Διεξήχθη στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν τήν 22α Ἰανουαρίου τοῦ 2023

Πορίσματα Ημερίδος με θέμα: Μετανθρωπισμός: Απειλή για τον Άνθρωπο (ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ)

Κυριακή του Ασώτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ξανὰ καὶ ξανὰ ἔχω τὴν εὐκαιρία νὰ μιλῶ γιὰ τὴν Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, τὴν ἱστορία τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, καὶ κάθε φορὰ παρατηρῶ πόσο εὔκολο εἶναι αὐτὸ γιὰ μένα –ὄχι πραγματικά, ἀλλὰ φανταστικὰ – νὰ ταυτιστῶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ ποὺ βρῆκε τὸν δρόμο του γιὰ τὸν Θεό, τὸν τελώνη ποὺ στάθηκε συντετριμμένος στὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ, ἀνίκανος ἀκόμα καὶ νὰ βαδίσει πρὸς τὸν ἱερὸ τόπο τοῦ Θεοῦ, ἢ μὲ τὸν Ἄσωτο Υἱό, ποὺ παρὰ τὴν βαριὰ ἁμαρτία του, τὴν ἀπίστευτη ἀναισθησία, τὴν σκληρότητά του, βρῆκε τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στὴν πατρικὴ ἑστία. Διαβάστε περισσότερα »
Ένας αγκώνας ίσαμε μια αγγελική φτερούγα

Μ’ αγαπάς;
– Πολύ!
– Δώσ’ μου ένα φιλάκι!
Το εφτάχρονο κοριτσάκι έγειρε και φίλησε απαλά στο μέτωπο το μικρό της αδελφό. Ύστερα σαν μικρή μαμά έσυρε στοργικά τα σκεπάσματα ως το λαιμό και του ψιθύρισε στ’ αυτί:
– Σ’ αγαπώ! Καληνύχτα!
Έσβησε το φως, σκεπάστηκε με τις κουβέρτες κι έγειραν και τα δυο στην αγκαλιά του Μορφέα. Όχι παραπάνω από έξι ώρες. Λίγο πριν από το ξημέρωμα ξύπνησαν από τον υπόκωφο θόρυβο. Ύστερα ήρθε το ταρακούνημα. Τόσο δυνατό, που η μικρή καρδούλα της κόντευε να δραπετεύσει από τα μέσα της.
Δίχως να το σκεφτεί, όρμηξε δίπλα στο κρεβάτι του μικρού. Εκείνο δεν έβγαζε άχνα. Η φωνή του στάθηκε κόμπος στο λαιμό κι αρνιόταν να βγει.
Κουνήθηκαν κάμποσο και πριν προλάβει να σταματήσει ο χορός των Ρίχτερ η μεγάλη πολυώροφη πολυκατοικία έγειρε, έγειρε και άγγιξε το χώμα. Τώρα πάτωμα και ταβάνι είχαν σμίξει επικίνδυνα. Και τα δυο παιδιά βρέθηκαν ανάμεσα σε τόνους μπετόν και σε ατέλειωτα κυβικά από χώμα και σκόνη.
Η διαχρονική ελληνική γλώσσα και η συνεχής κακοποίησή της (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος – θεολόγος)

Ἡ 9η Φεβρουαρίου ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς γλώσσας μας, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς. Διαβάστε περισσότερα »