Το πόσο δυναμικά και γρήγορα πρέπει να ενεργούν οι δικαστικές αρχές είναι ένα ερώτημα που επιδέχεται συζήτηση, αλλά δεν πρέπει να συγχέεται με τη γενικότερη μοντέρνα ανάγκη για «υψηλές ταχύτητες». Η Δικαιοσύνη δεν είναι σύνδεση στο Ιντερνετ ούτε «content» προς κατανάλωση· απαιτεί έρευνα, μελέτη συχνά διεπιστημονική, τήρηση διαδικασιών και γραφειοκρατίας, συμμετοχή μεγάλου αριθμού προσώπων, συντονισμό αστάθμητων παραμέτρων. Για να αποδοθεί σωστά χρειάζεται χρόνο, το πέρας του οποίου μπορεί να αντιλαμβανόμαστε όλοι, αλλά και κόπο, ο οποίος ωστόσο μένει αφανής και βαραίνει μόνο τους λειτουργούς της. Αν λοιπόν η υπόθεση Μουρτζούκου εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ενδεχομένως αργοπορημένη σύλληψη της φερομένης ως δολοφόνου, πρέπει να αναρωτηθούμε πού ακριβώς στηρίζουμε την άποψη περί αργοπορίας: στο ότι υπήρχαν στοιχεία που αγνοήθηκαν ή στο ότι οι τηλεοπτικές εκπομπές είχαν ήδη βγάλει τα πορίσματά τους; Σε κάποιον αντικειμενικό παράγοντα που καταδεικνύει την ενοχή πέραν πάσης αμφιβολίας εδώ και καιρό ή στο ότι ο τάδε παρουσιαστής έφερε στο φως γαργαλιστικά κουτσομπολιά που άνοιξαν την όρεξή μας για διώξεις, συλλήψεις και δικαστήρια; Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να θυμόμαστε: οι φωνές, οι οικογενειακές εξωφρενικότητες, η δημοσιογραφική βαβούρα και το φτηνό τηλεοπτικό υλικό δεν είναι στοιχεία. Οι Αρχές κινητοποιούνται όταν προκύπτουν τεκμήρια, όχι σύμφωνα με τις προσταγές της τηλεθέασης.

Πρόθυμη να την πιάσουν

Με το που συνελήφθη, όμως, η Ειρήνη Μουρτζούκου ομολόγησε τη δολοφονία τεσσάρων βρεφών. Δεν της πήρε και πολύ. Έχει μάλιστα ξεκινήσει να δίνει λεπτομέρειες σχετικά με το πώς οδηγήθηκε στις πράξεις της – οι κουβέντες περί «δαιμόνων» που τάχα της μιλούσαν και καθοδηγούσαν τα χέρια της έχουν ήδη ειπωθεί. Αν λοιπόν οι Αρχές καθυστέρησαν να τη συλλάβουν επειδή, όπως λέγεται, ήθελαν πρώτα να «δέσουν» την υπόθεση, ίσως εκ του αποτελέσματος έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο. Η συλληφθείσα θα μπορούσε να τους δώσει ό,τι χρειάζονταν, αρκεί να της το ζητούσαν. Στις τηλεοπτικές εκπομπές όπου εμφανιζόταν, η Ειρήνη Μουρτζούκου και οι τηλεπαρουσιαστές που την προσκαλούσαν, σχεδόν το παραδέχονταν ευθέως: όσο είναι ελεύθερη, η 25χρονη θα απολαμβάνει τη διασημότητά της και θα αποκρύπτει την αλήθεια, έλεγαν· αν συλληφθεί, θα πει την αλήθεια στην κατάθεσή της. Έπειτα, άφηναν υπονοούμενα για το πόσο συγκλονιστική θα ήταν η αλήθεια αυτή. Η εισαγγελική παραγγελία για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών αδικημάτων από τους ιατροδικαστές που εξέτασαν τα δολοφονημένα βρέφη και δεν βρήκαν στον θάνατό τους κάτι ύποπτο, προφανώς εξηγεί την καθυστέρηση: η Δικαιοσύνη διευκολύνεται από τα σωστά στοιχεία και παρακωλύεται από τα εσφαλμένα. Όταν ένα έγκλημα μοιάζει να μένει ατιμώρητο δεν είναι κατ’ ανάγκην επειδή «το σύστημα είναι σάπιο», αλλά επειδή ένα μέρος του δεν κάνει σωστά τη δουλειά του.

Τέλος σεζόν

Είναι βέβαια ελαφρώς ύποπτο ότι έπρεπε να τελειώσει η τηλεοπτική σεζόν για να καταλάβει το κράτος πως κάποιοι κρίκοι στην αλυσίδα εξιχνίασης τεσσάρων τουλάχιστον εγκλημάτων έχουν πιάσει σκουριά. Είναι περίεργο ότι η –καθ’ ομολογίαν πια– εγκληματίας πρώτα φόρεσε στολή τηλεπερσόνας και μετά χειροπέδες. Αν όλα οδηγούσαν στο έγκλημα εκτός από τις κρίσιμες ιατροδικαστικές εκθέσεις, η λογική λέει ότι έπρεπε να διερευνηθεί η αξιοπιστία των τελευταίων προτού αμφισβητηθεί η αξιοπιστία της διαδικασίας· προτού η φερόμενη ως δολοφόνος ξεκινήσει καριέρα στα Μέσα για να τρίψει στη μούρη παντός ενδιαφερομένου την ελευθερία της να εγκληματεί ανενόχλητη και να εισπράττει μάλιστα φήμη ως επιβράβευση. Η δυσλειτουργία των κρατικών θεσμών, όμως, δεν δικαιολογεί τη δυσλειτουργία σε κάθε άλλο τομέα. Το ότι οι Αρχές άφηναν για χρόνια ένα διαταραγμένο κι επικίνδυνο άτομο να κυκλοφορεί ελεύθερο δεν σημαίνει πως τα κανάλια νομιμοποιούνταν ηθικά να χρησιμοποιούν το άτομο αυτό ως τηλεοπτικό καύσιμο, μετουσιώνοντας τον φόνο σε αστείο· δεν σημαίνει πως οι πολίτες ήταν απαλλαγμένοι από την ευθύνη τους να αντισταθούν στη χυδαιότητα και στην κανονικοποίησή της. Η Δικαιοσύνη μπορεί να μην κινητοποιήθηκε εγκαίρως, αλλά μάλλον δεν μας πείραξε και πολύ.

(Πηγή: kathimerini.gr)