Οικογένεια – Θρησκεία – Πατρίς: Ας κοιτάξουμε προς τα μέσα όχι προς τα πίσω (Κώστας Βραχνός)

Στην εποχή της δικαιολογημένης και αδικαιολόγητης αμφισβήτησης, της βαθύρριζης καχυποψίας και της αθεράπευτης επιπολαιότητας, καθίσταται παραπάνω από παρακινδυνευμένη οιαδήποτε απόπειρα εξέτασης των ιστορικών και πολιτικών αυτονοήτων. Κινδυνεύει ο απροκατάληπτος φιλαλήθης να χαρακτηριστεί δυσμενώς και να χάσει -στην καλύτερη περίπτωση- την ηρεμία του εάν επιχειρήσει να θέσει επί τάπητος κάποιο ταμπού ή ν’ αποκαταστήσει μία παρεξήγηση. Και τούτο διότι ο κόσμος (ο δε Έλληνας κατεξοχήν) προτιμά να έχει δίκιο παρά να μαθαίνει, ενώ, όταν αποφασίζει να ρισκάρει λίγη γνώση, κατά κανόνα επιλέγει την ασφάλεια της προόδου αντί του τολμήματος της παράδοσης, καθώς ταιριάζει γάντι στη σύγχρονη ψυχοσύνθεση να παρασύρεται κανείς από ένα ασαφές ιδεώδες που διασφαλίζει ατομικό άλλοθι, παρά να προσφεύγει σε συγκεκριμένα παραδείγματα που εγείρουν συγκρίσεις και συνεπάγονται ευθύνες. Διαβάστε περισσότερα »

Ο επίλογος της πληθωριστικής κοινωνίας. Η μοναξιά του στοχαστή (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Όποιος σκέφτεται, δεν στοχάζεται οπωσδήποτε.

Η σκέψη λειτουργεί και για τα πιο ασήμαντα πράγματα του καθημερινού βίου.

Ο στοχασμός υψώνει τον Άνθρωπο σε μια περιοχή αξιώσεων της μοίρας του -της κατάστασης και της αποστολής του ως Ανθρώπου μέσα στον κόσμο που έπλασε ο Θεός και τον τοποθέτησε ως Διαβάτη.

Διαβάστε περισσότερα »

Η ύλη: Βάση των βάσεων του κόσμου; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος)

Ο άνθρωπος ακολουθεί κυρίως μία από τις δύο τάσεις της Φιλοσοφίας. Ή παραδέχεται την ύλη σαν πρωτεύον γεγονός στην ζωή του και ακολουθεί τον υλισμό (materialismus) ή προκρίνει την νόηση, τον ιδεαλισμό (idealismus) και απαρνείται τα υλικά πράγματα.

Διαβάστε περισσότερα »

Τα φώτα της Νύχτας (Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. Δημόκριτος)

Στοχασμός του Δεκεμβρίου, όπου οι νύχτες είναι σκοτεινές και τα φώτα έντονα.
ΦΩΤΟ: Νυχτερινή απεικόνιση της γης από το διάστημα, όπου δεσπόζουν τα φώτα στις χώρες, που ευημερούν. Στις φετινές απεικονίσεις τα φώτα της πατρίδα μας θα είναι ίσως λιγότερα… Η χώρα που έδωσε τα φώτα στην οικουμένη βυθίζεται σταδιακά στο σκοτάδι… Καιρός να ανάψουμε τα λυχνάρια, “το έλαιον της αγάπης και της προσευχητικής ζέσεως στα αγγεία των καρδιών μας”. Αυτό δεν συλλαμβάνεται απ’ τους δορυφόρους, φτάνει ακέραιο στο θρόνο του Θεού.

Διαβάστε περισσότερα »

Το πνεύμα της αυτοκαταστροφής (Αρχιμ. Ανθιμος Ηλιόπουλος)

Ἐν Ἑλλάδι κάθε χρόνο μαρτυροῦνται περίπου 350 χιλιάδες ἐκτρώσεις. Δηλαδὴ, κάθε χρόνο 700 χιλιάδες, κατὰ τεκμήριο νέοι, δηλητηριάζονται μὲ τὸ δηλητήριο τῶν ἐκτρώσεων· φέρουν δηλαδὴ στὴν ψυχή τους, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἤ θὰ ζήσουν τὸν μαρτυρικὸ δρόμο τῆς μετάνοιας, τὸ δηλητήριο ποὺ τοὺς ποτίζει ἡ σκληρὴ αὐτὴ ἁμαρτία.

Οἱ οἰκογένειες στενάζουν κάτω ἀπὸ τὴν διαλυτικὴ παρουσία τῆς μοιχείας καὶ τοῦ κενοῦ τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ πορνεία θερίζει τὰ νιᾶτα, ἀκόμα καὶ τὰ ἄγουρα τοῦ γυμνασίου. Ἔγινε κάτι σὰν ἄθλημα. Νέοι καὶ νέες συναγωνίζονται σὲ μιὰ ἀδιέξοδη, ἀλλὰ καὶ καταστροφικὴ πορεία. Γέρνουν τὰ νιᾶτα σὰν μαραμένα κλωνάρια ζώντας τὸν ἀφύσικο μονόδρομο πρὸς τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν ἐναλλαγὴ συντρόφων.

Ἡ ψυχὴ τῶν νεοελλήνων συμπιέζεται κάτω ἀπὸ τὸ βάρος ποὺ ἀσκεῖ ἡ φιλοχρηματία καὶ ἡ ἡδονὴ γιὰ ἐξουσία καὶ κυριαρχία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι ὀνειρεύονται τὴν ἐπέκτασή τους, τὴν ἀνέλλιξή τους μὲ κάθε μέσον, πατώντας πάνω στὸν διπλανό τους. Ἀποτέλεσμα· σπάνια βλέπεις χριστιανὸ Ἕλληνα νὰ μετανοεῖ καὶ νὰ πονᾶ ποὺ ζήτησε μεσολάβηση πολιτικοῦ γιὰ νὰ ὑποσκελίσει τὸν συνάνθρωπό του καὶ νὰ τακτοποιηθεῖ ὁ ἴδιος ἤ τὰ παιδιά του. Κατάντησε ἐν Ἑλλάδι φυσιολογικὴ δημοκρατικὴ λειτουργία ἡ ἐμπορία τῆς ψήφου.

Διαβάστε περισσότερα »