Η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου έζησε μικρή στη Γαλλία και, λόγω της μητέρας της, γνώρισε τους μεγάλους συγγραφείς και καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, Σάρτρ, Καμί, Μποβουάρ, Πικάσο. Σε μια συνέντευξη ρωτήθηκε:

– Αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίσατε στη Γαλλία, σας φαίνονταν ευτυχισμένοι; Διαβάστε περισσότερα »

Στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται βέβαιος γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς του. Ὅταν τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θεωρεῖ ὅτι τά ἔχει καλά μαζί του. Πιστεύει ὅτι ἐπειδή ζεῖ τή ζωή τῆς Βασιλείας, κυρίως ὅσον ἀφορᾶ στή συμπεριφορά, ἔχει ἐξασφαλίσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ σέ κάθε ἔργο καί σέ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς, ἀκόμη καί στίς δοκιμασίες, ἀλλά καί τή σωτηρία στήν ἄλλη ζωή. Κανείς δέν ἀρνεῖται τή δύναμη τῆς πίστης. Ὅμως ἡ πίστη δέ μᾶς δόθηκε γιά νά μήν ἔχουμε δυσκολίες στή ζωή μας, ἀλλά γιά νά αἰσθανόμαστε τήν πατρική παρουσία τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς στηρίζει, ἀλλά δέν ἀφαιρεῖ τούς σταυρούς τῆς ζωῆς μας. Κάποτε, μάλιστα, τούς ἀφήνει, γιά νά μποροῦμε νά ἀφυπνιζόμαστε. Διαβάστε περισσότερα »

ΕΛΕΓΕ ο σοφός Σενέκας: «Τίποτα δεν κόστισε στην ανθρωπότητα περισσότερο από την οργή. T’ αποτελέσματά της είναι δολοφονίες, δηλητηριάσεις, πόλεμοι, πυρκαγιές και πόλεις κατεστραμμένες».

Σαν απροσδόκητη καταιγίδα και προσωρινή τρέλα χαρακτηρίζει εύστοχα την οργή ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του «Κατά οργιζομένων».

Ποιος δεν ένιωσε το πυρωμένο βέλος της; Ποιος δεν θρήνησε για τ’ απρόβλεπτα αποτελέσματά της; Η οργή και ο θυμός είναι κοινά σ’ όλους τους ανθρώπους πάθη. Από το πλέον δυσδιάκριτο σκίρτημα της καρδιάς μέχρι την αιματηρή χειροδικία έχουμε μιαν απέραντη κλίμακα εκδηλώσεων, που κάθε άνθρωπος επισημαίνει ανάλογα με την ευαισθησία του. Και η εμπειρία αυτή είναι τόσο οδυνηρή…

Για τον πιστό χριστιανό και η πιο μικρή αντίδραση σε μια δίκαιη ή άδικη προσβολή ενός συνανθρώπου εμφανίζεται ως παράβαση των εντολών τού Θεού, ως έστω και προσωρινό σβήσιμο της αγάπης, ως απομάκρυνση της θείας χάριτος από την καρδιά και ως κυριαρχία πνεύματος δαιμονικού.

Η ομιλία, που ακολουθεί σε νεοελληνική απόδοση, αποτελεί ένα θαυμαστό δείγμα τής σφιχτοδεμένης αρχιτεκτονικής τού βασιλειανού λόγου και της ψυχογραφικής δεινότητος του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας.

Αφού περιγράφει με ζωηρά χρώματα τις εκδηλώσεις και τα φοβερά αποτελέσματα της οργής, δεν παραλείπει ν’ αναφέρει και τους τρόπους αντιμετωπίσεώς της, παραθέτοντας περιστατικά από την Αγία Γραφή.

Ιδιαίτερα όμως επιμένει στο μέσο τής ταπεινοφροσύνης και στην προβολή τού παραδείγματος του Κυρίου, για να μας βοηθήσει στη λύτρωση από την πιο συχνή, την πιο κοινή και την πιο απροσδόκητη καταιγίδα που αντιμετωπίζουμε.

IEPA MONH ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Διαβάστε περισσότερα »

Γεννήθηκε τό ἔτος 1891 στό χωριό Σεϊμενέδων Περιφερείας Τσαχαρσαμπᾶ Νομοῦ Ἀμισσοῦ Πόντου. Τό Δημοτικό σχολεῖο τό τελείωσε στήν γενέτειρά του. Τό Σχολαρχεῖο τό τελείωσε στό Τσινίκ Περιφερείας Ἀμισσοῦ. Στό Γυμνάσιο Ἀμισσοῦ συνέχισε μέχρι τήν 28η Μαΐου 1914. Μαθήματα διδάχθηκε στά Ἑλληνικά, Γαλλικά καί Τουρκικά στό Σχολαρχεῖο. Στό Γυμνάσιο διδάχθηκε Λατινικά. Διαβάστε περισσότερα »

Η θανατική ποινή υπήρξε διαχρονικά η έσχατη τιμωρία τόσο σε καιρό πολέμου, όσο και ειρήνης. Αναφέρομαι βέβαια σε ποινή, που επιβάλλεται από δικαστήριο και όχι στις σφαγές και εκτελέσεις, μετά από συνοπτικές διαδικασίες.

Το ανθρώπινο δίκαιο ατελές, όπως και ο άνθρωπος διαμορφωτής του, διακρίνεται για τις διαχρονικές του αδυναμίες κατά τόπους. Αν αποδεχθούμε ότι η επιβολή ποινής έχει ως σκοπό τον σωφρονισμό του παραβάτη των νόμων, τότε η θανατική οπωσδήποτε δεν σωφρονίζει αυτόν, καθώς δεν του παρέχεται η δυνατότητα μεταμέλειας. Ο όρος μετάνοια ως εκκλησιαστικός δεν είναι σε χρήση στον χώρο του δικαίου. Βέβαια υποστηρίζεται ότι με την επιβολή της θανατικής ποινής επιχειρείται ο σωφρονισμός των άλλων, που ρέπουν προς την παραβατικότητα. Δρα λοιπόν αυτή σωφρονιστικά προς αποφυγή διάπραξης και από άλλους παρομοίων εγκλημάτων. Διαβάστε περισσότερα »