«Να θεωρείς σίγουρο και αληθινό πλούτο την ολιγάρκεια. Σταθερός πλούτος δεν είναι να έχεις πολλά, αλλά να μην χρειάζεσαι πολλά. Γιατί αυτό εξαρτάται από σένα, ενώ το άλλο από εξωτερικά γεγονότα»
Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος
† Κυριακή Ζ’ Λουκά (Θεραπεία τῆς αἱμοῤῥοούσης καὶ ἀνάστασις τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Νοεμβρίου, 2025
Λόγος εις την ανάστασιν της θυγατρός του Ιαείρου και εις την αιμορροούσαν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Η δύναμη του Θεού και η πίστη του ανθρώπου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Ομιλία για τη θυγατέρα του Αρχισυναγώγου και για την αιμορροούσα (Επισκόπου Θεοφάνους Κεραμέως)
Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))
«ΘΕΟΣ ΕΓΓΙΖΩΝ ΕΓΩ ΕΙΜΙ» [Ιερεμ. 23, 23] (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Κάποιες πτυχές τού μυστηρίου του θανάτου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Νοεμβρίου, 2025
[Λουκά 8, 40-56]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1997
Ο Κύριος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την Γαλιλαία στην Ιουδαία. Και ο λαός Τον υποδέχεται με ενθουσιασμό, γιατί «ἦσαν», όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν». Τον περίμεναν με χαρά -το «προσδοκῶ», επί αγαθών πραγμάτων. Τον περίμεναν με χαρά. Τα πλήθη είχαν αναγνωρίσει την αξία της παρουσίας του Χριστού, έστω κι αν ακόμη δεν εγνώριζαν του Ποιος ήταν ο Ιησούς ως ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος.
Ανάμεσα στο πλήθος ήταν κι ένας αρχισυνάγωγος, που το όνομά του ήταν Ιάειρος. Αυτός ήλθε, αφού γονάτισε μπροστά εις τον Ιησούν, και Τον παρακαλούσε να θεραπεύσει την δωδεκαετή θυγατέρα του, μονογενές παιδί, δεν είχε άλλο παιδί, που εκινδύνευε να πεθάνει. Κι ενώ ο Κύριος επορεύετο προς το σπίτι του Ιαείρου, κάποιος υπηρέτης του φθάνει λέγοντας ότι «Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου, μή σκύλλε τόν διδάσκαλον». «Η κόρη σου πέθανε. Μην ενοχλείς περισσότερο τον διδάσκαλον». Δηλαδή «να μην έρθει στο σπίτι, μην τον ενοχλείς».
Ο αιφνίδιος θάνατος από θεολογικής απόψεως (Γέρων Εφραίμ Βατοπαιδινός, Καθηγούμενος Ι. Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου)
Δημοσιεύθηκε στις 6 Νοεμβρίου, 2025
Στὴν σύγχρονη ἐποχή, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῆς τεχνολογίας, ἀπὸ τὴν σύγκλιση τῶν πολιτισμῶν καὶ τὴν κρίση τῶν ἀξιῶν, ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ λέξη θάνατος ἀποφεύγεται καὶ, ὅ,τι τὴν ἀνακαλεῖ, ἀπωθεῖται καὶ ἀπορρίπτεται. Ὁ θάνατος γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο εἶναι μόνο κάτι τὸ ἀρνητικό, μία ἀπώλεια – τὸν «χάσαμε», λέγεται συχνὰ γιὰ τὸν πεθαμένο. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν κατέχει τὴν ὀρθὴ γνωσιολογία γιὰ τὸν θάνατο προσπαθεῖ νὰ τὸν ἀγνοήσει καὶ βιώνει ἔτσι, οὐσιαστικὰ, μία νευρωτικὴ ζωή, στερημένη τοῦ ἀληθινοῦ νοήματος.
Η δύναμη της αγάπης (Άγιος Πετρώνιος Προδρομίτης)
Δημοσιεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου, 2025
Δημιουργημένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική, ανεπανάληπτη ύπαρξη, μια παρουσία που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, αλλά και που δεν θα υπάρξει άλλη στον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει διότι κάθε άνθρωπος αντανακλά στην ύπαρξή του κατά τρόπο μοναδικό, προσωπικό, τον Δημιουργό. Κάθε άνθρωπος αντανακλά μια μοναδική λάμψη του κάλλους και του πληρώματος του Θεού. Το βλέπουμε αυτό μερικές φορές στα αθώα πρόσωπα των παιδιών, στα πρόσωπα των Οσίων που καθαρίστηκαν με τα δάκρυα, στα αναγεννημένα δια των βασάνων πρόσωπα των μαρτύρων. Με τη θεϊκή εικόνα που φέρει μέσα του κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν ατίμητο θησαυρό, η ψυχή του είναι πιο ακριβή απ’ ό,τι ολόκληρος ο κόσμος.
Καταλαβαίνουμε έτσι πόσο βαθύς είναι αυτός ο λόγος των πατέρων: «Είδες έναν άνθρωπο; Είδες τον Θεό» (Γεροντικό, Αββάς Απολλώς 3). Και καταλαβαίνουμε γιατί η φιλοξενία τιμάται τόσο πολύ στις ορθόδοξες χώρες. Διότι το να δεχθείς τον ξένο αδελφό, ταξιδιώτη ή άρρωστο, σημαίνει να δεχθείς τον Θεό: «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε», λέει ο Κύριος (Ματθ. 25:40).
Αλλά αυτός ο μοναδικός πλούτος, τον οποίο κρύβει ο καθένας μέσα στην ύπαρξή του, συνήθως είναι ένας κρυμμένος θησαυρός, άγνωστος και για τους άλλους αλλά πολλές φορές και για τον ίδιο τον κατέχοντα.
Επομένως μόνο η αγάπη είναι θαυμαστή δύναμη, το κλειδί που ανοίγει τα εσώτερα του ανθρώπου, στον οποίο αντανακλάται το θεϊκό κάλλος που φανερώνει την ωραιότητα της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο. Η εικόνα όμως αυτή δεν είναι κάτι στατικό, αλλά δυναμικό, τείνει να ολοκληρωθεί στην ομοιότητα. Μιλώντας για το κάλλος της εικόνας προβλέπεται και η ολοκλήρωσή της στην ομοίωση, το οποίο είναι θεϊκό κάλλος. Εδώ βασίζεται η ανεξήγητη για τους άλλους στάση του αγαπώντος. Δεν βλέπει τις ελλείψεις ή τις ατέλειες του αγαπωμένου προσώπου διότι είναι γοητευμένος με το κάλλος της θεϊκής εικόνας του ανθρώπου και θαυμάζει ακόμη περισσότερο για το κάλλος της εικόνας που πρόκειται να ολοκληρωθεί στην ομοίωση.
«Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας» (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου, 2025
Ομιλία του Αρχιμ. Βασίλειου Γοντικάκη, Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου: Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας (1912-1913), «Η περίοδος της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους και των ρωσικών διεκδικήσεων», που πραγματοποιήθηκε την 1 Οκτωβρίου 2018.
Η αιωνιότητα της άλλης ζωής (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου, 2025
Αλλά τι θέλει να ειπή καθολικά αιώνιος ζωή; Οι θεολόγοι μάς δίδουσι, μίαν υλικήν ιδέαν και την εξηγούσι τέτοιας λογής.
