Στίς μέρες μας ἡ ζωή τοῦ κόσμου γέμισε μέ ἀναστατώσεις ἐξωτερικές καί ἐσωτερικές, κοινωνικές καί ψυχικές. Παρατηρεῖται «συνοχή ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κ΄, 20). Ὁ διεθνής στίβος ἐκτός ἀπό σκληρούς οἰκονομικούς ἀνταγωνισμούς, εἶναι γεμάτος ἀπό πολέμους, ἀλλά καί ἀναμονές νέων πολέμων, πρίν ἀκόμη σβήσουν οἱ φωτιές ὅσων εἶναι ἤδη ἀναμμένοι. Τό δυστύχημα εἶναι ὅτι αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου ἔχει ρίζες πού κρύβονται στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἄλλωστε, κάθε κοινωνικό πρόβλημα ἔχει ἕνα ψυχικό ὑπόστρωμα, ἕνα ἔδαφος ἀπό τό ὁποῖο ἀντλεῖ τή νοσογόνο τροφή του. Ἀφήνοντας τόν αἱματοβαμμένο διεθνῆ στίβο, θά ἀσχοληθοῦμε μέ τούς πολέμους πού διεξάγονται σέ καιρό εἰρήνης μέσα σέ οἰκογένειες, σέ γειτονιές, σχολικές τάξεις καί σχολικές αὐλές, σέ πλατεῖες, σέ ἔρημους ἤ σκοτεινούς δρόμους καί σκοτεινά μαγαζιά. Θύματα αὐτῶν τῶν πολέμων (κάποιες φορές καί θύτες) εἶναι τά παιδιά.

Διαβάστε περισσότερα »

Καθημερινά διαβάζουμε τά σχετικά μέ τήν ἐξέλιξη τῆς ρομποτικῆς καί τῆς «τεχνητῆς εὐφυῒας-νοημοσύνης», τό πῶς οἱ ἄνθρωποι μαγεμένοι ἀπό τήν ἐξέλιξη τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας προχωροῦν ὄχι μόνον στήν ἀλόγιστη χρήση, ἀλλά καί στόν λεγόμενο μετανθρωπισμό. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχή καί σῶμα, εἶναι ψυχοσωματικό ὄν, ἀλλά ἔχει σκοπό καί προορισμό νά γίνη κατά Χάριν Θεός, δηλαδή ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα» νά φθάση στό «καθ’ ὁμοίωσιν». Αὐτό τό «καθ’ ὁμοίωσιν» χαρακτηρίζεται ὡς θέωση, ὁπότε ὅποιος ἀκολουθεῖ αὐτήν τήν πορεία λέγεται θεούμενος.

Διαβάστε περισσότερα »

Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός

Η υπερηφάνεια

Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ είναι ρίζα και πηγή κάθε αμαρτίας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος την ονομάζει βασίλισσα όλων των αμαρτιών. Αυτή, αφού νικήσει τον άνθρωπο και αιχμαλωτίσει την καρδιά του, τον παραδίνει στην εξουσία των δαιμόνων για να τον θανατώσουν ψυχικά. Ο ιερός Ισίδωρος, πάλι, την αποκαλεί αφανίστρια όλων των αρετών, γιατί όλες τις πολεμάει και τις εξαλείφει. Επειδή όμως το κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι η καταφρόνηση της υποταγής, γι΄αυτό γενικά λέγεται εχθρός και αντίπαλος της ταπεινώσεως.

Διαβάστε περισσότερα »

Ὅλοι ἔχουν μία αἴσθηση αὐτὲς τὶς ἡμέρες…

Νὰ ἀναφερθοῦμε λίγο στὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες οἱ ὁποῖες ἤδη ἀρχίζουν, καθὼς ἀπὸ αὔριο ἔχουμε τὰ προεόρτια τῶν Χριστουγέννων. Εἶναι ἡμέρες διακοπῶν, οἱ περισσότεροι ἀναπαύονται, ταξιδεύουν, εἶναι χρονιᾶρες μέρες, ὅπως λένε. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ μητρόπολη, ἡ μητέρα δηλαδὴ ὅλων τῶν ἑορτῶν κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο. Ἀλλὰ καὶ ἡ Πρωτοχρονιὰ μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τὴν Περιτομὴ τοῦ Κυρίου, ὅπως καὶ τὰ Θεοφάνεια εἶναι σ’ ὅλους μας γνωστὲς γιορτές. Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ τὶς ξέρουμε καὶ, λίγο-πολὺ, ὅλοι ἔχουν μιὰ αἴσθηση αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Τὸ ραδιόφωνο, ὅσο κι ἂν θέλει νὰ ξεφύγει, τελικὰ κι αὐτὸ κάπως θ’ ἀναφερθεῖ -καμιὰ φορὰ ἀρνητικὰ μὲ τὰ καλικαντζάρια κλπ – ὅπως καὶ ὁ τύπος, τὰ περιοδικὰ καὶ οἱ τηλεοράσεις.

Καὶ ἡ ὅλη ἐμφάνιση μιᾶς πόλεως, καθὼς οἱ δρόμοι στολίζονται ἀνάλογα, εἶναι χριστουγεννιάτικη. Τὰ καταστήματα κι αὐτά – βέβαια ἐκμεταλλεύονται τὴν γιορτή, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ πουλήσουν περισσότερα- ἔχουν κάτι χριστουγεννιάτικο. Ἔτσι κι ἀλλιῶς, δηλαδὴ, οἱ πάντες ἔχουν μιὰ αἴσθηση ὅτι ἔχουμε διακοπές, ὅτι εἶναι μεγάλες γιορτές, ὅτι εἶναι Χριστούγεννα. Βέβαια ὅλοι σκέπτονται, ὅτι «νά, θὰ ξεκουραστοῦμε, νά, θὰ πουλήσουμε περισσότερα καὶ θὰ βγάλουμε περισσότερα, θὰ ψωνίσουμε περισσότερα, θὰ κάνουμε δῶρα» κλπ. καὶ ἐνῶ μέσα σ’ αὐτὰ τρόπον τινὰ χάνεται τὸ πνεῦμα τῶν ἑορτῶν, χάνεται τὸ πνεῦμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, ὡστόσο ὅμως ὅλο καὶ κάτι μένει.

Ὅλοι λοιπὸν ἀπὸ μικρὰ παιδιά, ὅπου κι ἂν πήγαμε, ὅπου κι ἂν βρεθήκαμε, ὅποιοι κι ἂν εἴμαστε, λίγο-πολὺ ἔχουμε αἴσθηση αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὅτι εἶναι γιορτές, μεγάλες γιορτές, εἶναι διακοπές, καὶ συγκεκριμένα εἶναι Χριστούγεννα, εἶναι Θεοφάνεια. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν πρέπει ν’ ἀναφερθοῦμε, νομίζω, σ’ αὐτὲς τὶς γιορτὲς καὶ μάλιστα νὰ προσπαθήσουμε ἔτσι λίγο πιὸ πρακτικά.

Νὰ ἀρχίσουμε λίγο νὰ σκεπτόμαστε ἐπάνω στὸ μεγάλο θέμα τῶν ἑορτῶν

Διαβάστε περισσότερα »

(Ματθ. α’ 1-25)

– Ο γεννηθείς εκ της παρθένου Ιησούς, εστίν ο καθαιρέτης της αμαρτίας, ο διώκτης της λύπης, ο χορηγός της χαράς, ο διανομεύς της ευλογίας, ο δοτήρ της χάριτος, ο Σωτήρ του κόσμου.

– “Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον” (Λουκ. 2, 34). Πώς όμως είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο (ο Ιησούς) να γίνεται αιτία και πτώσεως και αναστάσεως; Και πώς είναι δυνατόν ο Ιησούς να γίνεται αίτιος πτώσεως πολλών;

– Τι συμβαίνει με όσους πιστεύουν και ομολογούν το μυστήριον της θείας ενανθρωπίσεως αλλά έχουν ασθενή θέληση; Πρόκειται και αυτοί να κολασθούν όπως οι άπιστοι και όσοι περιφρονούν του θείου λόγου την σάρκωση;
Διαβάστε περισσότερα »