Μεταξύ αὐτῶν ἦταν ὁ βενεδικτῖνος Prosper Gueranger, ὁ ἐμπνευστής τής «λειτουργικῆς κινήσεως», ὁ ὁποῖος στά μέσα τοῦ 19^ου αἰῶνος θέλησε νά ἀναβιώσει στή συνείδηση τῶν λατίνων πιστῶν τήν ἀγάπη στή λατρεία καί τή συμμετοχή ὅλων στή λειτουργική ζωή. Μή βρίσκοντας ἐρείσματα γιά τό σκοπό του στό ρωμαϊκό τυπικό, μελέτησε μέ τή βοήθεια καί ἄλλων θεολόγων, τήν ὀρθόδοξη λατρευτική ζωή καί πρό πάντων τήν ὀρθόδοξη λειτουργία. Σκοπὸς του νά ἐμπλουτίσει τή λατινική λειτουργία, νά ἑλκύσει τούς λατίνους πιστούς καί νά τούς ἑνώσει μέ τόν «παγκόσμιο ποιμένα» χωρίς νά λησμονεῖ τόν κυριώτερο στόχο του, τήν ὑποταγή τῶν ὀρθοδόξων στόν Πάπα. Αὐτό θα ἐπετυγχάνετο μέσῳ συγκλίσεων λατινικῆς καί ὀρθοδόξου λατρείας ἡ ὁποία δῆθεν στήν πρωτοχριστιανική της μορφή ἦταν ἀδογμάτιστη. Αὐτός καί οἱ ἄλλοι πρωτεργάτες τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως» μέσῳ σεμιναρίων λειτουργικῆς καί ἱδρύσεως μοναστηριῶν, πολλές φορές καί σέ ὀρθόδοξες χῶρες, πάλεψαν μέ ὄχημα τήν δῆθεν ἄψογη τέλεση τῆς ὀρθοδόξου λατρείας, νά ἑλκύσουν στόν Παπισμό τούς ὀρθοδόξους.  Ἡ λειτουργική κίνηση ἀπό τά μέσα ὡς τά τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος ἐπεκτάθηκε ἀπό τή Γαλλία πρός τήν Ἀγγλία, τή Γερμανία, τό Βέλγιο. Στό Βέλγιο στό πλαίσιο τῆς λειτουργικῆς κινήσεως ὁ Lambert Beauduin  ἀνέπτυξε δράση τή πρώτη δεκαετία τοῦ 20^ου αἰῶνος μέ ἔκδοση ἑνὸς περιοδικοῦ καί σχετικῶν βιβλίων, μέ τέλεση είδικῶν λειτουργιῶν γιά τά μέλη τῆς «Κινήσεως» ἀκόμη καί στά δάση, μέ διαλέξεις καί συνέδρια. Στόχος ἡ πρόκληση ἐνδιαφέροντος τῶν ρωμαιοκαθολικῶν γιά τή λειτουργία, καί ἡ προσπάθεια νά δημιουργηθεῖ ὁμοιομορφία στή λειτουργική ζωή Ὀρθοδοξίας καί παπισμοῦ γιά νά έπιτευχθεῖ ἡ ἕνωση. Αὐτό τό πνεῦμα κυριάρχησε καί στίς ἄλλες χῶρες. Δέν ἐνδιέφερε τούς παπικούς ἡ Ὀρθοδοξία. Τοὺς ἄρεσε ἡ λειτουργική της τάξη καί τή χρησιμοποιοῦσαν αὐθαίρετα συνδέοντάς την μέ τή λατινική λατρεία σάν μέσο προσηλυτισμοῦ. Γιά ὅλη αὐτή τήν προσπάθεια τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως», ἐπειδὴ ἀπουσίαζε ἡ Θεία Χάρις, ἐπιστρατεύθηκε ἕνας ἄκρατος συναισθηματισμός.

Διαβάστε περισσότερα »

[Ματθ. 9, 27-35]

Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ Ὅρκος

Διαβάστε περισσότερα »

Οἱ ἄνθρωποι συνήθως κατηγοροῦν ἐκείνους ποὺ κάνουν ἀδικίες καὶ ἐργάζονται μὲ πολλοὺς τρόπους τὸ κακό. Εἶναι αὐστηροὶ κριτὲς καὶ δὲν παραλείπουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν καὶ μερικὲς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, παρόλο ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς καὶ οἱ ἴδιοι ἔχουν διαπράξει παρόμοιες πράξεις, οἱ ὁποῖες δὲν εἶχαν γίνει εὐρέως γνωστές. Οἱ λόγοι αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀναφέρονται στὶς κακὲς πράξεις τῶν ἄλλων, εἶναι ὑποκριτικοὶ καὶ ἀναξιόπιστοι. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο κινοῦνται καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, σηκώνουν θύελλα καὶ ἐξουθενώνουν ἐκείνους, ποὺ βαρύνονται μὲ κάποια παράνομη ἤ ἐγκληματικὴ πράξη καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ ἔχουν ἀνάγκη ψυχολογικῆς στήριξης ἢ νὰ ἔχουν μετανοήσει γιὰ ὅ,τι ἔκαναν.

Διαβάστε περισσότερα »

Ήταν ψάλτης και είχε πολλή αγάπη για την Εκκλησία και την λατρεία. Διάβαζε πολύ, κυρίως τα εκκλησιαστικά βιβλία, και έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο ανθός των χαρτιών είναι το Ψαλτήρι». Δηλαδή, το καλύτερο από όλα τα βιβλία της Εκκλησίας, αυτά που έχει ο ψάλτης στο αναλόγιο, είναι το Ψαλτήρι.

Διαβάστε περισσότερα »