«Η νίκη του Χριστού επί του θανάτου με την Ανάστασή Του, έδωσε τη δυνατότητα για την ατελεύτητη πρόοδο του ανθρώπου προς την θεϊκή τελειότητα»
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
«Η νίκη του Χριστού επί του θανάτου με την Ανάστασή Του, έδωσε τη δυνατότητα για την ατελεύτητη πρόοδο του ανθρώπου προς την θεϊκή τελειότητα»
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»
«Καὶ πῶς», διερωτᾶται κάποιος, «θὰ ὑποβάλλω τὰ αἰτήματά μου πρὸς τὸν Κύριο, ὄντας ἐγὼ ἀγροῖκος, χωρικὸς κι ἀπαίδευτος»;
Γι’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ αἰτήματα δὲν σοῦ χρειάζονται λογοτεχνικὲς ἱκανότητες, παρὰ μονάχα ἁπλότητα. Ἂς ἐπιστρέψουμε, ὅπως ἔκαμε ὁ ἄσωτος υἱός. Ἂς στενάξουμε, ὅπως στέναξε ὁ τελώνης. Ἂς χύσουμε δάκρυα μετανοίας ὅπως ἡ πόρνη καί, ὅπως ὁ ληστής, ἂς φωνάξουμε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Ποῦ βλέπεις τὸ δύσκολο καὶ το πολύπλοκο σ’ αὐτὰ τὰ τόσο ἄπλα λόγια;
Στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ἀντιμέτωπος μὲ τὴ σπείρα ποὺ ἔρχεται νὰ συλλάβη τὸν Ἰησοῦ, ὁ Πέτρος προβάλλει τὴν ἀντίστασή του: «Ἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτήν, καἲ ἔπαισεν τὸν τοῦ ἀρχιερέως δοῦλον καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον τὸ δεξιόν». Ὁ Ἰωάννης μᾶς διέσωσε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δούλου: «ἦν δὲ ὄνομα αὐτῷ Μάλχος».
(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Πέμπτης)
«Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερά τινα εορτάζειν΄ τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».
Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την αγία αυτή ημέρα όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν μετά το Μυστικό Δείπνο.
Ἡ θεία σύσταση τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἀδελφόθεο Ἰάκωβο: «Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶναι ἄρρωστος, ἂς προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιο στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, θὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενῆ. Ὁ Κύριος θὰ τὸν σηκώσει ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀρρώστιας, καὶ ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν».
Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη το βράδυ, πλήθος κόσμου σπεύδει στους Ναούς, ώστε να ακούσει μετά συγκινήσεως να ψάλλεται το τροπάριο της υμνογράφου Κασσιανής, που αναφέρεται στην πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου και την βαθειά μετάνοιά της. Ελάχιστοι, όμως, απ’ αυτό το πλήθος εντρυφούν στο όλο γεγονός αποφασίζοντας να μιμηθούν την αλλαγή πορείας ζωής και την αγάπη που επέδειξε η αμαρτωλή γυναίκα στον Θεάνθρωπο Κύριο.