Πριν καν αρ­χί­σου­με να συ­νει­δη­το­ποι­ού­με τι ση­μαί­νει για τον κα­θέ­να μας και για την πα­τρίδα μας η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση στην ο­ποί­α αρ­χί­ζου­με να δι­ο­λι­σθαί­νου­με και ποι­ες οι πι­θα­νές μελ­λον­τι­κές πα­ρε­νέρ­γει­ές της στις ποι­κί­λες πτυ­χές του εθνι­κού αλ­λά και του εκ­κλη­σι­α­στι­κού μας βί­ου, βρε­θή­κα­με αίφ­νης ενώ­πιον ενός άλ­λου μεί­ζο­νος προ­βλή­μα­τος. Κά­ποι­ες φω­νές, μέ­σα από την Εκ­κλη­σί­α, ζη­τούν ε­πι­μό­νως και επει­γόν­τως τη με­τά­φρα­ση των εκ­κλη­σι­α­στι­κών κει­μέ­νων. Πι­στεύ­ουν μάλ­λον πως, αν αυτό συμ­βεί, θα γε­μί­σουν οι να­οί από κό­σμο, και ι­δι­αί­τε­ρα α­πό νέ­ους αν­θρώ­πους. Σε ώ­ρες που η ε­θνι­κή σύμ­πνοι­α εί­ναι α­ναγ­καί­α ό­σο πο­τέ, α­νοί­γουν έ­να ε­σω­τε­ρι­κό μέ­τω­πο εν­τά­σε­ων και συγ­κρού­σε­ων. Μή­πως άρα­γε προ­τί­θεν­ται να θέ­σουν οσο­νού­πω επί τά­πη­τος και άλ­λα θέ­μα­τα ε­νώ­πιον των ο­ποί­ων τα ζη­τή­μα­τα τα σχε­τι­κά με τη γλώσ­σα θα ω­χριούν; Για το θέ­μα των με­τα­φρά­σε­ων θα εκ­θέ­σου­με τα­πει­νά ε­λά­χι­στες σκέ­ψεις.