Το δείπνο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα μέσα στο Βρετανικό Μουσείο (Πρώτο Θέμα 20.10.2025), προκάλεσε δικαιολογημένα την αγανάκτηση της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο· τα μάρμαρα του Παρθενώνα δεν αποτελούν απλώς ελληνικά αγάλματα, αλλά ιερά σύμβολα της ταυτότητάς μας, της πίστης και της συλλογικής μας μνήμης. Η αντίδραση αυτή δείχνει πως, μέσα στην εποχή της βιασύνης και της λήθης, υπάρχει ακόμα ευαισθησία απέναντι στην ιστορία της χώρας μας, που έκανε τον άνθρωπο πρωταγωνιστή με σεβασμό προς το παρελθόν.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή, μέσα στην ίδια την πατρίδα μας, υπάρχουν έργα τέχνης που προσβάλλονται καθημερινά· ιεροί ναοί, εικόνες, και σύμβολα που για εκατομμύρια ανθρώπους αποτελούν σημεία πίστης και πολιτισμού. Αυτά τα έργα, εντός και εκτός των τειχών της Εκκλησίας, δεν είναι «αντικείμενα»· είναι ζωντανοί φορείς της ελπίδας και της προσευχής. Η Ελληνική ψυχή δεν εκφράζεται μόνο με τα αρχαία της σύμβολα, δεν θα πρέπει να μοιάζει αδιάφορη απέναντι στα ιερά της.

Πώς εξηγείται να ξεσηκωνόμαστε με πάθος όταν ξένοι δείχνουν ασέβεια στα μάρμαρα του Παρθενώνα, αλλά να σιωπούμε όταν προσβάλλεται η πίστη του ελληνικού λαού; Είναι άραγε διαφορετικής αξίας τα ιερά της ιστορίας από τα ιερά της ψυχής;

Η Ορθοδοξία δεν αποτελεί απλώς ένα θρησκευτικό σύστημα· είναι ο άξονας που κράτησε ενωμένο τον ελληνισμό μέσα στους αιώνες, το πνευματικό θεμέλιο που διαμόρφωσε τον πολιτισμό, τη γλώσσα και την ηθική μας συνείδηση. Η Εκκλησία μας, με τα μνημεία, τα σύμβολα και τη λατρεία της, αποτελεί ζωντανό μάρτυρα της ταυτότητάς μας, τη γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν.

Αν, λοιπόν, το κράτος και η κοινωνία μας θέλουν πράγματι να υπερασπιστούν τον ελληνικό πολιτισμό, πρέπει να το κάνουν με συνέπεια. Δεν μπορεί να υπάρχει ευαισθησία μόνο για τα μάρμαρα και αδιαφορία για τα σύμβολα της πίστης.

Η ιστορία του ελληνισμού είναι ιστορία αντοχής. Από τα κλασικά χρόνια μέχρι τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, η πίστη στάθηκε καταφύγιο και πυξίδα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι χωρίς αυτήν, τα ίδια τα μάρμαρα που σήμερα υπερασπιζόμαστε ίσως να είχαν χαθεί.

Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι ο πολιτισμός μας δεν είναι μόνον αρχαιότητα, αλλά και πνευματικότητα. Και πως η πραγματική του δύναμη δεν βρίσκεται στα μάρμαρα, αλλά στις αξίες που τα κράτησαν όρθια.