Πρόκειται γιά τήν «Εὐχή εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν», τήν ὁποία ἀναγιγνώσκουμε ἤ ἀπαγγέλλουμε ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ὄρθιοι ἤ καί γονατιστοί. Τήν θαυμάσια αὐτή Εὐχή – Προσευχή συνέθεσε τόν 7ο αἰῶνα, ὁ λόγιος μοναχός Ἀντίοχος, τῆς λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα στή Παλαιστίνη.
Η αξία τής ευχής τού Αποδείπνου «Καί δός ἡμῖν Δέσποτα πρός ὕπνον ἀπιοῦσιν…» (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)
Δημοσιεύθηκε στις 24 Μαρτίου, 2023
Έκτρωση: “Η έσχατη ανομία” (Frank Schaeffer)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Μαρτίου, 2023
Η έννοια της ιδιωτικοποιημένης θρησκευτικότητας, από το ένα μέρος, και η απώλεια της αίσθησης της προσωπικής υπευθυνότητας για τις πράξεις μας, από το άλλο, έχουν δραματικές και μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αυτά το δύο οδήγησαν στην αντίληψη ότι η συμπεριφορά κάποιου, η αμαρτία του πιο συγκεκριμένα, αποτελεί καθαρά «προσωπική» υπόθεση. Αυτή η τάση προς την υποκειμενικότητα αποτελεί τον πυρήνα της ασύδοτης ελευθερίας στις σεξουαλικές σχέσεις, στην εγκληματικότητα και στον τρόπο συμπεριφοράς, που σήμερα επικρατούν στην καταρρέουσα, διαιρεμένη και φυλετική μας κοινωνία.
Η πρακτική των νομίμων εκτρώσεων υστέρα από αίτηση αποτελεί το πιο κραυγαλέο παράδειγμα της έσχατης ανομίας, σύμφυτης με το σύγχρονο πρόσωπο του αμερικανικού ατομικισμού. Ο θάνατος 1,6 εκατομμυρίου παιδιών με τη μέθοδο της έκτρωσης -σχεδόν το 1/3 των παιδιών που συλλαμβάνονται στην Αμερική κάθε χρόνο- είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα μιας εξωτερικής συμπεριφοράς, η οποία θεωρείται απλά ως μία «προσωπική επιλογή». Είναι επίσης απόδειξη του γεγονότος ότι η Αμερική έχει γίνει ένα ολοκληρωτικά ειδωλολατρικό έθνος. Η συνήθεια να θυσιάζονται τα αφιερωμένα (στους θεούς) παιδιά έχει επανέλθει.
Έχει νόημα η παραμονή σε ένα δύσκολο γάμο;
Δημοσιεύθηκε στις 22 Μαρτίου, 2023
Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που δυσκολεύονται μετά την απόκτηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών. Αλλάζουν τα δυναμικά στη σχέση τους, προκύπτουν νέες ανάγκες και ισορροπίες ενώ τρίτα άτομα παρεμβάλλονται συχνά δίνοντας λάθος συμβουλές. Παραθέτουμε έρευνα που δείχνει πως όταν το ζευγάρι επιμείνει και στηρίξει στην σχέση του, τα χρόνια που ακολουθούν είναι ευτυχισμένα. Αξίζει λοιπόν το κόπο οι νέοι γονείς να μείνουν ενωμένοι στηρίζοντας τα παιδιά τους και ο ένας τον άλλο.
Κώστας Γανωτής: Μύστης αιωνιότητος (Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού)
Δημοσιεύθηκε στις 21 Μαρτίου, 2023
Η παιδαγωγία αποτελεί περίπλοκο πνευματικό σύστημα, το οποίον εμπλέκει τη νοημοσύνη, ∙το συναίσθημα, τις ηγετικές ικανότητες, τις δεξιότητες και την ιεράρχηση αρχών και αξιών. Επιπλέον, αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα της συνέχειας μεταξύ των γενεών. Από την παιδαγωγία των νέων εξαρτάται το τι θα αντέξει στο χρόνο, το κατά πόσον η αλήθεια όλων των πεδίων της ανθρώπινης δραστηριότητας θα παραμείνει αναλλοίωτη αλλά και το κατά πόσον η κάθε επόμενη γενιά θα αποκτήσει τις δυνατότητες, ψυχικές και νοητικές, ώστε να αλλάξει τα κακώς κείμενα.
Πέραν όμως όλων αυτών, κέντρο της παιδαγωγικής παραμένει μία σχέση. Σχέση ανάμεσα στον διδάσκοντα και στον διδασκόμενο. Κανένα παιδαγωγικό σύστημα και καμία παιδαγωγική δομή ή νομοθεσία δεν κατάφερε -και όλα δείχνουν πως δεν θα καταφέρει ποτέ- να υποκαταστήσει τον ψυχικό δεσμό ανάμεσα στον δάσκαλο και τον μαθητή, δεσμό που, αν λειτουργήσει σωστά, είναι σε θέση να σφραγίσει μία ολόκληρη ζωή ενώ, αν δεν λειτουργήσει σωστά, οδηγεί σε μαρασμό την ψυχή του μαθητή και τέλος τέλος στην απαξίωση του ίδιου του γνωστικού αντικειμένου. Με άλλα λόγια, η αγάπη προς την κάθε είδους επιστήμη ξεκίνα από την αγάπη του μαθητή προς το δάσκαλο.
Ακριβώς για τον λόγο αυτό, ο όρος «δάσκαλος» δεν δηλώνει ιδιότητα αλλά ποιότητα προσώπου και σχέσεως. Αποτελεί τίτλο τιμής, κερδισμένο από μόχθο επιστημονικής συγκρότησης, από καλλιέργεια του χαρίσματος της επικοινωνίας, από καρποφορία της αρετής της συμπόνιας και, κυρίως, από ανάπτυξη μιας ελεύθερης από την δίψα για αναγνώριση αγάπης που επιτρέπει στον δάσκαλο να θέτει αλλά και να τηρεί όρια.
Ο Κώστας Γανωτής, ο πράος, ο μειλίχιος, ο ταπεινός αλλά και ικανός να σφραγίζει ψυχές με τρόπο ανεξίτηλο κέρδισε τον τίτλο «δάσκαλος», επιτυγχάνοντας μία μεγαλειώδη αρμονία όλων των παραπάνω και, επιπλέον, εμπλουτίζοντας τον όρο αυτό με τους καρπούς του υπέροχο δέντρου του εκχριστιανισμένου Ελληνικού πολιτισμού, δηλαδή της Ρωμιοσύνης. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Μεταξία Ράππα
Δημοσιεύθηκε στις 21 Μαρτίου, 2023
Στίς 15 Ὀκτωβρίου 1935 γεννήθηκε στήν Ὕδρα ἡ Μεταξία. Ἦταν κόρη τοῦ Ἀνδρέα Παπουτσῆ καί τῆς Ἀναστασίας Κόκκου, φτωχῶν βιοπαλαιστῶν. Ὅταν ἦταν πέντε ἐτῶν, μέ τό ἐθνικό ἔπος τοῦ 1940, ὁ πατέρας της ἐκλήθη νά ὑπηρετήση τήν Πατρίδα στά ἀλβανικά σύνορα. Πολέμησε ἡρωϊκά καί γύρισε ἀπό τόν πόλεμο μέ κρυοπαγήματα καί φυματίωση, ἀπό τήν ὁποία σέ λίγο καιρό ἐκοιμήθη. Ἤδη εἶχε 4 παιδιά. Τήν Μεταξία, τήν Ματίνα (πού σέ μικρή ἡλικία ἐκοιμήθη), τόν Θοδωρῆ καί τόν Δημήτρη. Ἄφησε πίσω του ὀρφανά καί γυναίκα ἐπίσης φυματική. Ἀπό τότε ἄρχισε τό δράμα τῆς Μεταξίας. Ἡ μάννα ἦταν ἑτοιμοθάνατη, ἐνῶ τό σπίτι ἄδειο ἀπό κάθε ἀγαθό. Ἐκείνη καί τ’ ἀδέλφια της ἔμειναν πεινασμένα καί ξυπόλυτα. Ξυπόλυτη ἡ Μεταξία ἀνέβαινε στά μαντριά γιά λίγο τυρόγαλο σέ ἡλικία 9-10 ἐτῶν. Κάποιοι τήν συμπονοῦσαν καί τῆς ἔδιναν. Ἄλλοι ἔλυναν τά σκυλιά γιά νά τήν κυνηγήσουν. Διαβάστε περισσότερα »
