Α´. Χριστὸς γεννᾶται, ἂς τὸν δοξάσετε· ὁ Χριστὸς ἔρχεται ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἂς τὸν προϋπαντήσετε· ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἂς ὑψωθῆτε. «Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ὅλη ἡ γῆ», καὶ διὰ νὰ τὰ εἴπω καὶ τὰ δύο μὲ μία λέξιν, ἂς εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς νιώση ἀγαλλίασιν ἡ γῆ διὰ τὸν οὐράνιον ὁ ὁποῖος ἔγινεν ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς ἐσαρκώθη, νιώσατε ἀγαλλίασιν ἀπὸ χαρὰ καὶ τρόμον. Ἀπὸ τρόμον ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας· ἀπὸ χαρὰν ἐξ αἰτίας τῆς ἐλπίδος. Ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Παρθένον. Γυναῖκες, παραμένετε παρθένοι γιὰ νὰ γίνετε μητέρες τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς δὲν ἀποδίδει λατρείαν εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος προϋπῆρχεν ἀπ᾿ ἀρχῆς; Ποιὸς δὲν δοξολογεῖ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐνεφανίσθη τώρα τελευταία;
Ο Μ. Αγιασμός των Φώτων
Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιανουαρίου, 2023
Ἀρχικῶς ὁ μέγας Ἁγιασμὸς ἐτελεῖτο εἰς ἀνάμνησιν τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν παννυχίδα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων ἀμέσως μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ἀντλοῦσαν οἱ πιστοὶ ὕδωρ, ἔπιναν καὶ ἐρραντίζοντο καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐβαπτίζοντο σ᾽ αὐτὸ οἱ κατηχούμενοι. Στὴν Λειτουργία τῆς Ἑορτῆς, ποὺ ἐτελεῖτο εὐθὺς ἀμέσως, παρίσταντο καὶ οἱ νεοφώτιστοι, γι᾽ αὐτὸ καὶ μέχρι σήμερα ψάλλεται κατ᾽ αὐτὴν ἀντί τρισαγίου τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε». Κατ᾽ οὐσίαν ὁ μέγας Ἁγιασμὸς εἶναι εὐλογία τοῦ ὕδατος τοῦ Βαπτίσματος.(…)
Ανθρώπινη Αναβάθμιση & Υπερανθρωπισμός (Θεοφάνης Τάσης)
Δημοσιεύθηκε στις 4 Ιανουαρίου, 2023
Η σταδιακή κυριαρχία των ψηφιακών τεχνολογιών στον σύγχρονο κόσμο έχουν οδηγήσει στην ανάδυση ενός εικονιστικού υποκειμένου, δηλαδή ενός ανθρώπου που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα από την ψηφιακή εικόνα του.
Αυτός ο σύγχρονος εικονιστικός άνθρωπος φέρει μια αβεβαιότητα και μια βαθιά ανασφάλεια λόγω της επιτάχυνσης των ρυθμών του βίου, ενώ παράλληλα κατέχει μια αυξημένη ελευθερία επιλογής, η οποία όμως δεν του εγγυάται μεγαλύτερη ελευθερία, αφού παραχωρεί την αυτονομία του σε αλγορίθμους, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην ανεξέλεγκτη πληθωρικότητα πληροφοριών.
Μέσα στο εικονιστικό αυτό περιβάλλον, το υποκείμενο ποθεί να γίνει σκηνοθέτης του βίου του και να διεκδικήσει την προσοχή των υπολοίπων μέσω του συναισθήματος, ενώ λόγω της απουσίας σωματικότητας τείνει να χάσει εντελώς την έννοια του χώρου και του χρόνου.
Όλες αυτές οι νέες απαιτήσεις δημιουργούν το ρεύμα του υπερανθρωπισμού, δηλαδή ένα ρεύμα σκέψης που πιστεύει ότι ο άνθρωπος χρήζει αναβάθμισης, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε όλες αυτές τις νέες απαιτήσεις. Από τη ριζική αναβάθμιση και τον βιοφιλελευθερισμό μέχρι τη φρόνιμη αναβάθμιση και τους βιοσυντηρητικούς, ο Θεοφάνης Τάσης μας εξηγεί γιατί ο ίδιος τάσσεται ενάντια στην αναβάθμιση του ανθρώπου, εφόσον αυτό φέρει τον κίνδυνο της απώλειας της «ανθρωπινότητας».
Η Βίκυ Φλέσσα συνομιλεί με τον Θεοφάνη Τάση.
Προσδοκίες (Απόστολος Παπαδημητρίου)
Δημοσιεύθηκε στις 3 Ιανουαρίου, 2023
Η είσοδος σε νέο έτος συνοδεύεται από πανηγυρισμούς, ανταλλαγές ευχών και προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι αποπομπής του παλαιού και υποδοχής του νέου έτους.
Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά,
ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια με χαρά!
Το απερχόμενο έτος προβάλλεται ως αποδιοπομπαίος τράγος, στον οποίο φορτώνονται όλα τα δυσάρεστα συμβάντα. Αλλά όμως ο χρόνος δεν είναι υπεύθυνος για κάτι ούτε ευχάριστο ούτε θλιβερό. Λέγεται βέβαια ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα στη φιλολογική και όχι βιολογική γλώσσα. Και όμως ο ορθολογικός άνθρωπος, που καυχάται ότι ξεπέρασε τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος, ο άνθρωπος, που καυχάται ότι αποτίναξε ακόμη και τον «ζυγό» του Θεού, που θεωρεί ως τον μέγιστο δυνάστη του παρελθόντος, προσδοκά. Τι προσδοκά; Εκείνο που εύχεται: Υγεία πάνω απ’ όλα, όπως τονίζεται. Ευτυχία στη συνέχεια. Οικονομική ευμάρεια τέλος. Ενδόμυχα την τελευταία τοποθετεί πρώτη ταυτίζοντάς την με την ευτυχία και θεωρώντας την υγεία δεδομένη! Διαβάστε περισσότερα »
Ο πολυαγαπημένος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (Φώτης Κόντογλου)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Ιανουαρίου, 2023
Κάποιος καλὸς φίλος μου μοῦ χάρισε ἕνα μικρὸ εἰκονισματάκι σὲ σμάλτο ρούσικο, ἕνα ἐγκόλπιο, ποὺ παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀπὸ τὸ πίσω μέρος εἶναι καπλαντισμένο μὲ βελοῦδο, καὶ φαίνεται πὼς τὸ φοροῦσε κατάσαρκα στὸ λαιμό του κανένας ἅγιος ἄνθρωπος τῆς τσαρικῆς Ρωσίας.
Μὲ πολλὴ συγκίνηση δέχθηκα αὐτὸ τὸ δῶρο, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ μένα, ὅπως εἶναι συμπαθέστατος καὶ σὲ ὅσους τὸν ξέρουνε. Κρέμασα λοιπὸν αὐτὸ τὸ εἰκονισματάκι στὸ εἰκονοστάσι μας, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ τοὺς παρακαλοῦμε στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, καὶ ποὺ ἀνάμεσά τους ξεχωρίζουνε ὁ ἅγιος Νικόλαος κι᾿ ὁ ἅγιος Γιάννης ὁ Πρόδρομος, κ᾿ οἱ νέοι ἢ νεοφανεῖς ἅγιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ῥαφαὴλ καὶ Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἰωαννίνων, ὁ ἅγιος Δαυῒδ ὁ Γέρων, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κ.ἄ.
Τὸ σμαλτένιο εἰκονισματάκι ποὺ εἶπα, παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ ποὺ περπατᾶ μέσα στὸ δάσος, ἕνα γεροντάκι σκυφτό, ἀκουμπισμένο στὸ ραβδί του μὲ τὸ δεξὶ χέρι καὶ στ᾿ ἀριστερὸ βαστᾶ ἕνα κομποσκοίνι. Τὸ πρόσωπό του λαμποκοπᾶ ἀπὸ τὴν καλοσύνη, καὶ τὸ ρασοφορεμένο σῶμα του μὲ τὰ χοντροπάπουτσά του ἔχει μία σεβάσμια κι᾿ ἀξιαγάπητη κίνηση, γεμάτο ἁγιοσύνη καὶ πραότητα.
