Ὅσο περισσότερο μελετᾶ κάποιος τὸν Ἀββᾶ Ἰσαὰκ καὶ ἀνεβαίνει τὰ πνευματικὰ σκαλοπάτια του, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεῖ τὴν πνευματική του φτώχεια, δηλαδὴ τὴν ἀπόστασή του ἀπὸ τὰ μέτρα τῶν ἁγίων, καὶ πόσο ἀπέχει ἀπὸ τὴν τελειότητα τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἀγάπης. Καὶ μάλιστα, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ τοῦ δίνει τὴν δυνατότητα νὰ φθάσει, ἐὰν τὸ ἐπιθυμεῖ, αὐτὴν τὴν τελειότητα, συνεργούσης τῆς Χάριτος.

«Τα ευρεθέντα ασκητικά» του Οσίου Ισαάκ του Σύρου (ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΝΑΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ – Επιμέλεια: Δαμασκηνός Μοναχός Αγιορείτης)

Ο μύθος του «έτσι γεννήθηκα» έχει τελειώσει…

Και οι νομοθεσίες που βασίζονται σε τέτοιους μύθους είναι ήδη ξεπερασμένες.
Λόγος στη Μεταμόρφωση του Κυρίου (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Στη δημιουργία του κόσμου ο Θεός είπε: «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γεν.1, 26). Η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο εκδηλώνεται στις νοητικές του ικανότητες, στην εξουσία του πάνω στη φύση, στην ισχύ του, στην δυνατότητά του να δημιουργεί. Η ομοίωση του Θεού εκφράζεται με τις ηθικές του τελειότητες, τις πνευματικές του αναζητήσεις, τη δυνατότητα να φτάσει στην αγιότητα.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Βασιλική Κουζάρη, μια χριστιανή αγωνίστρια που ήξερε μόνο το καλό

Γεννήθηκε το 1891 στο Βαρώσι της Αμμοχώστου της Κύπρου, που σήμερα είναι κατεχόμενο. Η οικογένεια της ήταν πολύ φτωχή. Είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Η ίδια ήταν η μικρότερη. Ορφάνεψε από μάννα, όταν ήταν πολύ μικρή. Ο Κωνσταντίνος Ψαράς που ήταν χήρος με δύο παιδιά ζήτησε σε γάμο την αδελφή της Μηλιά. Η Μηλιά του έβαλε σαν όρο να πάρη μαζί της και την δεκάχρονη τότε Βασιλική και το δέχθηκε. Η Βασιλική μεγάλωσε τα δύο ορφανά και άλλα επτά παιδιά που έκανε η αδελφή της με τον Κωνσταντίνο. Όλα τα παιδιά την αγαπούσαν περισσότερο από την μάννα τους, γιατί κι αυτή τα αγαπούσε πολύ.
Ομιλία περί συνειδήσεως και υπακοής (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φυλάξη ὑπακοὴν ἀπόλυτον πρὸς τὴν συνείδησίν του, καὶ ἐφαρμόζη ὅ,τι τοῦ ὑποδεικνύει ἐκείνη, παύει καὶ αὐτὴ νὰ τὸν ἐλέγχη. Ὄχι ὅτι ἐξασθένησε ἡ φωνή της, ἄλλα διότι διὰ τῆς καλῆς ὑπακοῆς, δὲν ἔχει ἡ συνείδησις κάτι νὰ ἐλέγξη.