(Ρωμ. 15, 1-7)

– Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ζητά από τον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν;

– Αφού δεν μπορούμε να είμαστε ένα κατά το σώμα και την ψυχή, με ποιόν τρόπο μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να είμαστε ένα;

– Η ταυτότης της γνώμης, της διαθέσεως της καρδιάς και της θελήσεως, γεννά την μεταξύ των ανθρώπων αληθινή και ειλικρινή αγάπη.

– Η ετεροφροσύνη γεννά την διχόνοια, την φιλονικία και τον χωρισμό.

– Η ασυμφωνία των φρονημάτων γεννά αιρέσεις.

– Η ομοφροσύνη -για την οποία εδεήθη ο μονογενής Υιός του Θεού- είναι χάρισμα υπό του Θεού, άνωθεν πεμπόμενον εις όσους Αυτός ευδοκήσει.

– Βαστάζουμε τον θυμόν και την οργήν όσων μας υβρίζουν, όπως μας διδάσκει ο Κύριός μας; Βαστάζουμε τον φθόνο και το μίσος όσων μας συκοφαντούν; Υποδεχόμαστε τον προδότη μας όπως υποδέχθηκε ο Κύριός μας τον Ιούδα; Εμείς ούτε έναν πικρό λόγο δεν μπορούμε να υποφέρουμε! Πώς λοιπόν θα γίνουμε μέτοχοι του θείου δώρου της ομοφροσύνης; Και εστερημένοι της ομοφροσύνης πώς θα δούμε ομόνοια στις πόλεις μας, στα σπίτια μας, στο περιβάλλον μας; Μόνο σκάνδαλα αλληλομαχίες, πολέμους και χίλια άλλα δυστυχήματα.

– Η ομόνοια στηρίζει και την πολιτική διοίκηση. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του έργου των πολιτικών; Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το “Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων”, του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 179 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ