Οὐαί οἱ παρά τῶν ἀνθρώπων ἐπαινούμενοι
Ὁ Χριστός εἶπε: «οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26). Ὁ Θεοφύλακτος Ἀχρίδος γιά τόν λόγο αὐτόν τοῦ Χριστοῦ γράφει: «Φρίξωμεν, ἀδελφοί, πῶς τό οὐαί ἔχωσιν οἱ παρά τῶν ἀνθρώπων ἐπαινούμενοι», συμπληρώνει ὅμως τήν παρατήρησή του γράφοντας: «Δεῖ μέν γάρ καί παρά ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθε, ἀλλά πρότερον ἀπό Θεοῦ». Τό οὐαί εἶναι γι’ αὐτούς πού δέν ἔχουν τόν ἔπαινο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει καί ἐπισκέπτεται τούς πράους καί ταπεινούς τῇ καρδίᾳ, πού ἐλεοῦν παντοιοτρόπως «ἐν τῷ κρυπτῷ». Γι’ αὐτούς τούς δικούς Του μαθητές, ὅλων τῶν αἰώνων, εἶπε τόν γνωστό πικρό λόγο, ἀλλά ἀποδεδειγμένο ἀπό τά πράγματα: «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν» (Ἰω. 15,18). Καί στήν συνέχεια ἐπεξηγεῖ τήν αἰτία: «οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν» (Ἰω. 15,20). Αὐτούς πού συνδέονται μέ τόν Χριστό ὄχι μόνο δέν τούς ἐπαινοῦν οἱ ἄνθρωποι, οὔτε μένουν ἀπέναντί τους ἀδιάφοροι﮲ τούς μισοῦν. Αὐτό ἀποτελεῖ καί ἕνα κριτήριο τῆς σχέσης μας μέ τόν Χριστό. Ἐάν μᾶς λένε καλά λόγια «πάντες οἱ ἄνθρωποι», ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά εἴμαστε σάν τούς ψευδοπροφῆτες, «κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις». Οἱ ψευδοπροφῆτες ἀπολάμβαναν τήν τιμή πολλῶν ἀνθρώπων, γιατί δυστυχῶς οἱ πολλοί ἑλκύονται περισσότερο ἀπό τό ψέμα· ἡ ἀλήθεια πού ἐλευθερώνει τούς πονᾶ.
