Γιὰ πολλὰ κατηγοροῦν τοὺς νέους σήμερα. Καὶ γιὰ περισσότερα τοὺς κριτικάρουν, τοὺς σχολιάζουν, τοὺς ἀποδοκιμάζουν. Ὅμως ἐκεῖ ποὺ δὲν γίνεται αὐτὸ ἢ τουλάχιστον συμβαίνει σὲ μικρότερη ἔκταση, εἶναι γιὰ κάποια – τί κάποια; – γιὰ τὰ τόσα «θὰ» ποὺ ἔχουν. Γιὰ τὸν ἑαυτό τους, τὸ μέλλον τους, τὴ ζωή. Πρόκειται γιὰ τὰ ὄνειρά τους! Διαβάστε περισσότερα »
Όνειρα έχετε; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 1 Φεβρουαρίου, 2023
(1,681 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,681 άτομα το έχουν διαβάσει)
Οι τρεις Ιεράρχες και η παιδεία (Απόστολος Παπαδημητρίου)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Ιανουαρίου, 2023
(1,554 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,554 άτομα το έχουν διαβάσει)
Στην ιστορία διαχρονική είναι η διαπάλη μεταξύ των ηγετικών προσώπων με υγιή ήθος και φρόνημα και των δημαγωγών. Όταν ο λαός ακολουθεί τους πρώτους, διανύει περίοδο ακμής, όταν τους δεύτερους παρακμής. Βέβαια για να γίνει η διάκριση των δύο κατηγοριών απαιτείται η θέσπιση κριτηρίου γενικά αποδεκτού και εδώ έγκειται η μεγάλη δυσκολία. Πώς θα γίνει κάποιο κριτήριο γενικά αποδεκτό, ώστε να προχωρήσουμε σ’ αυτή τη διάκριση; Ας προβάλλουμε κάποιο και ας ερευνήσουμε στη συνέχεια τις αντιγνωμίες. Υγιή ήθος και φρόνημα έχουν τα πρόσωπα, στα οποία υπάρχει πλήρης ή κατά το δυνατόν πλήρης ταύτιση λόγων και έργων. Γράφουμε κατά το δυνατόν, επειδή στον άνθρωπο εμφιλοχωρούν αδυναμίες, που δεν επιτρέπουν την ταύτιση στον απόλυτο βαθμό. Γίνεται αυτό το κριτήριο καθολικά αποδεκτό από το σύνολο των προσώπων; Ασφαλώς όχι, και ο λόγος είναι απλός. Οι δημαγωγοί διακρίνονται για την τρομακτική απόκλιση μεταξύ λόγων και έργων και ουδείς στην ιστορία αποδέχθηκε ότι ανήκει στην τάξη αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Τηλεσκουπίδια και νευροπλαστικότητα (Γιώργος Δουατζής, Ποιητής – συγγραφέας – δημοσιογράφος)
Δημοσιεύθηκε στις 23 Ιανουαρίου, 2023
(1,854 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,854 άτομα το έχουν διαβάσει)
Οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχουν επίγνωση της σοβαρότητας, του βάρους του τηλεοπτικού μηνύματος;
VICTOR DE SCHWANBERG/SCIENCE PHOTO LIBRARY via Getty Images
«Με τόσα τηλεσκουπίδια στην πόρτα μου, πώς να ανοίξω να μπει λίγο φως;» έγραφα πριν χρόνια. Δεν ήξερα ότι ακόμα δεν μπορώ ν’ ανοίξω την πόρτα…
Να διασώσουμε τη διαφορά μεταξύ των φύλων (Ευγενία Μπαστιέ, δημοσιογράφος – συγγραφέας)
Δημοσιεύθηκε στις 16 Ιανουαρίου, 2023
(3,173 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,173 άτομα το έχουν διαβάσει)
*Η Eugenie Bastie, διακεκριμένη δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Figaro και συγγραφέας, πραγματοποίησε μια διάλεξη στη Γαλλική Ακαδημία Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022 την οποία και αναπαράγουμε.(ν.Λ.Ε.)
Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την ανακοίνωση με ένα απόσπασμα του Τσέστερτον. Στη συλλογή του, Αιρετικά, γράφει πως, αύριο, «θα χρειαστεί να ανάψουμε φωτιές για να αποδείξουμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα· να τραβήξουμε το ξίφος για να αποδείξουμε ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι (…)· να παλέψουμε για ορατά θαύματα σαν να ήταν αόρατα».
Μιλώντας μπροστά σας, σήμερα, για τη «διάσωση της διαφοράς μεταξύ των φύλων», νιώθω σαν να βγάζω το σπαθί μου για να αποδείξω ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι. Και όμως, σε αυτό το σημείο έχουμε φθάσει. Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν τα emoji «έγκυος άντρας», η αποφυλοποίηση των μπάρμπεκιου [Να πάψει το μπάρμπεκιου να είναι «ανδρική υπόθεση», όπως διεκδικείται από έναν ορισμένο φεμινισμό (σ.τ.μ.)] και ο τρανς ως η νέα εμβληματική φιγούρα της πλανητικής επανάστασης, φαίνεται ότι είναι πράγματι απαραίτητο να τραβήξουμε, αν όχι το σπαθί, τουλάχιστον την πένα μας, για να υπερασπιστούμε το ορατό θαύμα που είναι η διαφορά των φύλων ωσάν να ήταν αόρατο.
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: Εναλλακτικές Εκδόσεις, φύλο, Περιοδικό "Νέος Ερμής ο Λόγιος", έμφυλες ταυτότητες, gender, κοινωνικό φύλο, Eugenie Bastie Κοινωνία της κόπωσης: Γιατί η σύγχρονη εποχή εξελίσσεται σε μια κατάσταση γενικής εξάντλησης; (Χριστιάνα Στυλιανού)
Δημοσιεύθηκε στις 12 Ιανουαρίου, 2023
(2,811 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,811 άτομα το έχουν διαβάσει)
Το περιεχόμενο των διαλόγων που έχουν την πρωτοκαθεδρία στις μέρες μας, πολύ συχνά αφορούν την κατάθλιψη, την έλλειψη ύπνου, και σε ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό την κόπωση από τα εξαντλητικά εργασιακά ωράρια. Σκεφτείτε μόνο πόσοι από τους κοντινούς σας ανθρώπους παραπονιούνται για υπερκόπωση, έχουν μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, γκρινιάζουν για πόνους στη μέση καθώς και για μυοσκελετικές παθήσεις από την ορθοστασία ενώ παράλληλα παραπονιούνται για αϋπνίες, και το εξοντωτικό εργασιακό στρες. Ακόμα, συζητούν για τις κρίσεις πανικού για τα deadlines, και το γεγονός ότι καθημερινά τους βασανίζουν ασταμάτητες ημικρανίες. Πολλές φορές νιώθουμε σαν χάμστερ σε έναν τροχό που γυρίζει αέναα χωρίς παύση. Τις τελευταίες δεκαετίες, η έννοια της εργασιακής εξουθένωσης συζητείται και αναλύεται εκτενέστερα. Το 2019, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) την προσδιόρισε ως ένα σύνδρομο που προέρχεται από ένα επαγγελματικό φαινόμενο.
Απ΄ ότι φαίνεται η παραδειγματική ασθένεια του 21ου αιώνα δεν είναι πλέον η μόλυνση που προκαλούν τα βακτήρια ή οι ιοί, αλλά οι νευρολογικές ασθένειες – όπως η κατάθλιψη, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD), η οριακή διαταραχή προσωπικότητας (BPD) και κυρίως το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης, γνωστό και ως σύνδρομο του Burn-out. Σε αυτό το τελευταίο θα σταθούμε στο παρόν άρθρο και θα επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε από πού προκύπτει αυτό, και τι έχει αλλάξει στη κοινωνία μας που εντατικοποιεί το φαινόμενο της συλλογικής κούρασης; Διαβάστε περισσότερα »
