«Η δειλία είναι η νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής που γέρασε μέσα στην κενοδοξία».
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
«Η δειλία είναι η νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής που γέρασε μέσα στην κενοδοξία».
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ΟΜΙΛΙΑ ΚΗ΄ (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ὁμιλία κζ΄ (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
Κυριακή προ της Υψώσεως (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))
Κυριακή προ της Υψώσεως (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))
«Ο Σταυρός του Χριστού, το αιώνιον καύχημά μας» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή Προ της Υψώσεως:
Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Η σημερινή ρήξη στο συνεχές της διαπαιδαγώγησης δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα. Η σταδιακά αυξανόμενη αντικατάσταση γονέων και σχολείου, ως φορέων αγωγής, από τις οθόνες έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες –πέρα από την υγεία των νέων αυτή καθαυτήν– στη νοητικο-ψυχοκοινωνική τους οργάνωση
Η συγκίνηση του Άθω και οι πνευματικές παρακαταθήκες τους
Η απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εντάξει δύο σπουδαίους Γέροντες του Αγίου Όρους στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας σηματοδοτεί μια ιστορική στιγμή για τον Ορθόδοξο κόσμο.
Ο λόγος για τον Όσιο Διονύσιο Βατοπαιδινό από το Ιερό Κελλίον Αγίου Γεωργίου Κολιτσού και τον Όσιο Πετρώνιο, Δικαίο της Ιεράς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου της Μεγίστης Λαύρας.
Η μνήμη του πρώτου θα τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Μαΐου, ενώ του δεύτερου στις 24 Φεβρουαρίου. Η πράξη αυτή δεν αποτελεί μόνο μια τυπική καταγραφή, αλλά την επίσημη αναγνώριση της αγιότητας δύο μορφών που με την ταπείνωση και την αυστηρή άσκησή τους φώτισαν το Περιβόλι της Παναγίας.
Με την ευκαιρία της σημερινής αρχής του εκκλησιαστικού έτους, αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα επίκαιρο άρθρο του Ομότ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Γ. Μαντζαρίδη, για τη βίωση της έννοιας του χρόνου μέσα στην εκκλησιαστική πραγματικότητα.
Καί φέτος ἀνά τήν Ἑλλάδα ψάλθηκαν τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας, «βγῆκε» καί Ἐπιτάφιος. Μέ κριτήρια κοσμικά, κρίνεται ὡς πράξη εὐλαβείας-τιμῆς πρός τήν Παναγία· ὅμως, μέ κριτήρια ὀρθόδοξα, πνευματικά, θεολογικά, εἶναι σύμπτωμα πνευματικῆς νόσου· τῆς νέας ἐποχῆς, πού ἄρχισε ἤδη νά εἰσέρχεται στήν Ἐκκλησία· «ἡ νέα ἐποχή», ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, «δέν θά ἀδειάσει τίς ἐκκλησίες ἀπό κόσμο, ἀλλά θά ἀλλάξει τά μυαλά τοῦ κόσμου πού ἔρχεται στήν ἐκκλησία»· κάτω τά παλιά· νέα τάξη πραγμάτων· μέ πάντα «καλό» σκεπτικό.