«Να θεωρείς σίγουρο και αληθινό πλούτο την ολιγάρκεια. Σταθερός πλούτος δεν είναι να έχεις πολλά, αλλά να μην χρειάζεσαι πολλά. Γιατί αυτό εξαρτάται από σένα, ενώ το άλλο από εξωτερικά γεγονότα»
Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος
Η δύναμη της αγάπης (Άγιος Πετρώνιος Προδρομίτης)
Δημοσιεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου, 2025
Δημιουργημένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική, ανεπανάληπτη ύπαρξη, μια παρουσία που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, αλλά και που δεν θα υπάρξει άλλη στον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει διότι κάθε άνθρωπος αντανακλά στην ύπαρξή του κατά τρόπο μοναδικό, προσωπικό, τον Δημιουργό. Κάθε άνθρωπος αντανακλά μια μοναδική λάμψη του κάλλους και του πληρώματος του Θεού. Το βλέπουμε αυτό μερικές φορές στα αθώα πρόσωπα των παιδιών, στα πρόσωπα των Οσίων που καθαρίστηκαν με τα δάκρυα, στα αναγεννημένα δια των βασάνων πρόσωπα των μαρτύρων. Με τη θεϊκή εικόνα που φέρει μέσα του κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν ατίμητο θησαυρό, η ψυχή του είναι πιο ακριβή απ’ ό,τι ολόκληρος ο κόσμος.
Καταλαβαίνουμε έτσι πόσο βαθύς είναι αυτός ο λόγος των πατέρων: «Είδες έναν άνθρωπο; Είδες τον Θεό» (Γεροντικό, Αββάς Απολλώς 3). Και καταλαβαίνουμε γιατί η φιλοξενία τιμάται τόσο πολύ στις ορθόδοξες χώρες. Διότι το να δεχθείς τον ξένο αδελφό, ταξιδιώτη ή άρρωστο, σημαίνει να δεχθείς τον Θεό: «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε», λέει ο Κύριος (Ματθ. 25:40).
Αλλά αυτός ο μοναδικός πλούτος, τον οποίο κρύβει ο καθένας μέσα στην ύπαρξή του, συνήθως είναι ένας κρυμμένος θησαυρός, άγνωστος και για τους άλλους αλλά πολλές φορές και για τον ίδιο τον κατέχοντα.
Επομένως μόνο η αγάπη είναι θαυμαστή δύναμη, το κλειδί που ανοίγει τα εσώτερα του ανθρώπου, στον οποίο αντανακλάται το θεϊκό κάλλος που φανερώνει την ωραιότητα της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο. Η εικόνα όμως αυτή δεν είναι κάτι στατικό, αλλά δυναμικό, τείνει να ολοκληρωθεί στην ομοιότητα. Μιλώντας για το κάλλος της εικόνας προβλέπεται και η ολοκλήρωσή της στην ομοίωση, το οποίο είναι θεϊκό κάλλος. Εδώ βασίζεται η ανεξήγητη για τους άλλους στάση του αγαπώντος. Δεν βλέπει τις ελλείψεις ή τις ατέλειες του αγαπωμένου προσώπου διότι είναι γοητευμένος με το κάλλος της θεϊκής εικόνας του ανθρώπου και θαυμάζει ακόμη περισσότερο για το κάλλος της εικόνας που πρόκειται να ολοκληρωθεί στην ομοίωση.
«Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας» (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου, 2025
Ομιλία του Αρχιμ. Βασίλειου Γοντικάκη, Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου: Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας (1912-1913), «Η περίοδος της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους και των ρωσικών διεκδικήσεων», που πραγματοποιήθηκε την 1 Οκτωβρίου 2018.
Η αιωνιότητα της άλλης ζωής (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου, 2025
Αλλά τι θέλει να ειπή καθολικά αιώνιος ζωή; Οι θεολόγοι μάς δίδουσι, μίαν υλικήν ιδέαν και την εξηγούσι τέτοιας λογής.
Ο πολιτισμός και τα μέτρα του σεβασμού (π. Ηλίας Γ. Διακουμάκος, Πρεσβύτερος)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου, 2025
Το δείπνο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα μέσα στο Βρετανικό Μουσείο (Πρώτο Θέμα 20.10.2025), προκάλεσε δικαιολογημένα την αγανάκτηση της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο· τα μάρμαρα του Παρθενώνα δεν αποτελούν απλώς ελληνικά αγάλματα, αλλά ιερά σύμβολα της ταυτότητάς μας, της πίστης και της συλλογικής μας μνήμης. Η αντίδραση αυτή δείχνει πως, μέσα στην εποχή της βιασύνης και της λήθης, υπάρχει ακόμα ευαισθησία απέναντι στην ιστορία της χώρας μας, που έκανε τον άνθρωπο πρωταγωνιστή με σεβασμό προς το παρελθόν.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, μέσα στην ίδια την πατρίδα μας, υπάρχουν έργα τέχνης που προσβάλλονται καθημερινά· ιεροί ναοί, εικόνες, και σύμβολα που για εκατομμύρια ανθρώπους αποτελούν σημεία πίστης και πολιτισμού. Αυτά τα έργα, εντός και εκτός των τειχών της Εκκλησίας, δεν είναι «αντικείμενα»· είναι ζωντανοί φορείς της ελπίδας και της προσευχής. Η Ελληνική ψυχή δεν εκφράζεται μόνο με τα αρχαία της σύμβολα, δεν θα πρέπει να μοιάζει αδιάφορη απέναντι στα ιερά της.
Κυριακή Ε’ Λουκά: Ομιλία κατά των λεγόντων, ότι η ελεημοσύνη ουκ έστι χρέος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Δημοσιεύθηκε στις 1 Νοεμβρίου, 2025
(Λουκ. ιστ’ 19-31)
– Ο πλούσιος του ευαγγελίου κατεδικάσθη σε φοβερά βάσανον παρότι ούτε ειδωλολάτρης, ούτε επίορκος, ούτε εορτών περιφρονητής, ούτε γονέων υβριστής, ούτε μοιχός, ούτε κλέπτης, ούτε φονεύς, ούτε ψευδομάρτυς, ούτε ξένων πραγμάτων επιθυμητής ήταν! Άραγε λοιπόν είναι τόσο αναγκαία για την σωτηρία μας η αρετή της ελεημοσύνης;
– Είναι η ελεημοσύνη προς τους πένητας εντολή του δεκαλόγου; Και αν όχι, τότε γιατί είναι χρέος των χριστιανών;
– Ο Θεός δεν με έχει καταστήσει κύριο των υπαρχόνντων που μου χάρισε; Εάν ναι, τότε γιατί κολάζομαι εάν δεν θελήσω να δώσω εξ αυτών σε φτωχούς;
– Πώς σώζεται ο πλούσιος και πώς ο φτωχός;
– Πού οφείλεται η πλάνη ότι η ελεημοσύνη δεν αποτελεί χρέος;
– Ποια είναι η αληθινή ελεημοσύνη, η ηγαπημένης στον Θεόν;
– Ο φόβος της κολάσεως και η ελπίς της ανταποδόσεως αρκούν ως αιτίες ελεημοσύνης;
– Εάν κάποιος είναι φύσει ασυμπαθής, έχει αμαρτία εάν δεν ελεήσει τον πτωχόν; Πώς γίνεται να υπερνικήσει την φύση του; Πώς μπορεί να γίνει δηλαδή από ασυμπαθής, φιλεύσπλαγχνος;
