Ο Κύριός μας, ο αρχηγός της πίστεώς μας και ιδρυτής και κεφαλή της Εκκλησίας μας, φρόντισε και φροντίζει, ώστε οι Χριστιανοί του, οι πιστοί του, να έχουν σωστή πνευματική καθοδήγηση για την εν Χριστώ ζωή. Γι’ αυτό ανέδειξε μέσα στην Εκκλησία πολλούς πνευματοφόρους και θεοφόρους διδασκάλους, οι οποίοι με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος μας διδάσκουν την εν Χριστώ ζωή. Μεταξύ αυτών των μεγάλων διδασκάλων της πίστεώς μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας της Κλίμακος, του οποίου σήμερα επιτελούμε την μνήμη.
Η Δ’ Κυριακή των Νηστειών και το δώρο του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 28 Μαρτίου, 2025
«Δικαιωματισμός» ή αλλιώς δικαιώματα του διαβόλου (π. Γεώργιος Δορμπαράκης)
Δημοσιεύθηκε στις 27 Μαρτίου, 2025
«Να πάνε τουλάχιστον οι άνθρωποι σε έναν Πνευματικό να εξομολογηθούν, να φύγει η δαιμονική επίδραση, για να μπορούν να σκέφτονται λιγάκι. Τώρα δεν μπορούν ούτε να σκεφθούν από την δαιμονική επίδραση.
Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου. Πριν λίγο καιρό, (:Ιούνιος του 1985, όπου ο άγιος έμενε στο Καλύβι της Παναγούδας), ήρθε στο Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασαλάκια και δίχτυα όλο τον δρόμο, εκεί σε μία περιοχή κοντά στο Καλύβι. Αν περνούσε από ’κει μέσα ένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό. Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε.
Μόλις τα είδα, κάνω τον σταυρό μου και περνώ από μέσα, το διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο Καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του. Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία».
(Όσιος Παΐσιος, Με αγάπη και πόνο για τον σύγχρονο άνθρωπο)
Μιλάει ο όσιος Παΐσιος για τα δικαιώματα του διαβόλου, του ξεπεσμένου αυτού πονηρού πνεύματος, πάνω στον άνθρωπο. Για δικαιώματα που δεν έχει, αφότου μάλιστα ήρθε στον κόσμο ο ενανθρωπήσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός – ο Κύριος ήλθε «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» με αποκορύφωση της ενέργειάς Του αυτής τη σταυρική Του θυσία – αλλά που τα αποκτά ακόμη και σε έναν βαπτισμένο και χρισμένο χριστιανό, ο οποίος όμως έχει αποπτύσει το βάπτισμά του, έχει διαγράψει τον Θεό δηλαδή από τη ζωή του και ζει ως «άθεος εν τω κόσμω». Ο χριστιανός με άλλα λόγια ενώ πράγματι ενσωματώνεται στον Χριστό, καθώς γίνεται μέλος Του διά του αγίου βαπτίσματος και Τον ενδύεται ψυχοσωματικά: «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (απ. Παύλος), όμως αν δεν ενεργοποιεί την άπειρη αυτή δωρεά, την απεμπολεί, τη χάνει, κι ακόμη περισσότερο: γίνεται χειρότερος από ό,τι πριν το βάπτισμά του, σύμφωνα με του Ίδιου του Κυρίου τη διαβεβαίωση: «το πνεύμα το πονηρό όταν βγαίνει από τον άνθρωπο, ξανάρχεται και βλέποντάς τον χαλαρωμένο και απρόσεκτο πηγαίνει και παραλαμβάνει και άλλα δαιμόνια μαζί του, ώστε να γίνονται χειρότερα τα πράγματα από πρώτα». Οπότε η ακύρωση και η κατάργηση του πονηρού πνεύματος λόγω της χάρης του Θεού, εξαρτώνται από τη θέληση του ανθρώπου. Ο Θεός μάς τα δίνει όλα, τον ίδιο τον Εαυτό Του, αλλά ζητάει και την ανταπόκριση του ανθρώπου. Διότι «συνεργοί Θεού εσμεν» (απ. Παύλος) – χωρίς το ναι του ανθρώπου και ο ίδιος ο Θεός «περιορίζεται».
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (13): Όταν σε αδικούν (Αββάς Ζωσιμάς)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Μαρτίου, 2025
Πρόλογος
Ο Αββάς Δωρόθεος, στις περίφημες «Διδασκαλίες» του, κάνει συχνές αναφορές στον αββά Ζωσιμά σαν σε αυθεντικό διδάσκαλο της αγιοπνευματικής ζωής, απονέμοντας του μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση.
Ο όσιος Ζωσιμάς*, που η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Ιανουαρίου, έζησε από τα τέλη του 5ου ως τις αρχές του 6ου αιώνα [*Άλλος είναι ο ομώνυμος αββάς, που ανακάλυψε και κήδεψε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτός έζησε τον 7ο αιώνα και εορτάζεται στις 4 Απριλίου]. Καταγόταν από τη Σίδη, χωριό κοντά στην Τύρο της Φοινίκης. Αρχικά ασκήτεψε σ’ ένα μοναστήρι της Τύρου και ύστερα ήρθε στη λαύρα του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη. Τέλος, ίδρυσε δικό του μοναστήρι κοντά στη γενέτειρα του. Με την άσκηση έφτασε σε ύψη αρετής, αξιώθηκε ν’ αποκτήσει το προορατικό χάρισμα και έκανε πολλά θαύματα, για τα οποία πήρε την προσωνυμία του θαυματουργού. Προείδε μάλιστα και την καταστροφή της Αντιόχειας από σεισμό (528).
Από τον άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη, ο αββάς Ζωσιμάς θεωρείται πρότυπο ταπεινοφροσύνης και προβάλλεται ως αξιομίμητο υπόδειγμα ασκητικής συνέπειας ανάμεσα στους μεγάλους πατέρες της ερήμου Αντώνιο, Ιλαρίωνα, Παχώμιο, Ευθύμιο και Σάββα.
Η διδασκαλία του αββά Ζωσιμά, που περιέχεται στον 78ο τόμο της Ελληνικής Πατρολογίας του Migne με τον τίτλο «Διαλογισμοί», είναι πολύ ωφέλιμη και κατανυκτική. Επέδρασε σημαντικά στους κατοπινούς ασκητικούς συγγραφείς και χρησιμοποιήθηκε από τους ανθολόγους πατερικών έργων. Εκτός από τον αββά Δωρόθεο, που, όπως φαίνεται, την κατέγραψε, οι μοναχοί Ιωάννης Μόσχος (1619) και Παύλος Ευεργετινός (†1054) έχουν συμπεριλάβει μεγάλο μέρος της στα γνωστά έργα τους «Λειμωνάριον » και «Συναγωγή των Πατέρων» αντίστοιχα.
Τους πάντερπνους και αληθινά πνευματοφόρους «Διαλογισμούς» του αββά Ζωσιμά αποδώσαμε ελεύθερα στη σημερινή μας γλώσσα, παραλείποντας ελάχιστα τμήματα, λόγω της συντομίας που απαιτεί «Η Φωνή των Πατέρων» και της ομαλότερης ροής στον νεοελληνικό λόγο. Διαπιστώνοντας μάλιστα ότι μπορούν να υποταχθούν σ’ ένα γενικό θέμα με τον τίτλο «Όταν σε αδικούν», δώσαμε ακριβώς αυτόν τον τίτλο στο παρόν τεύχος, που προσφέρεται «εις κοινή των ορθοδόξων ωφέλεια».
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Χαίρε, Κεχαριτωμένη! (Δημήτριος Παναγόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 25 Μαρτίου, 2025
«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»
Όλα τα τάγματα των απ’ αιώνος Αγίων Προφητών, Αποστόλων, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Οσίων, έλαβαν χάριτες και δόξες από τον επουράνιο Θεό για τις αρετές που είχαν. Ποτέ όμως δεν έφθασαν να λάβουν εκείνες τις χάριτες, τις οποίες έλαβε η Θεοτόκος από τον Υιό της και Θεό. Διότι, αν οι Βασίλειοι είχαν την αρετή της εγκράτειας, αν οι Χρυσόστομοι την αρετή της ταπεινότητας, αν οι Γρηγόριοι τη φιλοσοφία, οι Νικόλαοι την ελεημοσύνη, οι Γεώργιοι, οι Δημήτριοι, οι Θεόδωροι τη δίψα για το μαρτύριο, οι Αντώνιοι, οι Ευθύμιοι την προθυμία στην ασκητική ζωή, και αν ο χορός όλος αυτών των Δικαίων ασπαζόταν την σκληραγωγία και την απάθεια, καθένας από αυτούς έλαβε για την αρετή του κάποια χάρη από τον Θεό.
Ο ένας αξιώθηκε να εγείρει νεκρούς, ο άλλος να ιατρεύει δαιμονισμένους, ο άλλος να προλέγει τα μέλλοντα, και άλλος άλλα χαρίσματα, καθένας κατά την αρετή την οποία άσκησε. Αλλά ποτέ δεν έφθασε κανείς από αυτούς να λάβει τόσες χάριτες, όσες έλαβε η Παναγία Παρθένος, η Κυρία των Αγγέλων, από τον μονογενή της Υιό.
Ναι, όλοι οι Άγιοι ενωμένοι, δεν αξιώθηκαν να λάβουν τα μεγαλεία και τις χάριτες, τις οποίες έλαβε μόνη η Παρθένος Μαρία.
Σε Αυτήν ευρίσκεται όλη η επισκίαση του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό λέγεται Κεχαριτωμένη, πλήρης χαρίτων.
Η Παναγία Παρθένος έλαβε όχι μόνο όλες τις χάριτες τις οποίες όλοι οι Άγιοι δεν έλαβαν, αλλ’ ακόμη και ένα κατ’ εξοχήν βραβείο, το να υψωθεί στο κράτος της βασιλείας του Βασιλέως των βασιλέων, να γίνει δηλαδή Βασίλισσα όλης της κτίσεως, νοεράς και μη, και Μητέρα του μονογενούς Υιού του Θεού.
+1 – Documentary
Δημοσιεύθηκε στις 24 Μαρτίου, 2025
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο κοινού, αλλά και σε άλλα φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων και στο 19th San Francisco Greek Film Festival, αποσπώντας την εύφημο μνεία της κριτικής επιτροπής.
