Ώστε οι γονείς δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα παιδιά τους; Απλώς προεδρεύουν; (Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης)

Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου είναι ένας πεντακάθαρος καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας. Η οποία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Απεχθάνεται την ευθύνη. Προτιμάει να φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από αυτήν. Κι αυτή τη νοοτροπία τη μαθαίνει από τα γεννοφάσκια της στα σπίτια της από τους γονείς της. Η επίρριψη της ευθύνης στα καπρίτσια της φύσης αντί για τον οικογενειακό ιστό ταιριάζει γάντι στην ανευθυνότητα των γονιών. Διαβάστε περισσότερα »

Η επιτυχία και η αποτυχία του έρωτα (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Το μεγάλο διαπροσωπικό δυστύχημα της εποχής μας είναι η αποτυχία στον έρωτα. Στ’ αρχαία χρόνια τα π.Χ. και στις άλλες παραδόσεις δεν υπάρχει τραγωδία ερωτική, γιατί η γυναίκα είναι απλώς χρησιμοποιούμενο σεξουαλικά ον.

Όταν με τον Χριστιανισμό η γυναίκα απέκτησε πρόσωπο και μάλιστα ιερό μέσω της Θεοτόκου, ο έρωτας συνοικοδομήθηκε μαζί με τη σύνολη προσπάθεια του ανθρώπου και συνδέθηκε με το θέμα της σωτηρίας. Διαβάστε περισσότερα »

Ολέθριο να κυβερνάται μια πολιτεία από άρχοντες χωρίς ήθος (Παπαδόπουλος Θεόφιλος, δάσκαλος)

Παρά τις προσωπικές μας αδυναμίες και την αναισχυντία της γύρω μας θορυβώδους κακίας, ακούμε σε ώρες ηρεμίας τη φωνή της συνείδησης, την καθημερινή πείρα, τη μαρτυρία της ιστορίας και, προ παντός, τον λόγο του Θεού, να βροντοφωνούν την τεράστια σημασία που έχει το καλό ήθος, ο ακέραιος χαρακτήρας και η ανεπίληπτη συμπεριφορά για τις κοινωνίες και τα άτομα. Διαβάστε περισσότερα »

Μεγαλώνοντας μικρούς θεούς (Παπαδημητρίου Λένα)

Μιλώντας προ ηµερών µε µια ισπανίδα φίλη κοινωνική λειτουργό – είχε έρθει στην Αθήνα για λίγες ημέρες διακοπών με τον έλληνα σύζυγό της – άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «violencia filio-parental». «Ξέρεις, όταν τα παιδιά δέρνουν τους γονείς τους» μου είπε. Γνωρίζοντας ότι η ίδια ανέλαβε πρόσφατα συντονίστρια σε ένα είδος καταφυγίου για παιδιά από δυσλειτουργικές οικογένειες, κούνησα το κεφάλι μου με κατανόηση. «Οχι, αυτό δεν αφορά παιδιά από “διαλυμένα” σπίτια ή εφήβους με παραβατική συμπεριφορά» έσπευσε να μου αποσαφηνίσει. «Είναι ένα φαινόμενο που πλήττει πολύ συχνά πλέον “κανονικές” οικογένειες, από μεσαία στρώματα, συχνά ανώτερου μορφωτικού επιπέδου. Ξεκίνησε γύρω στο 2005 και κάθε χρόνο τα κρούσματα αυξάνονται. Πολλοί γονείς φοβούνται ή ντρέπονται να μιλήσουν. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν χωρίς κανείς να τολμά να τους πει “όχι”. “Δεν με αφήνεις να αγοράσω το κινητό που θέλω;”. “Δεν με αφήνεις να γυρίσω στο σπίτι ό,τι ώρα θέλω; Θα σου δείξω εγώ”». Διαβάστε περισσότερα »

Πίστευα ότι τα social media είναι μια δύναμη του καλού – τώρα όλα δείχνουν πως όχι

Ο συγγραφέας Matt Haig γράφει στον Guardian για το πώς σταδιακά άρχισε να αλλάζει γνώμη για τα οφέλη της χρήσης των social media

Διαβάστε περισσότερα »