Η εξόντωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πόντου (Θεοδώρα Ιωαννίδου Καρακουσόγλου)

ΒΙΒΛΙΑ

Ἡ ἐξόντωση τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας εἶναι μιὰ ἀκόμη δραματικὴ πλευρὰ τῆς ποντιακῆς γενοκτονίας. Ὁ χριστιανισμὸς σπάρθηκε στὴν Παλαιστίνη, ἀλλὰ φύτρωσε καὶ ἄνθισε σὲ τόπους ἑλληνικούς. Σὲ τόπους ποὺ, ὅπως στὸν Πόντο, ὑπῆρχαν ἀπὸ ἑκατονταετίες οἱ ἀναγκαῖες πνευματικὲς προϋποθέσεις. Οἱ Πόντιοι, δραματικὰ ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴ μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, στήριξαν μὲ αὐταπάρνηση τὶς φυλετικὲς καὶ χριστιανικὲς τους καταβολές σκληρά διωκόμενοι καί, σὲ πολλὲς περιπτώσεις, τὴν ὥρα ποὺ τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς τους τὸ ἔβαζαν σφαῖρες, ἀγχόνες καὶ τσεκούρια. Μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν ὑπόδειγμα γιὰ στάση ζωῆς, δεδομένου πὼς ὁτιδήποτε μείνει ὄρθιο στοὺς προσκυνημένους καιροὺς μας, θὰ συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν ἔννοια τῆς θυσίας.

 

Ἐκδόσεις: «Τραπεζοῦς»

Διαβάστε περισσότερα »

Το πάθος τής φιλαυτίας (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ἡ ὅλη συζήτηση γιά τούς ὁμοφυλοφίλους καί τόν «γάμο» τους πού γίνεται στίς ἡμέρες μας ἀνέδειξε, μαζί μέ ἄλλα, κυρίως τό πάθος τῆς φιλαυτίας. Βέβαια, αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τούς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλά καί γιά τούς ἑτερόφυλους, ὅταν θέτουν ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τους τήν παράλογη καί ὐπερβολική ἀγάπη στό σῶμα τους, καί περιορίζονται μόνο στά ἔνστικτα, παραγνωρίζοντας τόν ὅλο ἄνθρωπο. Αὐτό στήν πατερική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζεται φιλαυτία.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή των Μυροφόρων: Ο Δεύτερος Ευαγγελισμός (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Η Κυριακή των Μυροφόρων κρύβει μέσα της μιαν άλλη μεγαλύτερη γιορτή, την γιορτή ενός δεύτερου Ευαγγελισμού της Παναγίας• την γιορτή του Ευαγγελισμού της ως Μητέρας της καινής κτίσεως• ως Μητέρας των τέκνων της αναστάσεως.

Διαβάστε περισσότερα »

Γονείς και παιδιά στην καθημερινή ζωή († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το παιδί: μια αυτοτελής προσωπικότητα. Η ζωή είναι ένα μυστήριο

Διαβάστε περισσότερα »

Η πολιτική ορθότητα ως απειλή (Κυριάκος Κατσιμάνης)

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η μόδα της «πολιτικής ορθότητας» έχει έρθει προ πολλού και στη χώρα μας. Είχε ξεκινήσει πριν από μερικές δεκαετίες στις Η.Π.Α. ως απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.) και για το σκοπό αυτό κρίθηκε σκόπιμη η χρήση «ουδέτερων» και ανώδυνων εκφράσεων σχετικά με τις ομάδες αυτές (για παράδειγμα «έγχρωμος» αντί «μαύρος»). Ως εδώ, κανένας λογικός άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες δε θα είχε την παραμικρή αντίρρηση. Γρήγορα όμως η όλη κίνηση, παρά τις αρχικές αξιέπαινες προθέσεις, γενικεύτηκε υπέρμετρα και εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε de facto φίμωση της γλώσσας  με μια σειρά απλές διαδικασίες. Συγκεκριμένα, προβλήθηκαν και υπογραμμίστηκαν κατά κόρον ορισμένες αρνητικά φορτισμένες και άκρως δυσφημιστικές λέξεις (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, ρατσισμός, φασισμός κτλ.). Και ταυτόχρονα οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως ανεξίτηλα κοινωνικοπολιτικά στίγματα, το καθένα από τα οποία ήταν και με το παραπάνω αρκετό για να καταδικάσει σε «λιθοβολισμό» ή να οδηγήσει σε «θάψιμο» κάθε ανυπακοή ή παρέκκλιση.

Διαβάστε περισσότερα »

Powered by WordPress and ShopThemes