Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Γρηγόρη” το νέο βιβλίο του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος της Ι. Μ. Πατρών και Διδάκτορος του Κανονικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο “Τα κωλύοντα την ιερωσύνη και καθαιρούντα τους κληρικούς παραπτώματα (Κατά τους Ιερούς Κανόνες)”. Ο συγγραφέας στο τελευταίο αυτό βιβλίο του, αναπτύσσει με τρόπο εξαιρετικά τεκμηριωμένο και επιστημονικό, ένα θέμα που άπτεται τόσο του μεγάλου υπουργήματος της Ιερωσύνης, όσο και των προϋποθέσεων εισόδου σ’ αυτήν, αλλά και όσων οδηγούν στην παύση ενεργείας αυτής. Προσεγγίζει το θέμα, ακολουθώντας την κανονολογική ερμηνευτική μεθοδολογία, ερειδόμενος τόσο στους  τους Ιερούς Κανόνες, οι οποίοι σχετίζονται με το ως άνω θέμα, όσο και στην Αγία Γραφή, αλλά και σε Πατερικά κείμενα και κείμενα της θύραθεν γραμματείας.  Ο π. Κύριλλος Κωστόπουλος, γνωστός για το πολυσχιδές εκκλησιαστικό και συγγραφικό του έργο, σημειώνει χαρακτηριστικά ότι “ο ιερεύς καλείται να κινείται και να λειτουργεί εντός του κόσμου ως δέκτης και προβολέας της ακτίστου χάριτος του Τριαδικού Θεού, την οποία αποκτά μέσω της εν Χριστώ ζωής και της μυστικής εκκλησιαστικής εμπειρίας του. Άρα ο προσωπικός του φωτισμός αποτελεί όρο sine qua non, για να φωτίσει κατόπιν τους “ἐν σκότει καθημένους” ”.

Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται με βάση τις Αγιογραφικές και Πατερικές Πηγές η ιστορική εξέλιξη του μυστηρίου της Ιερωσύνης, η διαμόρφωση και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των τριών βαθμών της.

Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύονται μεθοδικά και με έρεισμα το Κανονικό Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την Πατερική Γραμματεία τα προσόντα του εισερχομένου στον κλήρο, αλλά και τα κωλύματα Ιερωσύνης. Ειδικότερα, γίνεται αναφορά στα προσόντα που θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος κληρικός, την ψυχοσωματική του υγεία, την ηλικία του, την ορθή του πίστη, τη γνώση που θα πρέπει να διαθέτει, τόσο τη θύραθεν όσο και την πατερική, το σεμνό του βίο και την ανεπίληπτη διαγωγή του, αλλά και την τέλεια αγάπη που θα πρέπει να έχει προς το Θεό. Ακολουθούν στη συνέχεια του κεφαλαίου τα κωλύματα της Ιερωσύνης που σχετίζονται με το γάμο, όπως ο δεύτερος γάμος, ο γάμος μετά γυναικός από “των επί σκηνής” (ηθοποιός), ο γάμος μετά πόρνης, μετά χήρας, διαζευγμένης και εκπεσούσης μοναχής, ο γάμος εξ αιμομιξίας, μετά ετεροθρήσκου ή ετεροδόξου και ο γάμος εξ αρπαγής. Ο συγγραφέας στη συνέχεια παραθέτει τα παραπτώματα, τα οποία εντοπίζονται μέσα στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας και σχετίζονται με την εν γένει βιωτή του υποψηφίου κληρικού, όπως η πορνεία, η μοιχεία, η αρσενοκοιτία, η κτηνοβασία, ο φόνος, η συνυπευθυνότητα σε άμβλωση, η μαγεία, η γοητεία (πράξη που θεωρείται μαγική και επιδρά στη βούληση), η φαρμακεία (δηλητηρίαση), η επιορκία, η κλοπή και η ληστεία, ο εκτοκισμός, η τυμβωρυχία, η ιεροσυλία και η εξύβριση.

Στο τρίτο κεφάλαιο ο συγγραφέας διαπραγματεύεται με σαφήνεια τα παραπτώματα των κληρικών, τα οποία οδηγούν σε κανονικές ποινές, όπως σ’ αυτήν της αργίας ή της καθαιρέσεως. Αυτά εντοπίζονται σε ζητήματα πίστεως και εκκλησιαστικής ευταξίας, όπως η αίρεση και η  αποστασία, το σχίσμα και η παρασυναγωγή, η σιμωνία, η εκούσια αποβολή της ιερατικής ιδιότητος, όσο και σε ζητήματα βιωτής, όπως η μοιχεία, η παρά φύση ασέλγεια και ο φόνος. Τέλος, γίνεται σύντομη αναφορά στο μεταθετό των επισκόπων και των εφημερίων. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ελλείψει σοβαρών βιβλιογραφικών πηγών επί του υπό   ανάλυση θέματος, ο συγγραφέας ανατρέχει κατ’ ευθείαν στην αδιασάλευτη πηγή της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως, παραθέτοντας πλειάδα αγιογραφικών και Πατερικών χωρίων, αποδεικνύοντας ότι οι Ιεροί Κανόνες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ερμηνεία της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως.

Χαρακτηριστικό της επιστημονικής αρτιότητας του πονήματος (το δέκατο έκτο του συγγραφέως) αποτελούν οι  728  παραπομπές – σχόλια  στο κύριο σώμα του βιβλίου, η  ευρύτατη βιβλιογραφία και το αλφαβητικό γλωσσάριο σημαντικών όρων στο τέλος. Το πόνημα διακρίνεται για την καλαισθησία και αισθητική εμφάνιση, τη λειτουργικότητα στη δομή και στην ανάπτυξη των επί μέρους θεμάτων και την άριστη γλωσσική επιμέλεια, παράγοντες που καθιστούν εύχρηστο το βιβλίο και ευχάριστη την ανάγνωσή του. Το βιβλίο αυτό αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για τους επισκόπους και τους κληρικούς εν γένει, αλλά και όσους επιθυμούν να εισέλθουν στον κλήρο και να αναλάβουν το θεόσδοτο υπούργημα της Ιερωσύνης. Απεθύνεται δε τόσο σε ειδικούς επιστήμονες, όσο και σε μελετητές που επιθυμούν να αποκτήσουν μια πλήρη και επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση του θέματος. Συγκεφαλαιώνει την όλη Κανονική Παράδοση για την απόκτηση και στέρηση της Ιερωσύνης και πραγματικά διαπιστώνεται ότι ένα τέτοιο σημαντικό και πάντα επίκαιρο έργο απουσίαζε από τη σύγχρονη βιβλιογραφία.

Γεννήθηκε στις 18 Nοεμβρίου 1947 στην Πάτρα. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970- 1974). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές επί μία πενταετία στ́ην έ́δρα του Kανονικού Δικαίου (1987-1992) και είναι Διδάκτωρ στήν ως άνω έδρα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2008). Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυξ επί τριετία στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος (1974-1977) και ως Υποδιευθυντής στο Εκκλησιαστικό Επιμορφωτικό Σεμινάριο της ως ἀνω Mητροπόλεως. Ακόμη στην ί́δια Mητρόπολη διηύθυνε το Εκκλησιαστικό Mαθητικό Oικοτροφείο από το 1969 ἑως το 1976. Από το 1979 μέχρι σήμερα υπηρετεί στην Ιερά Mητρόπολη Πατρών ως οργανικός Ιεροκήρυξ. Ἱδρυσε το «Εκκλησιαστικό Kέντρο Επιστημόνων» Πατρών. Ἐχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε πολλά, θεολογικά και μη συνέδρια, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αρθρογραφεί στον τοπικό και Αθηναϊκό Tύπο και σε ἔγκυρα επιστημονικά περιοδικά. Eἰναι συγγραφέας 16 επιστημονικών βιβλίων, εκ των οποίων τα δύο μεταφράσθηκαν στα Αγγλικά και Pωσικά.