Ο πιο σταθερός πολέμιος της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων, ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωσή τους, επιμένει ότι ο απολογισμός είναι αρνητικός και μας θυμίζει το υπέρογκο κόστος, τα πολιτικά λάθη και τα σκάνδαλα ντόπινγκ της διοργάνωσης Τελικά τι έμεινε στην Ελλάδα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα χρόνο μετά;
Επί της ουσίας τίποτα! Για να είμαστε πιο ακριβείς, έχουν μείνει αρνητικά πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, οι λεγόμενες ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που τώρα ψάχνουμε τι θα τις κάνουμε. Δεν υπήρξε κανένα πρόγραμμα για την όποια αξιοποίησή τους. Το είχαμε πει έγκαιρα. Σε αυτό που ελπίζουμε πλέον, αν μπορούμε να ελπίζουμε, είναι ότι θα γίνουν νέες επενδύσεις πάνω στις παλιές, έτσι ώστε να γίνουν δελεαστικές για τους ιδιώτες και το κράτος να μην έχει το βάρος της συντήρησής τους. Αυτά είναι κωμικά πράγματα. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις, πολύ μεγάλο μέρος του συνολικού κόστους, ήταν εντελώς αντιπαραγωγική επένδυση. Γι’ αυτό έχουμε και τα σημερινά χάλια στην οικονομία. Όταν ρίχνεις τρία τρισεκατομμύρια δραχμές, λεφτά πεταμένα, τότε πώς να μην έχεις πρόβλημα;
Δεν βλέπετε κάποιο περιθώριο αξιοποίησης;
Δεν είμαι ειδικός, αλλά δεν κρύβω αυτά που βλέπω. Έριξαν 85 δισ. δρχ. στο ιππικό και ιπποδρομιακό κέντρο και τώρα θέλουν ξενοδοχείο και γήπεδο γκολφ για να υποστηρίξουν το κέντρο! Αυτό για μένα σημαίνει ότι τα 85 δισ. -και πόσα ακόμα θα ξοδέψουν- είναι πεταμένα λεφτά. Ο ιππόδρομος μπαίνει μέσα. Μόλις 500 άτομα πάνε σε κάθε ιπποδρομιακή. Και εκεί έφτιαξαν ένα τέρας, ένα τραύμα στο περιβάλλον. Τη ρεγκάτα στον Σχινιά τι θα την κάνουν; Να την κάνουν πάρκο; Και ποιος θα πηγαίνει; Έχεις δει τις εγκαταστάσεις της σκοποβολής στο Μαρκόπουλο; Τι θα το κάνουν; Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να ρίξουν λίγο τις απαιτήσεις τους και να βάλουν κάποιον να βόσκει τα κατσίκια του! Έφτιαξαν το Τροκαντερό με 8.500 θέσεις. Μα, το Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» είναι δίπλα του, στο ενάμισι χιλιόμετρο! Έπειτα από τρία χιλιόμετρα έφτιαξαν άλλες 12.000 θέσεις, στο αεροδρόμιο… Τι θα πρωτοκάνουν με όλα αυτά; Όσο για το Ο.Α.Κ.Α, που δώσαμε τόσα εκατομμύρια για τον Καλατράβα, ετοιμαζόμαστε να το αφήσουμε να ρημάξει, για να αποκτήσουν -με χρήματα του κράτους- νέα γήπεδα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Είναι κράτος αυτό; Φροντίζει για τα συμφέροντα του Δημοσίου ή για τα συμφέροντα των ιδιωτών που ασκούν πίεση;
Μεγάλα κονδύλια δόθηκαν και για την ασφάλεια των Αγώνων…
Και αυτά λεφτά πεταμένα είναι. Δεν μας χρειάζονται, ούτε τότε ούτε τώρα. Η Αθήνα θα μπορούσε να έχει πάρει τους Ολυμπιακούς ως «Αθήνα ανοχύρωτη πόλη», διότι ξέραμε ότι οι μουσουλμάνοι και οι Άραβες δεν ήθελαν να χτυπήσουν την Αθήνα. Και αποδείχθηκε. Εκεί που ήθελαν, όπως στο Λονδίνο, δεν τους σταμάτησαν οι κάμερες.
Δεν βλέπετε κανένα θετικό σημείο στον απολογισμό;
Το μόνο που έμεινε είναι αυτό το μικρό κομμάτι από τις υποδομές που βελτίωσαν τις συνθήκες ζωής στην πόλη. Αλλά οι υποδομές θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς. Οι περισσότερες, όπως το μετρό και η Αττική Οδός, είχαν ήδη προχωρήσει πολύ πριν από το 1997. Λόγω Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο κόμβος του Φαλήρου, η Μαραθώνος (με τον τρόπο που έγινε), η Βάρης – Κορωπίου, τρεις ανισόπεδες στην Κηφισίας και η διαμόρφωση της παραλιακής. Τέλος. Ταυτόχρονα, βεβαίως, κόστισαν πολλές φορές πάνω από την πραγματική τους αξία. Ακόμα και γι’ αυτά τα έργα κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανεύεται. Όσο για το τραμ, το πληρώνουμε. Συνολικά λοιπόν είμαστε στο πλην.
Οι υποστηρικτές των Ολυμπιακών ισχυρίζονται ότι αποδείξαμε πως μπορούμε να διοργανώσουμε μεγάλα γεγονότα και έτσι αναβαθμίζεται το κύρος της χώρας.
Μα θα ήμασταν οι μεγαλύτεροι ηλίθιοι εάν με τρία τρισεκατομμύρια δεν μπορούσαμε να κάνουμε τους Αγώνες. Αλήθεια, έχει καταλάβει κανείς γιατί τους πήραμε; Για να πούμε ότι μπορέσαμε να τους κάνουμε; Ή για να κονομήσουν τα λαμόγια; Και να κάνει η κυρία τη διοργάνωση προσωπικό σόου; Δυστυχώς, δεν υπήρχε το παραμικρό σχέδιο για την αξιοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Εμείς, σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να επενδύσουμε: στην προώθηση του ελληνικού τουρισμού, στην αναβάθμιση και στην αλλαγή του προσώπου του. Αλλά από το 1997 έως το 2004 δεν κάναμε τίποτα.
Συχνά λέγεται ότι πολιτικοί, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, σύρθηκαν στη διοργάνωση, δεν την ήθελαν πολύ…
Το ‘χω ακούσει αυτό το παραμύθι. Δεν με ενδιαφέρει. Το αποτέλεσμα μετράει. Ο Σημίτης τελικά υλοποίησε το συγκεκριμένο σχέδιο για τους Ολυμπιακούς. Όσο για τη σημερινή κυβέρνηση, ακόμα και ως αντιπολίτευση, τους ήθελε τους Αγώνες, ίσως πιο πολύ και από την προηγούμενη κυβέρνηση. Έχω προσωπική άποψη γι’ αυτό.
Ήσουν από την αρχή αντίθετος στην ανάληψη των Ολυμπιακών. Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διοργάνωση;
Θεωρητικά υπήρχε περιθώριο. Αλλά ήμουν βέβαιος ότι στην Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. Πώς να υπάρχει άλλος τρόπος όταν όλοι αυτοί που έριχναν τη χώρα στο χορό των Ολυμπιακών δεν ήξεραν καν περί τίνος πρόκειται; Και φυσικά υπήρχαν συμφέροντα. Δεν τους καθοδηγούσε ο ρομαντισμός, αλλά η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Συνολικά, λοιπόν, το συγκεκριμένο σύστημα της Ελλάδας, πολιτικό οικονομικό, εκδοτικό, διαπλεκόμενο, δεν γινόταν να κάνει άλλους Ολυμπιακούς.
Παρά την κληρονομιά της αρχαιότητας;
Μα και αυτή την εμπορευματοποίησαν. Έδωσαν στους χορηγούς το χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας για το αγώνισμα της σφαιροβολίας. Μα, πρόκειται για ένα χώρο που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και θείου… Μάζεψαν εκεί τους σφαιροβόλους, που άμα τους ανοίξεις, είναι γεμάτοι στρυχνίνη. Τους είχα προειδοποιήσει! Ύστερα, ήρθαν τα κατουρά τα λερωμένα, βγήκε και η χρυσή ολυμπιονίκης ντοπαρισμένη και μετέτρεψαν τον ιερό χώρο σε πεζή πραγματικότητα… Μόνο και μόνο για να είναι κερασάκι στην τούρτα των χορηγών.
Τελικά οι Ολυμπιακοί σημαδεύτηκαν από τον μεγαλύτερο αριθμό αθλητών που ανακοινώθηκαν ντοπαρισμένοι και από το μεγάλο ελληνικό σκάνδαλο με τους Κεντέρη – Θάνου. Ήταν τελικά οι Αγώνες της μάχης κατά των αναβολικών;
Το σίγουρο είναι ότι ο Ρογκ δεν είναι Σάμαρανκ. Ο Σάμαρανκ είχε παραδώσει το παγκόσμιο αθλητικό κίνημα στο ντόπινγκ και στα οικονομικά συμφέροντα. Ο Ρογκ πάει λίγο να το μαζέψει. Τώρα θα δούμε μέχρι που θα φθάσει, διότι τα συμφέροντα είναι τεράστια… Οι δικοί μας την πάτησαν γιατί πήγαν να παίξουν πέρα και από τους κανόνες των ντοπαρισμένων. Και οι ντοπαρισμένοι έχουν κανόνες. Αυτοί έλεγαν «είμαστε εδώ» και δεν ήταν ποτέ εκεί. Τους αναζητούσαν λες και ήταν οι μεγαλύτεροι λήσταρχοι της γης. Ήταν επόμενο, κάποια στιγμή να στενέψει ο κύκλος. Και τότε βρέθηκαν απροετοίμαστοι, γιατί είχαν μάθει να λειτουργούν υπό πλήρη αθλητική και πολιτική κάλυψη. Ακόμα και τώρα, όμως, ο ΣΕΓΑΣ θέλει να τα κουκουλώσει όλα. Αλλά και οι εφημερίδες, το ρεπορτάζ του στίβου, τέτοια κρούσματα τα πνίγουν. .. Είναι αυτό που λέω η μαφία του ελληνικού αθλητισμού.
Είστε άνθρωπος του αθλητισμού, αλλά τον υπονομεύετε…
Φυσικά, αυτόν τον αθλητισμό θέλω να τον υπονομεύσω! Είναι τσίρκο… Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει συνείδηση και κρίση θα έκανε το ίδιο.
Έχετε δημιουργήσει θανάσιμους εχθρούς, όπως έδειξε και η δολοφονική επίθεση εναντίον σας. Ποιοι κρύβονται από πίσω;
Όπως είχα πει, το κίνητρο πρέπει να αναζητηθεί σε ένα από τα τρία μέτωπα που είχα ανοιχτά εκείνη την περίοδο: Στάδιο Καραϊσκάκη, υπόθεση Όκταγκον και ντόπινγκ. Το σημαντικό είναι ότι η αστυνομία δηλώνει με σιγουριά πια ότι ξέρει από που έχει προέλθει η επίθεση και κατηγορηματικά υποστηρίζει ότι είναι μία από τις παραπάνω αιτίες.
Όσοι αντιτάχθηκαν στους Ολυμπιακούς χαρακτηρίσθηκαν σχεδόν αντεθνικοί παράγοντες. Πώς αισθάνεσαι σαν «εχθρός του λαού»;
Κατά τη διάρκεια των Αγώνων αλλά και πολλά χρόνια νωρίτερα είχε επιβληθεί μια συνωμοσία σιωπής, μια δικτατορία της μιας άποψης. Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ επαναλάμβαναν τα ίδια επιχειρήματα. Οι περισσότεροι είχαν πάει στην αυλή της Γιάννας. Επιτέλους, δεν μπορούν να αφήσουν τα συμφέροντα και κάποιους από την άλλη μεριά; Δεν ζούμε στην κοιτίδα της δημοκρατίας; (Πηγή: ‘Κ’ Καθημερινής)