«Τρία τρις.! Λεφτά πεταμένα…» (Φίλιππος Συρίγος)

Ο πιο σταθερός πολέμιος της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων, ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωσή τους, επιμένει ότι ο απολογισμός είναι αρνητικός και μας θυμίζει το υπέρογκο κόστος, τα πολιτικά λάθη και τα σκάνδαλα ντόπινγκ της διοργάνωσης Τελικά τι έμεινε στην Ελλάδα από τους Ολυ­μπιακούς Αγώνες, ένα χρόνο μετά;
Επί της ουσίας τίποτα! Για να είμαστε πιο ακριβείς, έχουν μείνει αρνητικά πράγ­ματα. Όπως, για παράδειγμα, οι λεγόμενες ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που τώρα ψά­χνουμε τι θα τις κάνουμε. Δεν υπήρξε κανέ­να πρόγραμμα για την όποια αξιοποίησή τους. Το είχαμε πει έγκαιρα. Σε αυτό που ελπίζουμε πλέον, αν μπορούμε να ελπίζου­με, είναι ότι θα γίνουν νέες επενδύσεις πά­νω στις παλιές, έτσι ώστε να γίνουν δελεα­στικές για τους ιδιώτες και το κράτος να μην έχει το βάρος της συντήρησής τους. Αυτά είναι κωμικά πράγματα. Οι αθλητικές  εγκαταστάσεις, πολύ μεγάλο μέρος του συνο­λικού κόστους, ήταν εντελώς αντιπαραγωγική επένδυση. Γι’ αυτό έχουμε και τα σημερινά χάλια στην οικονομία. Όταν ρίχνεις τρία τρισεκατομ­μύρια δραχμές, λεφτά πεταμένα, τότε πώς να μην έχεις πρόβλημα;
Δεν βλέπετε κάποιο περιθώριο αξιοποίησης;
Δεν είμαι ειδικός, αλλά δεν κρύβω αυ­τά που βλέπω. Έριξαν 85 δισ. δρχ. στο ιππι­κό και ιπποδρομιακό κέντρο και τώρα θέ­λουν ξενοδοχείο και γήπεδο γκολφ για να υποστηρίξουν το κέντρο! Αυτό για μένα σημαίνει ότι τα 85 δισ. -και πόσα ακόμα θα ξοδέψουν- είναι πεταμένα λεφτά. Ο ιππό­δρομος μπαίνει μέσα. Μόλις 500 άτομα πάνε σε κάθε ιπποδρομιακή. Και εκεί έφτιαξαν ένα τέρας, ένα τραύμα στο περι­βάλλον. Τη ρεγκάτα στον Σχινιά τι θα την κάνουν; Να την κάνουν πάρκο; Και ποιος θα πηγαίνει; Έχεις δει τις εγκαταστάσεις της σκοποβολής στο Μαρκόπουλο; Τι θα το κάνουν; Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να ρίξουν λίγο τις απαιτήσεις τους και να βάλουν κάποιον να βόσκει τα κα­τσίκια του! Έφτιαξαν το Τροκαντερό με 8.500 θέσεις. Μα, το Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» είναι δίπλα του, στο ενάμισι χιλιό­μετρο! Έπειτα από τρία χιλιόμετρα έφτια­ξαν άλλες 12.000 θέσεις, στο αεροδρό­μιο… Τι θα πρωτοκάνουν με όλα αυτά; Όσο για το Ο.Α.Κ.Α, που δώσαμε τόσα εκα­τομμύρια για τον Καλατράβα, ετοιμαζόμαστε να το αφήσουμε να ρημάξει, για να αποκτήσουν -με χρήμα­τα του κράτους- νέα γήπε­δα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Είναι κράτος αυτό; Φροντίζει για τα συμφέρο­ντα του Δημοσίου ή για τα συμφέροντα των ιδιωτών που ασκούν πίεση;
Μεγάλα κονδύλια δόθηκαν και για την ασφά­λεια των Αγώνων…
Και αυτά λεφτά πεταμένα είναι. Δεν μας χρειάζονται, ούτε τότε ούτε τώρα. Η Αθήνα θα μπορούσε να έχει πάρει τους Ολυμπιακούς ως «Αθήνα ανοχύρωτη πό­λη», διότι ξέραμε ότι οι μουσουλμάνοι και οι Άραβες δεν ήθελαν να χτυπήσουν την Αθήνα. Και αποδείχθηκε. Εκεί που ήθε­λαν, όπως στο Λονδίνο, δεν τους σταμάτη­σαν οι κάμερες.
Δεν βλέπετε κανένα θετικό σημείο στον απολογισμό;
Το μόνο που έμεινε είναι αυτό το μικρό κομμάτι από τις υποδομές που βελτίωσαν τις συνθήκες ζωής στην πόλη. Αλλά οι υ­ποδομές θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς. Οι πε­ρισσότερες, όπως το μετρό και η Αττική Οδός, είχαν ήδη προχωρήσει πολύ πριν α­πό το 1997. Λόγω Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο κόμβος του Φαλήρου, η Μαραθώνος (με τον τρόπο που έγινε), η Βάρης – Κορωπίου, τρεις ανισόπεδες στην Κηφισίας και η διαμόρφωση της παραλιακής. Τέλος. Ταυτόχρονα, βεβαίως, κόστισαν πολλές φορές πάνω από την πραγματική τους α­ξία. Ακόμα και γι’ αυτά τα έργα κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανεύεται. Όσο για το τραμ, το πληρώνουμε. Συνολικά λοιπόν είμαστε στο πλην.
Οι υποστηρικτές των Ολυμπιακών ισχυρίζο­νται ότι αποδείξαμε πως μπορούμε να διορ­γανώσουμε μεγάλα γεγονότα και έτσι ανα­βαθμίζεται το κύρος της χώρας.
Μα θα ήμασταν οι μεγαλύτεροι ηλίθι­οι εάν με τρία τρισεκατομμύρια δεν μπο­ρούσαμε να κάνουμε τους Αγώνες. Αλή­θεια, έχει καταλάβει κανείς γιατί τους πή­ραμε; Για να πούμε ότι μπορέσαμε να τους κάνουμε; Ή για να κονομήσουν τα λαμόγια; Και να κάνει η κυρία τη διοργάνωση προσωπικό σόου; Δυστυχώς, δεν υπήρχε το παραμικρό σχέδιο για την αξιοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Εμείς, σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να επενδύσουμε: στην προώθηση του ελληνικού τουρι­σμού, στην αναβάθμιση και στην αλλαγή του προσώπου του. Αλλά από το 1997 έ­ως το 2004 δεν κάναμε τίποτα.
Συχνά λέγεται ότι πολιτικοί, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, σύρθηκαν στη διοργάνωση, δεν την ήθελαν πολύ…
Το ‘χω ακούσει αυτό το παραμύθι. Δεν με ενδιαφέρει. Το αποτέλεσμα μετράει. Ο Σημίτης τελικά υλοποίησε το συγκεκριμένο σχέδιο για τους Ολυμπιακούς. Όσο για τη σημερινή κυβέρνηση, ακόμα και ως αντιπο­λίτευση, τους ήθελε τους Αγώνες, ίσως πιο πολύ και από την προηγούμενη κυβέρνηση. Έχω προσωπική άποψη γι’ αυτό.
Ήσουν από την αρχή αντίθετος στην ανάληψη των Ολυμπιακών. Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διοργάνωση;
Θεωρητικά υπήρχε περιθώριο. Αλλά ή­μουν βέβαιος ότι στην Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. Πώς να υπάρχει άλλος τρόπος όταν όλοι αυτοί που έριχναν τη χώρα στο χορό των Ολυμπιακών δεν ήξεραν καν περί τίνος πρόκειται; Και φυσικά υπήρ­χαν συμφέροντα. Δεν τους καθοδηγούσε ο ρομαντισμός, αλλά η εξυπηρέτηση συγκε­κριμένων συμφερόντων. Συνολικά, λοιπόν, το συγκεκριμένο σύστημα της Ελλά­δας, πολιτικό οικο­νομικό, εκδοτικό, διαπλεκόμενο, δεν γινόταν να κάνει άλλους Ολυμπια­κούς.
Παρά την κληρονο­μιά της αρχαιότητας;
Μα και αυτή την εμπορευματο­ποίησαν. Έδωσαν στους χορηγούς το χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας για το α­γώνισμα της σφαι­ροβολίας. Μα, πρόκειται για ένα χώρο που κινείται μετα­ξύ πραγματικότητας και θείου… Μάζε­ψαν εκεί τους σφαιροβόλους, που άμα τους ανοίξεις, είναι γεμάτοι στρυχνίνη. Τους είχα προειδοποιήσει! Ύστερα, ήρθαν τα κατουρά τα λερωμένα, βγήκε και η χρυ­σή ολυμπιονίκης ντοπαρισμένη και μετέ­τρεψαν τον ιερό χώρο σε πεζή πραγματικότητα… Μόνο και μόνο για να είναι κερα­σάκι στην τούρτα των χορηγών.
Τελικά οι Ολυμπιακοί σημαδεύτηκαν από τον μεγαλύτερο αριθμό αθλητών που ανακοινώθη­καν ντοπαρισμένοι και από το μεγάλο ελληνικό σκάνδαλο με τους Κεντέρη – Θάνου. Ήταν τελι­κά οι Αγώνες της μάχης κατά των αναβολικών;
Το σίγουρο είναι ότι ο Ρογκ δεν είναι Σάμαρανκ. Ο Σάμαρανκ είχε παραδώσει το παγκόσμιο αθλητικό κίνημα στο ντόπινγκ και στα οικονομικά συμφέροντα. Ο Ρο­γκ πάει λίγο να το μαζέψει. Τώρα θα δούμε μέχρι που θα φθάσει, διότι τα συμφέροντα είναι τεράστια… Οι δικοί μας την πάτησαν γιατί πήγαν να παίξουν πέρα και από τους κανόνες των ντοπαρισμένων. Και οι ντο­παρισμένοι έχουν κανόνες. Αυτοί έλεγαν «είμαστε εδώ» και δεν ήταν ποτέ εκεί. Τους αναζητούσαν λες και ήταν οι μεγαλύ­τεροι λήσταρχοι της γης. Ήταν επόμενο, κάποια στιγμή να στενέψει ο κύκλος. Και τότε βρέθηκαν απροετοίμαστοι, γιατί είχαν μάθει να λειτουργούν υπό πλήρη αθλητική και πολιτική κάλυψη. Ακόμα και τώρα, ό­μως, ο ΣΕΓΑΣ θέλει να τα κουκουλώσει ό­λα. Αλλά και οι εφημερίδες, το ρεπορτάζ του στίβου, τέτοια κρούσματα τα πνί­γουν. .. Είναι αυτό που λέω η μαφία του ελ­ληνικού αθλητισμού.
Είστε άνθρωπος του αθλητισμού, αλλά τον υ­πονομεύετε…
Φυσικά, αυτόν τον α­θλητισμό θέλω να τον υπο­νομεύσω! Είναι τσίρκο… Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει συνείδηση και κρίση θα έκανε το ίδιο.
Έχετε δημιουργήσει θανά­σιμους εχθρούς, όπως έ­δειξε και η δολοφονική επί­θεση εναντίον σας. Ποιοι κρύβονται από πίσω;
Όπως είχα πει, το κίνη­τρο πρέπει να αναζητηθεί σε ένα από τα τρία μέτωπα που είχα ανοιχτά εκείνη την περίοδο: Στάδιο Κα­ραϊσκάκη, υπόθεση Όκταγκον και ντόπινγκ. Το σημαντικό είναι ότι η αστυνομία δηλώνει με σιγουριά πια ότι ξέρει από που έχει προέλθει η επίθεση και κατηγο­ρηματικά υποστηρίζει ότι είναι μία από τις παραπάνω αιτίες.
Όσοι αντιτάχθηκαν στους Ολυμπιακούς χαρα­κτηρίσθηκαν σχεδόν αντεθνικοί παράγοντες. Πώς αισθάνεσαι σαν «εχθρός του λαού»;
Κατά τη διάρκεια των Αγώνων αλλά και πολλά χρόνια νωρίτερα είχε επιβληθεί μια συνωμοσία σιωπής, μια δικτατορία της μιας άποψης. Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ ε­παναλάμβαναν τα ίδια επιχειρήματα. Οι περισσότεροι είχαν πάει στην αυλή της Γιάννας. Επιτέλους, δεν μπορούν να αφή­σουν τα συμφέροντα και κάποιους από την άλλη μεριά; Δεν ζούμε στην κοιτίδα της δημοκρατίας; (Πηγή: ‘Κ’ Καθημερινής)

[Ψήφοι: 10 Βαθμολογία: 3.8]