«Να έχεις υπομονή και πίστη. Ό,τι κι αν περνάς, να θυμάσαι πως τίποτα δεν χάνεται στα μάτια του Θεού. Κράτα την καρδιά σου καθαρά, να προσεύχεσαι απλά, σαν μικρό παιδί που μιλά στον πατέρα του. Και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός είναι πάντα κοντά σου, ακόμα κι όταν δεν Τον βλέπεις».
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Η Εκκλησία την 1η Αυγούστου εισέρχεται στην περίοδο της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου. Την ίδια δε ημέρα εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού.
Στην Κωνσταντινούπολη, μετά την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου, γινόταν η λεγόμενη Πρόοδος, δηλαδή η περιφορά Του μέσα στην πόλη. Ο Ευστρατιάδης αναφέρει τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».
Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στο έργο «Έκθεσις Βασιλείου τάξεως» περιγράφει τον τρόπο που γινόταν, τόσο η προσκήνηση, όσο και η περιφορά. Το Τίμιο Ξύλο, λοιπόν, προσφερόταν για προσκύνηση από τους πιστούς από τις 23 Ιουλίου και για επτά ημέρες. Στη συνέχεια, για δύο εβδομάδες γινόταν η Πρόοδος του Τιμίου Ξύλου προς αγιασμό, η οποία κάλυπτε όλη σχεδόν την Πόλη και τα περίχωρά της. Στις 14 Αυγούστου περιέφερναν το Τίμιο Ξύλο στα ανάκτορα και το εναπόθεταν στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, που βρισκόταν εντός του παλατίου.
Η εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού καθιερώθηκε να τελείται στις εκκλησίες, λόγω της σωτηρίας των Βυζαντινών από την επιδρομή των Σαρακηνών, με τη δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, επί αυτοκρατορείας του Μανουήλ Κομνηνού.
(Επιμέλεια: Διάκονος π. Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος. Πηγή: churchofcyprus.org.cy)
***
Ομιλία εις την Λιτανείαν του Σταυρού κατά την 1η Αυγούστου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)
Η απομάκρυνση του δυτικού κόσμου από τον χριστιανισμό δεν είναι ένα φαινόμενο στιγμιαίο ή μονοδιάστατο, αλλά αποτέλεσμα μακροχρόνιων κοινωνικών, τεχνολογικών και πολιτισμικών μεταβολών. Ένας από τους βαθύτερους λόγους αυτής της απομάκρυνσης μπορεί να εντοπιστεί στην αλλαγή του τρόπου ζωής των ανθρώπων, κυρίως μέσω της αστικοποίησης και της απομάκρυνσης από τις σκληρές πραγματικότητες της φύσης και της άμεσης ανθρώπινης συνύπαρξης. Οι γενιές που μεγάλωσαν σε πόλεις, για δεύτερη και τρίτη φορά, δεν χρειάστηκε να σφάξουν για να φάνε, να κουβαλήσουν νερό για να πιούν, να σπείρουν για να θερίσουν. Δεν ήρθαν αντιμέτωπες με την ωμή αδικία του συγχωριανού ή τη βία της φύσης. Αντιθέτως, έζησαν προστατευμένοι, μέσα σε θεσμούς και υποδομές που τους έμαθαν πως σχεδόν όλα είναι δεδομένα. Η ζωή έγινε πιο προβλέψιμη, πιο άνετη, πιο αποστειρωμένη από το πραγματικό βάθος του πόνου και της ανάγκης.
Ξέρεις ότι το δηλητήριο βλάπτει, και το αποφεύγεις· ξέρεις ότι το φίδι θανατώνει, και φυλάγεσαι· ξέρεις ότι οι ληστές κλέβουν και σκοτώνουν, και προσέχεις. Η αμαρτία, όμως, βλάπτει πιο πολύ από κάθε δηλητήριο· είναι πιο φαρμακερή από κάθε φίδι· ζημιώνει και πληγώνει περισσότερο από τον χειρότερο ληστή· μας στερεί και τα πρόσκαιρα και τα αιώνια αγαθά· σκοτώνει και το σώμα και την ψυχή. Αυτοί είναι οι καρποί του πικρού σπόρου της αμαρτίας.
Αὐτὸ ἀκριβῶς, καλοί μου, εἶπε ὁ Θεὸς στὸν Μωυσῆ τότε ποὺ τὸν κάλεσε νὰ τοῦ παραδώσει τὶς δέκα ἐντολές. Συγκεκριμένα τοῦ εἶπε: «Ἀνέβα σ’ Ἐμένα στὸ ὄρος Σινᾶ καὶ μεῖνε ἐκεῖ, γιὰ νὰ σοῦ δώσω τὶς λίθινες πλάκες, τὸ νόμο καὶ τὶς ἐντολὲς ποὺ ἔγραψα, γιὰ νὰ διδάσκεται ὁ λαὸς» (Ἔξ. 24,12). Δὲν τοὺς τὶς παρέδωσε ἐκεῖ κάτω στὸ ἴσωμα ποὺ ἦταν, ἀλλὰ τοῦ ζήτησε νὰ ἀνέβει πρὸς Αὐτόν, διὰ τῆς ἀναβάσεως τοῦ ὄρους. «Καὶ ὁ Μωυσῆς ἀνέβηκε στὸ ὄρος, γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Θεό», μᾶς πληροφορεῖ ἡ Ἁγία Γραφὴ (Ἔξ.19,3).
Οι καλοκαιρινές διακοπές μοιάζουν να έχουν υποκαταστήσει τη σιωπηλή ανάγκη του ανθρώπου για ύπαρξη από μια εξωτερική ανάγκη για απόδραση. Ο σύγχρονος άνθρωπος, εξαντλημένος από το άγχος του να είναι αποδοτικός, στρέφεται στις διακοπές όπως ο διψασμένος στην όαση. Αλλά συχνά δεν αναζητά ξεκούραση. Αναζητά νόημα, και το αναζητά με τους όρους της απόσπασης: αλλάζοντας το οπτικό πεδίο, τις παρέες, τα τοπία. Δεν τολμά να σταθεί απέναντι στο ερώτημα που τον ακολουθεί σιωπηλά: ποιος είμαι όταν όλα παύουν; Ο Κίρκεγκορ έλεγε ότι το άγχος είναι η ζάλη της ελευθερίας. Αυτό το άγχος εμφανίζεται συχνά μέσα στις διακοπές όχι επειδή δεν έχουμε τι να κάνουμε, αλλά επειδή, για πρώτη φορά μετά από καιρό, δεν μας επιβάλλεται τι να κάνουμε. Εκεί, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ρόλους, χωρίς παραγωγική λειτουργία, εμφανίζεται η ελευθερία ως βάρος. Και μαζί της, η αμηχανία. Ο εαυτός μας, στερημένος από τις καθημερινές του αποδράσεις, εμφανίζεται γυμνός και σιωπηλός. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να τον δουν.
Στο παρόν ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
φιλοδοξούμε να καταχωρήσουμε
και να διαθέσουμε χιλιάδες τίτλους
της Ορθόδοξης βιβλιογραφίας
όπως αυτή καταγράφεται καθημερινά
από τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάθε τίτλος βιβλίου
που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας
έχει επιλεγεί προσεκτικά
για την ορθότητα και την ακρίβειά του
σε θέματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων,
θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και
Φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)