφαση των ειδικών γιατρών του Ηνωμένου Βασιλείου οι οποίοι ψήφισαν ώστε «η British Medical Association, BMA να διασφαλίσει ότι οι ειδικοί ιατροί δεν θα εμπλακούν με οποιονδήποτε τρόπο στην παροχή υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, εάν κάποια στιγμή αυτή γινόταν νόμος στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Στις 5 Μαρτίου, κατά τις εργασίες του Ιατρικού συνεδρίου του 2024 της British Medical Association, οι ειδικοί γιατροί ψήφισαν με 53% υπέρ έναντι 37% κατά, την ανωτέρω πρόταση, δίνοντας ξανά το μήνυμα για το ρόλο και την ευθύνη του ιατρικού σώματος που δεν χειραγωγείται ούτε εκβιάζεται από τις ιδεολογίες του θανάτου.

Διαβάστε περισσότερα »

Η θέση της εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία (Herman T. Engelhardt)

Η Εκκλησία σήμερα έρχεται αντιμέτωπη με διάφορα προβλήματα στους κόλπους της, όπως είναι αυτό του γάμου των ομοφυλοφίλων. Η σταθερή άρνηση της Εκκλησίας να αναγνωρίσει τέτοιο είδος ζευγαριού ή να το “ευλογήσει” έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως φονταμενταλιστική. Ο Dr. Tristram Engelhardt, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, έχοντας μελετήσει διεξοδικά την πορεία της θεολογίας στη Δύση και στην Ορθόδοξη Ανατολή, εξηγεί ότι η έννοια του “φονταμενταλισμού” δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κατηγορία του κοσμικού φρονήματος, των ανθρώπων δηλαδή που δεν πιστεύουν στον Θεό απέναντι στους πιστούς, ότι μένουν προσκολλημένοι στις ρίζες της πίστης τους. Με απλά λόγια, ο “φονταμενταλισμός” είναι ένας τρόπος να μας πει ο κόσμος ότι “παίρνετε πολύ στα σοβαρά τον Θεό σας”. Όμως, τόσο οι Πατέρες μας όσο και η εμπειρία της Εκκλησίας γνωρίζουν καλά ότι η Αλήθεια είναι αμετάβλητη στο πέρασμα του χρόνου και δεν συνιστά ένα υποκειμενικό γεγονός. Η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό συνιστά μια αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου αλήθεια, όπως και ο διαχωρισμός του ανθρώπου σε άνδρα και γυναίκα. Η επιμονή της Εκκλησίας στη θέση της απέναντι στην ομοφυλοφιλία δεν συνιστά κάποια παραδοσιοκρατική ή συντηρητική ή ρατσιστική αντίληψη, αλλά συνιστά την επιμονή στην αλήθεια της φύσης του ανθρώπου, την επιμονή στη σωτηριώδη αλήθεια του Ευαγγελίου και στη σωτηριώδη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Η επιμονή στην αλήθεια του Χριστιανισμού αποτελεί για τον “κόσμον τούτον” μια εμμονή, όμως για εμάς είναι η αποκάλυψη της αληθινής φύσης μας, η διαρκής υπενθύμιση της αλήθειας των πραγμάτων που αμαυρώθηκε με την πτώση των Πρωτοπλάστων και την είσοδο της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Αν η Εκκλησία αφηνόταν στις εκάστοτε κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές, ο άνθρωπος θα ήταν καταδικασμένος να ξεχάσει την αληθινή του προέλευση και τον αληθινό του προορισμό. Δείτε την συνέντευξη με τον Dr. Tristram Engelhardt:

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Β’ Νηστειών: Γρηγόριος Παλαμάς Θείας φύσεως κοινωνός (Ι) († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σε έναν από τους Ψαλμούς διαβάζουμε τον παρακάτω στίχο: «Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι…» (Ψαλμ. 125, 5). Αν στις εβδομάδες της προετοιμασίας που πέρασαν, αντικρύσαμε να καθρεφτίζεται στις παραβολές ό,τι είναι άσχημο και ανάξιο για μας, αν σταθήκαμε μπροστά στο κριτήριο της συνειδήσεώς μας και του Θεού, τότε όντως έχουμε σπείρει τη σωτηρία μας εν δάκρυσι. Και όμως, υπάρχει ακόμη χρόνος, διότι ακόμη κι όταν μπαίνουμε στον καιρό της συγκομιδής, ο Θεός μας δίνει ένα περιθώριο· προχωρώντας προς τη Βασιλεία, προς την Ημέρα της Αναστάσεως, μπορούμε ακόμη, κάθε στιγμή, με την προοπτική της σωτηρίας, ενώπιον της νίκης του Θεού, να στρεφόμαστε προς αυτόν με ευγνωμοσύνη και συντριβή και να λέμε, «Όχι, Κύριε! Μπορεί να είμαι ο εργάτης της ενδεκάτης ώρας, αλλά δέξου με, όπως το έχεις υποσχεθεί!».

Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, την ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία διακήρυξε ότι νομιμοποιείται κι έχει το δικαίωμα να απεικονίζει τη μορφή του Χριστού· η διακήρυξη δεν αφορούσε την τέχνη, αλλά ήταν μια βαθιά θεολογική ομολογία της Ενσαρκώσεως. Η Παλαιά Διαθήκη μας έλεγε ότι ο Θεός δεν απεικονίζεται με κανένα τρόπο διότι είναι ένα απύθμενο μυστήριο· δεν έχει ούτε όνομα εκτός από το μυστηριώδες όνομα το οποίο γνωρίζει ο Ύψιστος Αρχιερεύς. Στην Καινή Διαθήκη όμως μάθαμε, και γνωρίζουμε από εμπειρία, ότι ο Θεός έγινε Άνθρωπος, ότι το πλήρωμα της Θεότητος κατοίκησε και εξακολουθεί να κατοικεί για πάντα εν σαρκί· άρα ο Θεός έχει ένα ανθρώπινο όνομα (: Ιησούς) και ένα ανθρώπινο πρόσωπο, που μπορεί να αναπαρασταθεί σε εικόνες. Συνεπώς, κάθε εικόνα είναι μια ομολογία της βεβαιότητάς μας ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος· και έγινε άνθρωπος για να επιτύχει -με τρόπο τραγικό και ένδοξο μαζί- την υπέρτατη αλληλεγγύη μ’ εμάς, να γίνει ένας από μας ώστε να γίνει ο καθένας μας ένα από τα παιδιά του Θεού. «Αὐτὸς ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», όπως λέει και η Αγία Γραφή. Γι’ αυτό ήδη από την εβδομάδα που μας πέρασε μπορούσαμε να ευφραινόμαστε· και ενώ, μια εβδομάδα πριν, ήδη προετοιμαζόμαστε να συναντήσουμε αυτό το θαύμα, αυτό το θάμβος της Ενσάρκωσης, η Εκκλησία μας, χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, έψαλλε τον Κανόνα του Πάσχα: Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν – διότι δεν πρόκειται για μια μελλοντική υπόσχεση, αλλά για μία παρούσα βεβαιότητα, μία ανοικτή πόρτα για να εισέλθουμε δια του Χριστού, δια της Θύρας, όπως ονομάζει τον Εαυτό Του, στην αιωνιότητα.

Σήμερα μνημονεύουμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, έναν από τους μεγάλους Αγίους της Ορθοδοξίας, ο οποίος απέναντι στην αίρεση και την αμφιβολία, διακήρυξε εκ των έσω την εμπειρία των ασκητών και όλων των πιστών: ότι δηλαδή η χάρις του Θεού δεν είναι κτιστό δώρο – ο ίδιος ο Θεός είναι που εκφράζει τον Εαυτό Του σε μας, ώστε πλημμυρισμένοι από την παρουσία Του και έχοντας ως μοναδική προϋπόθεση την αποδοχή Του μέσα μας, να ανοιχτούμε σταδιακά προς Αυτόν και να γίνουμε κάπως διαφανείς σ’ αυτό το Φως, και σιγά σιγά, όλο και πιο πολύ να μετέχουμε στη Θεία φύση Του.

Διαβάστε περισσότερα »

Γίνεσαι… αυτά που κάνεις «like»! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Τὸ ἔχουμε πεῖ κι ἄλλες φορές, καλοί μου φίλοι. Ὅτι εἶναι στὴ φύση τῆς ἁμαρτίας πάντοτε νὰ κομπάζει καὶ νὰ δείχνει πὼς μονάχα αὐτὴ ὑπάρχει. Κι εἶναι στὴ φύση τῆς ἀρετῆς νὰ μένει πάντοτε στὴν ἀφάνεια. Βλέπετε, ἀρετὴ ποὺ φαίνεται δὲν εἶναι ἀρετή. Ὡραῖα, θὰ πεῖτε. Κι αὐτὰ τί σχέση ἔχουν μὲ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα καὶ μάλιστα μὲ τὰ «like», δηλαδὴ ἐκεῖνα τά «μοῦ ἀρέσει», ποὺ δεχόμαστε στὸ «προφίλ» μας, ἀλλὰ καὶ στέλνουμε στὰ «προφὶλ» τῶν ἄλλων; Ἔχουν καὶ πολὺ μεγάλη μάλιστα. Δέστε…

Διαβάστε περισσότερα »

«Επιδημία» τζόγου σαρώνει νέους και εφήβους (Βαγγέλης Βαλαβάνης)

Αλματωδώς αυξάνεται ο τζίρος των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα από την περίοδο της πανδημίας κι έπειτα. «Καμπανάκι» για τον εθισμό στις νεότερες ηλικίες

Από το μπαρμπούτι που παιζόταν με τα δύο ζάρια μέχρι το χρηματιστήριο της δεκαετίας του 1990 έως και τη σημερινή αγορά δισεκατομμυρίων, ο τζόγος έχει αλλάξει πολλές μορφές στην Ελλάδα. Οι φορείς απεξάρτησης κάνουν λόγο για μια υφέρπουσα κρίση που ειδικά με την ανάπτυξη των εφαρμογών και την πανδημία εξελίσσεται σε τρομακτική μάστιγα. Από το «παραδοσιακό» δελτίο στοιχήματος έχουμε φτάσει στον εθισμό των νέων ανεξαρτήτως τάξης, καταγωγής και εισοδήματος στα φρουτάκια και στο online καζίνο. Εθισμός που οδηγεί στην απώλεια περιουσιών και σε αυτοκτονικές τάσεις.

Διαβάστε περισσότερα »