Σὲ πολλὰ πράγματα ἔχει γίνει ἐκτροπὴ ἀπ’ τὸν Ἑλληνορθόδοξο τρόπο ζωῆς σήμερα, καλοί μου φίλοι. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ σὲ πολλὰ καίρια καὶ θεμελιώδη κεφάλαια τῆς ζωῆς, ὅπως εἶναι ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια. Ἔτσι ἔχουμε πλέον τὸν πολιτικὸ γάμο, τὴν μονογονεϊκὴ οἰκογένεια, τὴν ἐλεύθερη συμβίωση καὶ τὸν λεγόμενο γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων. Αὐτὲς δὲ οἱ ἐκτροπὲς ἀποκαλοῦνται καὶ «ἐναλλακτικὲς μορφὲς οἰκογένειας»! Ἀνάλογες εἶναι καὶ οἱ ἐκτροπὲς ἀπὸ τὶς σεξουαλικὲς σχέσεις. Περιορίστηκαν πλέον πολὺ (ἢ βρίσκονται στὸ περιθώριο;) ἡ ἁγνότητα, ἡ συζυγικὴ πίστη καὶ ἡ ἐγκράτεια.
Ἑπόμενο πλέον εἶναι νὰ ἀκολουθήσει καὶ ἡ ἐκτροπὴ στὴ γέννηση καὶ στὴν ἀνατροφὴ τοῦ νέου ἀνθρώπου. Ἑπόμενο εἶναι νὰ ἀλλάξει καὶ ἡ στάση ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἀγέννητο παιδί. Δηλαδὴ στὴν ἀγέννητη ζωή. Καὶ τί μεγίστη ἐκτροπὴ εἶναι κι αὐτή! Ὅλοι καὶ ὅλα εἶναι πλέον ἐναντίον της. Ποὺ ὑπερβαίνουν κάθε ὅριο καὶ λογική. Δὲν ἔχει προηγούμενο τὸ τί συμβαίνει καὶ τί τεκταίνεται ἐναντίον αὐτῆς τῆς ἀγέννητης ζωῆς. Σὲ τέτοιο βαθμὸ δέ, ποὺ σὲ κανένα πλάσμα (οὔτε καὶ σ’ αὐτὰ τὰ ζῷα ἢ καὶ τὰ φυτὰ ἀκόμη!) δὲν συμβαίνει κάτι ἀνάλογο.
