Η επιδημία της μοναξιάς. Μια συνέπεια συγκεκριμένων επιλογών ζωής. (Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη-Τσαγκαροπούλου, Ιατρός Πνευμονολόγος)

Μια πρόσφατη Αμερικανική μελέτη (η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό Ασφαλιστικής Εταιρείας που παρέχει και υπηρεσίες υγείας), αναφέρει ότι λίγο περισσότερο από το 40% των Αμερικανών αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι, απομονωμένοι, ολομόναχοι. Με την πτώση στα ποσοστά γεννήσεων και τον αυξανόμενο ρυθμό διαζυγίων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μένουν χωρίς τα μέλη της οικογένειάς τους για να τους παρηγορήσουν και να τους διευκολύνουν όταν το χρειάζονται.

Σύμφωνα με άλλη πηγή, το 2015, πάνω από το 13 % των Αμερικανών ζούσε μόνο του, ενώ για το 6,6% δεν υπήρχε κανένα ζωντανό μέλος της οικογένειάς του. Μέχρι το 2060, ο αριθμός των ατόμων που δεν θα έχουν άλλα μέλη στην οικογένεια αναμένεται να διπλασιαστεί.

Σύμφωνα με την μελέτη, οι νέοι άνθρωποι ηλικίας 16-24 ετών αισθάνονταν συχνότερα μόνοι από ό,τι εκείνοι πάνω από 72 ετών. Η δε ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπόρεσε να καλύψει το ψυχολογικό κενό σε αυτά τα παιδιά, που κάθονται μόνα μπροστά σε ένα υπολογιστή και απλά βάζουν βάρος.

Η αίσθηση όμως της μοναξιάς είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Διαβάστε περισσότερα »

Από το υστέρημα στο απόθεμα – Αυτό που δεν έχουν οι Ευρωπαίοι (Καραποστόλης Βασίλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Από τα πιο στέρεα στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια η ικανότητα να σκεπάζει τις ίδιες της τις πληγές. Το πόσοι και ποιοι έχαναν στον καθημερινό αγώνα για το υστέρημα, δεν φαινόταν και πολύ καθαρά. Αναμφίβολα, σε μερικές περιπτώσεις η ανημποριά ήταν εξόφθαλμη, από μακριά διακρινόταν το μέρος εκείνο του πληθυσμού που του ήταν αδύνατο να ορθοποδίσει μετά τα πλήγματα που είχε υποστεί. Διαβάστε περισσότερα »

Διαφήμιση: δημοκρατία της αγοράς ή άλλη έκφραση υποταγής; (Σαράντος Ι. Καργάκος, συγγραφέας – ιστορικός)

Τοπίο ειδυλλιακό: ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά ενός τροπικού νησιού, πάνω στα οποία λικνίζεται ελαφρά ένα όμορφο ολόλευκο κόττερο. Το σκηνικό εξίσου ονειρικό: πάνω στο κόττερο μια παρέα νέων, όλοι τους ψηλοί, ωραίοι, με γυμνασμένα σώματα χαίρονται τη ζωή και τις χαρές της, συντροφιά με τις γοητευτικές συνοδούς τους και απολαμβάνουν τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές, που μόνο ένα τέτοιο τοπίο και μια συγκεκριμένη μάρκα ποτού μπορεί να τους προσφέρει. Εικόνα εξωτική, συνηθισμένη, μια από τις τόσες “ονειρικές” εικόνες, με τις οποίες οι διαφημιστικές εταιρίες κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή μας, για να της δώσουν την αίσθηση του ονείρου, που αισθητοποιείται με την αγορά ενός προϊόντος. Η διαφήμιση είναι μια ένεση παραισθήσεων, που οδηγεί τον άνθρωπο, χωρίς αυτός καλά-καλά να το νιώθει, στον κόσμο της αγοράς. Γι’ αυτό έχει λάβει τόσο τρομακτικές διαστάσεις στη ζωή μας κι έχει εισβάλει, ιδίως με την τηλεόραση, ακόμη και μέσα στα σπίτια μας και τους πιο προσωπικούς και “απόκρυφους” χώρους μας. Η διαφήμιση είναι αναμφισβήτητα ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας• ίσως είναι η ίδια η εποχή μας. Διαβάστε περισσότερα »

Όταν τα δικά μας χείλη μένουν κλειστά… (Καραποστόλης Βασίλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Όσο περισσότερες συνταγές δί­νονται τόσο η πάθηση χειρο­τερεύει. Μολονότι πολλοί υποφέ­ρουν πολύ από την ανίατη αρρώστια της πλήξης, και δεν βρίσκουν εύκολα τρόπους να εμποδίσουν τις επισκέψεις της. Φο­βούνται πως θα έρθει και θα χτυπήσει την πόρτα τους κατά το σούρουπο, και για να μη συμβεί αυτό ζητούν οδηγίες, ψάχνουν το φάρμακο. Περιοδικά και διαφημίσεις δεν παύουν να το χορηγούν σε διαρκώς αυξανόμενες δόσεις.

Διαβάστε περισσότερα »

Aγγίζοντας έναν “έξυπνο” κόσμο… (Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμονας και διδάκτορας κοινωνιολογίας)

Επειδή μιλάμε για οικολογικό ζήτημα, ενεργειακή κρίση και τα τοιαύτα: Διαβάστε περισσότερα »