Κύριε, αποκαλύψου σε μένα (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

(18 άτομα το έχουν διαβάσει)

Ο άνθρωπος που δίνεται ολοκληρωτικά σ’ ένα έργο (είτε για ν’ αφομοιώσει ή ν’ αναπτύξει το έργο ενός άλλου είτε για να φτιάξει κάτι δικό του), περιορίζεται, απλοποιείται, ενοποιείται. Κατά κάποιον τρόπο κλείνεται μέσα στο έργο αυτό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο που θέλει να γνωρίσει τον Ιησού… Να κλεισθούμε εμείς οι ίδιοι μέσα στον Ιησού. Να περικλείσουμε σ’ αυτόν όλους τους άλλους και όλα τα άλλα. Τότε κατά κάποιον ανέκφραστο τρόπο η γνώση μας θα ακτινοβολήσει στον κόσμο σαν χάρη.

Κύριε, αρκετά συλλογίσθηκα και συζήτησα για σένα. Διάβασα, άκουσα και μίλησα αρκετά. Θέλω να σε προσεγγίσω με βαθιά απλότητα. Ας κλείσω πια τα βιβλία. Ας μην υπάρξει κανένα διάφραγμα μεταξύ μας.

Άφησέ με να έλθω σε σένα. Άφησέ με ν’ απορροφηθώ, να βυθισθώ στην παρουσία σου, όπως η πέτρα σ’ έναν ωκεανό. Ας μην ακούεται παρά μόνο η καρδιά σου που θα μιλάει στη δική μου.

Μα πώς ν’ ακούσω, Κύριε Ιησού, την καρδιά σου, όταν οι γραμματείς και οι σοφοί εξακολουθούν να φιλονικούν γύρω από το όνομά σου; Ο θόρυβος των φωνών τους δεν θα σκεπάσει αυτό που τόσο απαλά και μυστικά ψιθυρίζεις; Αναγκάζομαι να ξαναπώ τη φράση της Μαρίας στον κήπο: «ἦραν τὸν Κύριόν μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν… Εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ…» (Ιωάν. 20, 13-15). Θα ήθελα κι εγώ, Κύριε Ιησού, να σε πάρω. Να σε πάρω μακριά από το θόρυβο των σχολών και από τις συζητήσεις των σοφών. Κι ακόμη, μακριά από τον πικρό ζήλο και τις συγκρούσεις μεταξύ των μαθητών. («Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονικεία ἐν αὐτοῖς, τὸ τις αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων» Λουκ. 22, 24.) Να σε πάρω μακριά και να σε λατρεύω, να σε βλέπω και να μιλώ μαζί σου.

Κύριε, μπορώ να πετύχω από σένα αυτήν την παρουσία σου, αυτήν την προσωπική επαφή, το «ενώπιος ενωπίω», που τόσο λαχταρώ. Μπορείς να μου φανερωθείς, χωρίς τούτη η καινούργια παρουσία σου να συνδέεται άμεσα με το παρελθόν. Μπορείς αυτό που υπήρξε επίγεια ζωή σου, αυτό που έζησες πριν χίλια εννιακόσια τόσα χρόνια, να μου το κάνεις παρόν, εντελώς επίκαιρο, καινούργιο. Μπορείς εσύ ο ίδιος να γράψεις στην ψυχή μου ένα «βίο του Ιησού» νέο, σύγχρονο και ταυτόχρονα αρχαίο, ιστορικό. Κύριε, αποκαλύψου σε μένα σαν Ιησούς του Ευαγγελίου και σαν Ιησούς σύγχρονός μου.

 

(Lev Gillet, Ιησούς: Ατενίζοντας τον Σωτήρα, μετάφραση Δημήτριος Τρακατέλλης Επίσκοπος Βρεσθένης, Αθήνα, Δόμος, 2001)

 

 

(Πηγή ψηφ. κειμένου: agiosthomas.gr)

Κοινοποίηση:
[Ψήφοι: 0 Βαθμολογία: 0]
Both comments and pings are currently closed.
Powered by WordPress and ShopThemes