Κάποια
στιγμή, εκεί που χάζευα κάποιες φωτογραφίες από γκράφιτι στο διαδίκτυο,
σκέφτηκα για δύο απ’ αυτές μια λεζάντα που θα μπορούσαν να έχουν
σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και τις
μοιράζομαι μαζί σας:

Η λεζάντα για την πρώτη φωτογραφία που ακολουθεί, είναι «Το σωσίβιο “διάσωσης” των ξένων δανειστών μας» :

Και η λεζάντα για τη δεύτερη «Η δική μας -δυστυχώς- συνταγή “διάσωσης”» :

Ευτυχώς υπάρχουν και αρκετοί που ακολουθούν τη σωστή συνταγή
και πιάνουν από ένα κουπί ο καθένας, προσπαθώντας να σώσουν τη «βάρκα»,
αντί να προσπαθούν να την εγκαταλείψουν, ακόμη και πατώντας επί
πτωμάτων… Είναι αυτοί που, κατά το Μακρυγιάννη, είναι στο «εμείς» και όχι στο «εγώ» και αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, την μόνη πραγματική ελπίδα για έξοδο από την κρίση.

Ελπίζω,
η Σαρακοστή που μόλις ξεκίνησε να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε πιο κοντά
στο Θεό και έτσι να έρθουμε και πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Γιατί για
όσους από μας ο Θεός είναι το κέντρο της ζωής μας ισχύει ο πολύ απλός
γεωμετρικός κανόνας ότι, όσο περισσότερο πλησιάζουν τα σημεία ενός κύκλου προς το κέντρο του, τόσο περισσότερο πλησιάζουν και μεταξύ τους. Γι αυτό και ένα κριτήριο για το πόσο πραγματικά κοντά βρίσκεται κανείς στο Θεό είναι το πόσο κοντά τον βλέπουμε να είναι στον συνάνθρωπό του και τις ανάγκες του.

Καλή τέτοια Σαρακοστή!