Ποίημα
Όταν τα νερά
του ξέχειλου ποταμού,
στερεύουν χορεύοντας,
τα σύννεφα φταίνε,
που λειψά ταξιδεύουν.
του ξέχειλου ποταμού,
στερεύουν χορεύοντας,
τα σύννεφα φταίνε,
που λειψά ταξιδεύουν.
*
Όταν τα κύματα,
καθηλώνονται χαμαί,
του πέρατος της λίμνης,
ο αγέρας τ’ ουρανού
έχει σκοντάψει…
*
Όταν η διαδήλωση
των απεργών, ανάσα
στα μαγαζιά ακουμπά,
οράματα φαίνεται
πως ξεπεζεύουν σιμά…
*
Όταν στης παρέας
τον άμουσο χορό,
ουρλιαχτά βασιλεύουν,
σταυροδρόμια κόκκινα
στης ομίχλης τον καιρό…
*
Όταν ξωκλήσι
τ’ ορίζοντα φωταυγές
το δρόμο τους διαπερνά,
συνειδήσεις παλεύουν,
ίχνος του Πνεύματος.
*
Αλλιώς, της μάνας
ο δουλεμένος γιος,
τη σιωπή του αρχίζει,
γιατί τα λόγια του
μάταια απ’ το κλάμα…
Posted in 
Tags: 
